Deze week hebben wij gesproken met Dewi, 30 jaar en komt uit Ridderkerk. Samen met haar partner Frank heeft zij een dochtertje van 1 jaar, Jennifer.
Hebben jullie bewust voor een kleintje gekozen?
Ja, dat hebben wij zeker. Maar toen het direct raak was, was het toch even schrikken. Allerlei dingen schieten door je hoofd. Ooh jee, ik word nu echt mama. Ben ik daar eigenlijk wel klaar voor? Ik voel nog niets! Ik heb heel wat testen gedaan om te kijken of ik wel echt zwanger was. Maar ook de gedachte ik moet ook gaan bevallen, kan ik dat allemaal wel.
Logische gedachte allemaal. Maar het is je toch gelukt. Hoe is je zwangerschap verlopen?
Het begin van mijn zwangerschap was best zwaar. Mijn nichtje van bijna 3 jaar kwam te overlijden, miskramen in mijn omgeving en ik moest mijn lieve zus gaan vertellen dat ik zwanger was (terwijl zij helaas geen kinderen kan krijgen). Ik voelde niet alleen onzekerheid, maar ik had ook een schuldgevoel. Al met al is het goed gekomen en heb ik met volle teugen van mijn zwangerschap genoten! Ik lijd aan fibromyalgie (in de volksmond, weken delen reuma), en vanaf het moment van de zwangerschap ebde alle kwalen en pijntjes langzaam weg. Ik wist niet wat mij overkwam, zo voelt het dus om een ‘normaal’ mens te zijn, maar dan nog met een extraatje inside.
Ik genoot van mijn steeds dikker wordende buik en ik straalde van oor tot oor. Natuurlijk waren er ook dagen bij dat ik mij enorm onzeker voelde, mede omdat mijn gezicht ineens vol zat met puistjes. En er waren zeker momenten waarin ik ineens heel emotioneel werd en huilend op bed storten omdat ik zo dik was.
Mijn grote angst, al voor de zwangerschap was een feit: bevallen. Nou, het hele woord beviel mij al niet.
Panisch was ik en ik heb vanaf het begin geprobeerd om een keizersnede af te dwingen bij de dokter, verloskundige en in het ziekenhuis.
Naarmate de zwangerschap vorderde, zijn we op babymoon geweest naar Ibiza. Ok, we komen al jaren op ons favoriete eiland, maar dit keer was wel speciaal. De laatste keer samen op vakantie! Tijdens deze vakantie ben ik verschillende inspirerende mensen tegen gekomen. Mijn mindset was 360 graden gedraaid en ik dacht; Ik kan dit gewoon!
4 oktober was het zover, ik werd wakker rond een uurtje of 5 met wat gerommel in mijn buik.. ( 5 dagen voor de uitgerekende datum)
Ik maakte Frank wakker en zei, ik denk dat het zover is, maar slaap jij nog maar even verder, ik kan dit! Vol goede moed stapte ik onder de douche, snel nog even mijn haren wassen en tijdens het puffen door nog even mezelf mooi maken.
Ik ben naar beneden gegaan, de laatste dingen klaargezet en rond 08.30 kwam Frank naar beneden. Ik stond puffend tegen de box aan en hij vroeg; euhhh De, om de hoeveel minuten komen de weeën? Heel droog antwoordde ik; nou dat valt wel mee hoor, gewoon even puffen en weer doorgaan, geen zorgen. Hij zei; het is nu echt tijd om de verloskundige te bellen.
Ik gaf Frank zijn zin en belde haar op. Ze kwam net uit een bevalling en ik zei; doe maar rustig aan meis, i got this 👍🏼 elke wee is er 1 minder!
Een uur later kwam ze kijken, oeps 6 cm ontsluiting. Ze keek me aan zei, als jij nog in het bad wil bevallen moeten we nu gaan rijden! Je bent zo rustig, ik dacht dat duurt nog wel even, maar we moeten nu echt gaan.
In de auto werden de weeën heftiger, ik kronkelde mezelf in de gordels, pufte door en keek Frank aan en vroeg; is het raar dat ik zelfs nu nog geniet?
Bij het ziekenhuis aangekomen vroeg de verloskundige of ze een rolstoel moest halen. Nee, ik ben niet gehandicapt, ik loop zelf naar de afdeling, zei ik moedig. Eenmaal boven had ik volledige ontsluiting.
Snel het bad vol laten lopen en een uurtje later zwom onze kleine meid zo de wijde wereld in.
Een top zwangerschap en fantastische bevalling en gewoon een super lief en tevreden meisje hebben wij. Dit had ik niet durven dromen, en nu een jaar later, geniet ik nog steeds van elk moment ( hoe vermoeiend het soms ook kan zijn).
Wat fijn dat je jouw verhaal met ons wil delen! Veel vrouwen kijken op tegen de bevalling. En niet alleen tegen de bevalling, maar ook daarna om alle ballen omhoog te houden. Werk jij?
Ik werk als pedagogisch medewerkster op en kinderdagverblijf.
Normaal gesproken werk ik 32 uur, maar ik heb besloten om de eerste 2 jaar, 1 dag per week, ouderschapsverlof op te nemen. Mijn werkweek is nu dus 24 uur.
Ik moet zeggen dat is heerlijk, 1 dag minder werken. Zeker voor het eerste jaar, waar het hechtingsproces zo belangrijk is.
