Morgen vertrekken we voor een extra lang weekend, met de familie van mijn echtgenoot, naar jaarlijkste traditie. Het weekend waar we allemaal lang voordien al naar uitkijken!
Daar waar we vorig jaar alles met het grootste gemak in de auto kregen, en zelfs boodschappen extra meenamen (voor 11 personen om 4 dagen lang, 3 maaltijden per dag te kunnen nuttigen, om je een idee te geven), hebben we dit jaar plaats te kort… Want, dit jaar hebben wij een babytje die mee mag gaan genieten met de grote broer, mama en papa. Ook oma en opa, drie nonkels, één tante en twee nichtjes zullen van de partij zijn!
Waar ik me vorig jaar nog de vraag stelde hoe een auto zo vol kon zitten, zit ik nu zelf met de handen in het haar. Want al onze dagdagelijkse spullen van Thomaz nemen we mee, zijn relax, de kinderwagen, zijn speeltapijt met speelgoedjes. Een eigen reiskoffer voor Thomaz, Thiebe zijn trekkersrugzak (waarmee hij op scoutskamp gaat), een rugzak voor papa, en een koffer voor mama. Hoewel mama’s koffer plots ook heel wat spullen van Thomaz bevat. Of hoe Thomaz zijn koffer nu al te klein lijkt….
Ik ben er bijna zeker van dat ik veel te veel kleertjes voor Thomaz heb ingepakt, maar stel dat hij nu toch veel meer vuil maakt als anders? En zijn slabbetjes de gemorste pap niet helemaal tegenhouden?
En ja, dat t-shirt hoort bij dat broekje, en dat hemd gaat enkel mooi op die broek, en dat vestje past enkel op die outfit. Mama’s en babykleertjes, je herkent het misschien wel? Of ben ik hierin toch een uitzondering? (Mijn echtgenoot denkt waarschijnlijk van wel!)
In elk geval, de koffers staan al klaar (ik ben graag goed voorbereid), morgen enkel nog kleine spulletjes samen nemen, en we kunnen vertrekken. Ik heb een heuse waslijst van spullen die ik zéker niet mag vergeten, maar wedden dat als we ter plaatste zijn, ik denk “oh nee, hoe kon ik dàt nu vergeten?”.
Op weekend gaan, is voor een mama toch altijd een beetje spannend, want heb ik die koffers wel goed gepakt? Als op het einde van het weekend blijkt dat alles aanwezig was, begint het weer opnieuw… Want dan moet alles wéér in die auto…
Maar intussentijd gaan we wél heel hard genieten, van de zon, de zee, en de liefste familie die er bestaat!
–
