Mijn jongste (Emma) is momenteel in de fase dat ze druk bezig is met leren lopen. Aan één vinger welteverstaan, want loslaten is natuurlijk doodeng, dat begrijp je.
Enkele weken geleden was ik bij een schoenenwinkel waar ze me vol trots de nieuwe collectie van Shoesme lieten zien. Ik, de criticus, keek rond tussen de schoentjes en was al snel positief verrast door de onwijs leuke modelletjes. Hoe schattig is het dat een dreumes rond hobbelt op super coole sneakertjes! Ik hoor van de verkoopster verhalen over Shoesme. Dé schoentjes om op te leren lopen, dat ze waanzinnig soepel zijn (en ze vouwt voor mijn neus een schoen dubbel) en dat de pasvorm zo goed is.
Eerste schoentjes
Maar goed. Ik bleef kritisch, want hoe leuk ze ook zijn… De eerste stapjes in haar leventje moet ze natuurlijk vooral op goede schoentjes zetten. Als ze op haar moeder lijkt zal ze zich over een jaar of 17 in de allergaafste (maar of zo ongemakkelijke) pumps proppen… dus de basis moet goed zijn. Die voetjes moeten goed groeien zodat ze goed leert lopen.
Dus.
Ik koos het leukste paar uit (vind ik dan hè, meningen verschillen) en laat ze aan de kleine jongedame zien. Ik vouw ze zelf eens dubbel en probeer mijn kritische hoofd weer op te zetten. Emma steekt met een grote glimlach haar kleine handjes uit en ik geef haar het schoentje aan, terwijl ik met een hoog stemmetje roep “kijk hoe leukkkkk Emma!” Binnen twee seconden heeft ze de glitterveter in haar mond en kijkt ze me trots aan.
Oh.
Het concept schoen begrijpt ze nog niet. Ik bereid me mentaal voor op een mini gevechtje om die teentjes in die kleine schoentjes te proppen en neem haar op schoot. Ik duw en ik duw… maar de schoen gaat niet aan en Emma slaakt een kreet. Meteen komt mijn kritische kant weer omhoog en ik maak een mental note: “Niet aan te krijgen. Stomme schoen.” Dan zie ik dat ik een prop papier niet verwijderd heb die voorin het schoentje zit.
Oh.
Mama blunder
Ik schrap mijn mental note, verwijder de prop en alsof het zo moet zijn glijdt haar voetje met gemak het schoentje in. Een soort Assepoester schoen, maar dan met dierenprintje aan de bovenkant. Ik maak de glitterveters vast en door de structuur blijven deze goed zitten. De kans dat ze deze zelf los krijgt is niet groot schat ik in. Emma kijkt verbaasd naar haar voet en ik hoor mezelf (weer op dat hoge toontje) zeggen: “Zit dat lekker meissie?” En ik kijk haar aan. Ik verwacht geen uitgebreid, intelligent antwoord, maar wellicht een glimlach?
Nee. Niks.
Oh.
Maar goed, op één schoen kan je niet lopen, zegt de realistische Sas tegen de kritische Sas en ik trek (na een uitgebreide propcheck) nummer twee aan. ‘Ohhhh dit staat SCHATTIG!’ Schreeuwt het hoge stemmetje in mijn hoofd. ‘Nee. Kritisch blijven.’ Corrigeer ik mezelf.
Eerste pasjes op eerste schoentjes
Emma kijkt nog steeds een beetje beduusd. Dus ik zet haar op de grond, waar ze direct grijpt naar ‘de loopvinger’ en voorzichtig haar eerste stapjes op deze schoenen zet. Een beetje wiebelig in het begin (ik ben op nieuwe pumps ook altijd een beetje wiebelig, dus die credits krijgt ze). En na een aantal stappen verschijnt haar prachtige glimlach en gaat ze harder. Sneller. En dan valt ze. En dan staat ze snel weer op en daar gaat ze weer. Met een stralende glimlach. Ik zie de schoentjes meebewegen met haar voetjes, ik zie dat ze haar voetjes gemakkelijk op kan tillen en niet veel gewicht mee hoeft te zeulen.
Op een rijtje:
– Ze zien er supertof uit
– De veters hebben niet alleen een leuk effect, ze blijven ook goed zitten
– Je kunt ze dubbelvouwen (reteflexibel dus)
– Ze zijn licht qua gewicht
– Ze blijven goed zitten
Ik ben om 🙂 Jij nu hopelijk ook.
Shop de super fijne en gave eerste loopschoentjes bij
Shoesme!
