Zwanger van je tweede kindje, nou ja de tweede? Officieel is dit volgens mijn verloskundige en gynaecoloog de vierde zwangerschap. Helaas is aan deze zwangerschap twee keer een miskraam voorafgegaan. Mede hierdoor ervaar ik deze zwangerschap totaal anders dan mijn eerste zwangerschap.
Zwanger van je tweede kindje
Daar was hij weer, de zwangerschaptest. Test nummer 450 voor mijn gevoel en hij was positief!!!! Wat was ik weer blij maar tegelijk ook bang, bang dat het voor de derde keer mis zou gaan. Maar toch had ik er meer vertouwen in dan de laatste keer, gek is dat.
De eerste dagen en weken waren wederom zenuwslopend voor mij, maar ook voor mijn man. Bij het passeren van de voor ons kritische week 7 en 8, gebeurde er niks. Gelukkig gebeurde er niks. Bij elk krampje of raar gevoel in je buik slaat de paniek lichtelijk toe en helaas lukte het mij niet om dit gevoel uit te schakelen.
Afspraak bij de gynaecoloog
13 september, wat was ik blij dat het zover was, een afspraak bij de gynaecoloog. Maar in de wachtkamer hielden we ook rekening met slecht nieuws. Heel gespannen keken mijn man en ik naar het scherm, we zagen niks, maar het verlossende woord kwam van de gynaecoloog, gefeliciteerd ik zie een vruchtzakje en een knipperend puntje. Vol ongeloof keken we elkaar aan, zou het dan echt????
Met een afdruk van de echo in mijn hand zaten we samen in de auto. Ik wist niet zo goed of we al blij moesten zijn, of dat we maar even moesten wachten tot de eerste controle bij de verloskundige. Wat duurde dat lang. Voor ons gevoel duurde een week een maand, maar daar was de controle. Alles zag er goed uit! Wat waren wij gelukkig en blij!
Echter heb ik alles totaal anders beleefd dan mijn eerste zwangerschap, 6 jaar geleden. Die ging probleemloos en bij elke afspraak dacht ik, moet ik nu alweer. Terwijl ik bij deze zwangerschap elke keer enorm uitkeek naar de controles en vooral de echo momenten.
Al 30 weken zwanger
Inmiddels zijn we de 30 weken voorbij en kijken we enorm uit naar onze nieuwe mini. Evy vind het nu ook spannend worden en kan ook niet meer wachten tot haar broertje er is. De babykamer is zo goed als klaar, op een paar kleine details na. Dat vind ik overigens ook verschillen van een tweede kindje, de babykamer. Je wordt hier ook wat makkelijker in. Waar ik bij mijn eerste keer al vanaf week 10 in mijn hoofd bezig was met de inrichting van de kamer, zijn we nu eigenlijk pas na week 20 begonnen.
De reden hiervan? Geen idee, de angst dat het niet goed zou gaan, of de gewenning dat je nog wel weet wat er allemaal moet gebeuren. We hebben het immers al een keer meegemaakt toch?
Lichamelijk had ik gehoopt dat het net zo makkelijk zou gaan als bij evy, echter ervaar ik toch dat het wel een stuk zwaarder is helaas. Nu heb ik de mazzel dat evy 6 is en heel veel zelf kan. Nu is het zo dat mijn dagen dat ik niet werk altijd gevuld zijn en de dag gewoon om 7 uur begint.
Tijdens mijn eerste zwangerschap was een vrije dag, ook echt een vrije dag en hoefde er ook niks. Niks dan respect voor de zwangere mama’s waar het leeftijdsverschil veel kleiner is!
Geplande keizersnede
Het aftellen is nu dan echt begonnen, maar de laatste weken slaat ook de paniek lichtelijk toe.
Ik krijg een geplande keizersnede en hoe makkelijk ik er over dacht de afgelopen periode, des te spannender ik het nu ga vinden. Evy is geboren met een spoedkeizersnede, maar is dit zo snel gegaan dat ik me de details daar niet meer van kan herinneren.
Ben ik net als de vorige keer na een weekje weer op de been, of gaat dit ook heel anders een tweede keer? Hoe gaan de dagen en nachten zijn? Krijgt deze mini ook weer heel veel krampjes, of slaapt deze ook overdag niet?
Evy was een pittige tante, en dat is ze nog steeds. We zijn dolblij maar tegelijkertijd ook bang. Er zit een heel aantal jaar tussen en je begint weer helemaal van voren af aan. We hebben in ieder geval met Evy bijna alle scenario’s beleefd in de eerste 2 jaar, dus we houden ons vast aan de gedachte dat we nu wat zekerder zijn en weten wat te doen.
De laatste loodjes
Nog ongeveer 9 weken, dan is hij er en is ons gezinnetje compleet. We kijken er enorm naar uit en waar ik zelf ook wel naar uitkijk is een heerlijk biertje of wijntje in het zonnetje! Nu zijn er veel mensen die zeggen stel je niet zo aan, het zijn maar 9 maanden en je weet waar je het voor doet. Ja mensen dat zal best, maar als een echte geboren bourgondische Limburgse, kan ik niet wachten tot ik alles weer mag eten en drinken.
Zwanger zijn is een voorrecht en de meest bijzondere periode in het leven van een vrouw, echter ben ik altijd heel open en eerlijk dat het ook een periode kan zijn van onzekerheid en het ook echt niet altijd een pretje is!