Miskramen
Klein en pril, wees maar stil
Een traan, omdat je bent gegaan
In korte tijd, zoveel liefde bereikt
Een traan, omdat je nooit mocht bestaan
Miskraam
Hoe oneerlijk en hoe onwerkelijk, een miskraam! Iets waar veel mensen niet bij stil staan dat een ander hier enorm veel verdriet om kan hebben. Ondanks dat het vaak in een beginstadium gebeurt heb je toch al die liefde voor je kindje ervaren. Vanaf het moment dat je weet dat je zwanger bent, is daar vaak al het oer-gevoel dat je als moeder je kindje wil beschermen tegen alles wat hem/haar kwaad kan doen. Hoe verschrikkelijk is het dat je je kindje verliest en dat je als moeder alleen maar hebt kunnen toekijken. Je zou zo graag willen dat je iets zou kunnen doen om het leven van dat prille geluk in je buik te kunnen beschermen, maar hiertegen is helaas niks te doen. Vette pech noemen ze dat!
Wat ik nog veel erger vind zijn de mensen die het met een waardeloze zin goed willen praten. Hoe vaak ik niet heb gehoord: “ach de natuur heeft zijn werk gedaan.” Of: “het zal wel geen kans op leven gehad hebben, dus ben maar blij dat je niet een kindje met van alles en nog wat krijgt!” Echt waar, waar halen de mensen hun brutaliteit vandaan! Ik kan hier zo boos om worden… Er worden zoveel kindjes met een beperking of wat dan ook geboren, houd je hierom dan minder van je kind? Nou, ik in ieder geval niet, bij mij is elk kind welkom. Maar ook dat is blijkbaar bij velen iets wat ze niet willen horen.
Drie ‘verschillende’ miskramen
Ik heb helaas zelf drie miskramen mee gemaakt en alle drie zijn totaal verschillend. Dan denk je: kan dat ook al, verschillende miskramen? Nou, niet perse hoe de miskraam zelf was, maar wel mijn gevoel erbij. Mijn allereerste miskraam kwam van een ongeplande zwangerschap op mijn 21e. Je kan je voorstellen dat je dan heel anders in het leven staat dan met mijn twee miskramen op mijn 29e en al twee kindjes rijker.
Bij mijn eerste waren de reacties dan ook bizar: “het is toch goed zo, je bent nog zo jong!” En “ben maar blij dat je geen keuze hebt hoeven maken!” Woest kon ik hierom worden! Mijn jonge leeftijd wilde toch niet zeggen dat wij dat kindje niet wilden? Nog voordat we uberhaupt een beslissing konden nemen was daar die verschrikkelijke miskraam.
Bij mijn andere twee miskramen stonden we zelf al wat anders in de situatie. Wederom was ik ongepland zwanger. Na maanden lopen tobben met de pil en menstruaties die weken lang duurde was ik na zes weken geen menstruatie plots zwanger. Helaas bleek er bij de echo geen vruchtje te zitten. Natuurlijk was ik verdrietig, maar anders. Het was heel gewenst, maar ik realiseerde me ook dat ik al twee prachtige dochters heb.
Verdriet
Vanaf toen bleef het wel kriebelen om nog een kindje te mogen krijgen en in onze ‘probeer’ periode kreeg ik nog eens een miskraam. Een hele prille. Maar de positieve test was er dus een sprankje hoop ook al. Helaas liep dit met vijf weken al uit op een miskraam. Ook nu had ik verdriet maar ook had ik zoiets van, hup schouders eronder en door. Misschien is het voor mij gewoon meer draaglijk dat ik al gezegend ben met twee fantastische kids. Tot ons geluk mogen we ons zelf over zeven weekjes weer een kindje rijker prijzen.
Ons gezin is hierna compleet, maar de gedachte aan mijn miskramen zullen er altijd zijn.
Ook zoiets vreselijks voor ouders: Wiegendood >>
Lees ook: Stichting Early Birds Make a Memory >>