Jennifer gaat 1 dag per week mee naar mijn werk.
Met werken erbij is het toch altijd wel even balans vinden. Hoe combineer jij het?
Vooral in het begin, maar ook nu nog steeds, is het zoeken naar een goede balans.
Door bewust 1 dag minder te werken heb ik al zoveel minder stress. Ik vond het heerlijk om weer te gaan werken, ik had de kindjes gemist en het sociale leven. Ineens ben je mama en je hele wereld draait daar ook om. Ik vond het fijn om weer deel uit te maken van de wereld.
In het begin ook wel lastig, want zeg nou zelf, de roze wolk of bubbel (zo noem ik het) was ook echt fantastisch! Ik keek geen nieuws, ik was gewoon gelukkig met wat ik had, thuis.
En je sociale leven?
En ja, een sociaal leven… De eerste 4 maanden kregen we sowieso elke dag visite. In het begin erg leuk, maar ook erg vermoeiend. Als er een tweede mag komen, dan kies ik toch voor een kraamfeest.
Ik ging altijd graag wat drinken ergens en was veel weg. Nu liggen mijn prioriteiten thuis en dat vind ik prima zo. Op zijn tijd doe ik leuke dingen met vriendinnen of ga ik avondjes weg, maar de drang om elk weekend ergens heen te gaan is er niet meer.
Ik neem Jennifer ook vaak mee om te winkelen, alleen kan dat niet meer zoals vroeger. Ik pas mij aan aan haar behoefte, tijden en schema.
Wat vind je het leukste aan moeder zijn?
De ontwikkeling van je kindje. Het is zo bijzonder om te zien hoe je kindje groeit en nieuwe dingen leert.
Het moment dat je wakker word omdat je een geluidje hoort, je gaat kijken en je prachtige volmaakte kindje ziet, die je vol liefde de breedste glimlach geeft omdat jij er weer bent, dat moment is zo magisch!
Wat zijn tips voor andere (werkende) moeders, om een balans te vinden tussen beiden?
Tips, die heb ik niet echt. Ik weet ook echt niet alles en soms moet je gewoon even je neus stoten om vervolgens weer door te kunnen gaan.
Ik heb mezelf aan moeten leren om niet zoveel doelen aan een dag te stellen. Ik sla vaak door in het schoonmaken en kan mij ook echt mega irriteren als ik dan de andere dingen (vaak nog 800) die dag niet heb kunnen doen.
Tegenwoordig stel ik 2 doelen die ook echt af moeten, maar ik houd ook altijd in mijn achterhoofd dat de momenten die ik met mijn kindje heb het allerbelangrijkste zijn.
Af en toe een avondje weg, doet ook wonderen. Als ik weg ga, dan ben ik weer even Dewi ipv mama, dat zijn ook echt oplaadmomenten.
Praat en wees open en eerlijk naar andere mensen. Er zijn nachten bij dat je oploopt en dat je de volgende dag gewoon echt brak ben. Ik ben zo iemand die doorgaat, meestal te ver en dan barst ineens de bom. Tegenwoordig benoem ik mijn gevoel, zo weten bijvoorbeeld je collega’s ook dat je niet voor niets zo kortaf kan reageren, maar dat het gewoon slaap tekort is.
Heb je een speciale mamma-dag? Zo ja, wat doe je dan? En ben je dan bezig met werk?
Nee, ik heb geen speciale mama-dag, nouja mijn vrije dagen zijn mijn mama dagen en natuurlijk de geweldige momenten dat ze overdag nog slaapt. Dan gaan de beentjes even omhoog, zet ik een flinke kop thee en gaat bijvoorbeeld the bold and the beautiful aan, even niets, heerlijk!
Ook ga ik wel eens alleen winkelen. Natuurlijk met het geweldige doel om nou eindelijk eens iets voor mezelf te kopen, om vervolgens thuis te komen met tassen vol voor.. ja je raad het al, Jennifer en zelf loop ik nog steeds in oude votjes. Dat geeft niets, ik ben toch even een paar uur weg geweest.
Hoe heb je het thuis geregeld? Wat is de rolverdeling tussen vader en moeder?
Wij hebben geen taakverdeling, ik doe het liefste alles zelf. Gelukkig helpt Frank heel goed met Jennifer en ook wel in het huishouden (de vaatwasser uitruimen bijvoorbeeld. Stofzuigen en schoonmaken doe ik liever zelf).
In de tijd dat Jennifer ’s nachts nog kwam voor een fles ging Frank meestal, zodat ik even bij kon slapen.
Waar krijg je binnen jouw gezin energie van en waar binnen je werk?
De momenten dat we als gezin aan tafel zitten of gewoon even met zijn 3-en op grond aan het spelen zijn, zijn voor mij echt goud waard!
Binnen mijn werk krijg ik heel veel energie van de kids, hun enthousiasme en liefde is echt zo mooi!!
Ben je zelf veranderd sinds je moeder bent? In welk opzicht?
Ja, ik ben veel zachtaardiger en rustiger geworden. Ik denk meer over dingen na en ben bewuster gaan kijken naar dingen. Ik kan intens genieten van de kleinste dingen die mijn meisje doet of zegt. Ook de momenten die ik voor mezelf hebt beleef ik anders, echt bewust als het ware.
