Kind, wat worden jullie groot! Ik hoor het mijn oma nog zeggen als ze ons weer zag. Toen vond ik dat iets wat een oma hoort te zeggen, maar terwijl ik wat foto’s aan het uitzoeken ben op de computer van mijn eigen kinderen kan ik deze uitspraak alleen maar beamen. Waar is de tijd gebleven? Kom maar op met dat sentiment. Ontwikkeling van een dreumes
Ontwikkeling van een dreumes
Wat maakt een jaar een groot verschil. Onze kleine man wordt bijna 3 jaar. 3 alweer!! Opeens is hij geen dreumes meer, maar een echte peuter.
Terugkijkend op de dreumes perioden van onze kinderen zie ik wel duidelijke verschillen. Fenna, onze oudste, meisje van 5 jaar, was in haar dreumes tijd veel vlotter in haar ontwikkeling. Net iets voor haar eerste verjaardag kon zij lopen en ook haar taalontwikkeling ging in een rap tempo. Zij was dan ook geen goede maatstaf voor de ontwikkeling van Mats, onze zoon.
Wat vinden er veel ontwikkelingen plaats in de periode van 1 naar 2 jaar. Het gekke is wel dat je het allemaal weer een beetje vergeet naarmate ze ouder worden, terwijl het toch allemaal best wel grote mijlpalen zijn.
De eerste woordjes
De spraakontwikkeling van een dreumes begint bij brabbelen en imiteren van klanken en vanaf ongeveer 1,5 jaar gaan kinderen de eerste woordjes zeggen. Wat een deceptie was het dat er hier geen woordjes kwamen. Dat klinkt heel dramatisch natuurlijk, maar ik had echt verwacht dat er al van alles uit dat kleine mondje zou komen.
Mats wist zichzelf tot 2 jaar te redden met Uh. Een soort indiaangeluid in combinatie met wijzen. Niet iedereen begreep natuurlijk wat hij bedoelde en dat 
frustreerde hem wel steeds meer. Soms deed ik ook alsof ik echt niet wist wat hij bedoelde in de hoop dat hij het dan op een andere manier zou gaan proberen. Helaas. Zijn spraak stimuleren bleven wij natuurlijk wel doen.
Ik probeerde regelmatig de vraag te stellen aan hem, wat bedoel je? Of wat wil je? Samen boekjes lezen bleek lastiger. De spanningsboog was erg snel op. Fenna kon altijd uren bij mij zitten en genoot echt van het samen lezen. Plaatjes kijken en dingen aanwijzen vond hij wel heel leuk en ik merkte wel aan hem dat ik steeds meer aan hem kon vragen. Als ik hem bijvoorbeeld een opdracht gaf om iets te pakken uit zijn speelgoedkist, deed hij het wel goed. Hij begreep de taal dus wel. Het kwam er alleen niet uit.
Vlak voordat hij naar de peuterschool ging leek er opeens iets te veranderen. Hij begon woordjes te zeggen, waar wij dan weer heel erg enthousiast op reageerde en heel veel complimentjes over gaven. Zelfs Fenna deed daaraan mee. Met zijn spraakontwikkeling is niets mis. Hij kletst nu de oren van je hoofd en weet zich goed duidelijk te maken. En als hij iets wilt, verandert hij in een kapotte platenspeler en blijft hij het net zo lang herhalen tot hij zijn zin krijgt (wat overigens natuurlijk niet altijd zo werkt).
Ik ben twee en ik zeg nee!
Deze fase begon echt al ruim voor de 2 jaar bij ons. Nee zeggen deed hij nog niet, maar kenbaar maken dat hij het er niet mee eens was kon hij goed. Enorme driftbuien zijn ons gelukkig bespaard gebleven, maar hij kon wel heel goed iets weigeren en zich daar koppig aan vasthouden. Hem afleiden hielp altijd goed. Stiekem kon ik dan in de tijd dat wij samen keken naar een langsrijdende brandweerauto zijn jas aantrekken. Toch heeft hij ook wel eens op de supermarktvloer liggen dweilen hoor en hier kon ik alleen maar hard om lachen.
Mats had en heeft zijn zus enorm hoog zitten. Als Fenna iets doet, wil hij het ook. Ik weet nog goed dat wij hier soms ook handig gebruik van maakte. Was het ’s avonds tijdens het eten zo dat hij vond dat hij niets hoefde te eten? Als zijn zus hem een hap gaf nam hij het wel. Dan keek hij ons aan met zijn glimmende oogjes zo van, haha ik luister toch lekker niet naar jullie, en zij was super trots. Wat wil je met zo’n tweede moeder in huis.
Emotionele ontwikkeling
In zijn emotionele ontwikkeling zie ik ook dat hij enorm is gegroeid. Hij begrijpt nu beter oorzaak en gevolg en dat daden soms minder leuke consequenties hebben. Als je een tekening scheurt, dan kun je hem daarna niet meer maken. Of als je een krijtje in de verwarming stopt, dan ben je hem kwijt.
Samen spelen, samen delen
Deze week kwam hij uit school en hoorde ik hem tijdens het spelen zeggen tegen zijn zus, samen spelen, samen delen Fenna! En ondertussen trok hij ruw een auto uit haar hand, omdat hij hem wilde hebben. Yeah, you go Mats! Bijna goed.
Het echte samenspel begint wel steeds meer te komen nu, maar in de periode van 1 tot 2 jaar zie je vooral dat kinderen naast elkaar spelen in eigen spel. Mats kon ook erg last hebben van territorium drift. Als er een vriendin van mij langs kwam met haar zoontje of dochtertje dan kon er eigenlijk nergens mee gespeeld worden. Want alles wat uit de speelgoedbak gehaald werd was van hem of wilde hij hebben. Compleet normaal voor deze fase, maar toch wel frustrerend en niet zo leuk voor de visite.
Als ik zo terugkijk op de dreumes fase en de foto’s zie van dat kleine schattige jongetje dan denk ik wel, wat gaat het hard. Echt missen doe ik het niet. Ik vind het zo fijn dat hij nu meer dingen zelfstandig kan en meer begrijpt. Het wordt nu echt een mini mens met een eigen wil en eigen interesses. Het maakt mij nieuwsgierig naar wie hij later wordt als hij groot is.
Ben je nieuwsgierig geworden naar mijn werk en blogs? Neem eens een kijkje op www.bymomphotography.com of volg mij op Instagram en Facebook By Mom Photography
