In mijn vorige blog schreef ik over mijn city trip naar New York, weg zonder kind en zonder vriend. Jullie konden daar lezen dat ik er heen ging met een gemixt gevoel. Nog nooit was ik zo ver van huis, nog nooit zo lang zonder mijn gezin. Hoe het mij bevallen is, vind ik moeilijk te omschrijven. Ik heb geweldige dingen meegemaakt. Heel veel mooie dingen gezien, hele dagen geshopt, gelachen met collega’s en veel van het land geleerd, maar ik heb heel erg last gehad van heimwee. Vooral ’s nachts miste ik hun enorm en telde ik de dagen af.
Voor het eerst weg zonder kind
Het afscheid en de vlucht naar New York toe gingen boven verwachting goed en ook met collega’s onderling was er een fantastische sfeer. Toch heb ik heel de 
vakantie het gevoel gehad dat ik niet optimaal genoten heb, en dat vind ik zo ontzettend jammer.
Door het tijdsverschil (6 uur vroeger dan in Nederland) was het lastig om met Puk te beeldbellen. Zodra ik wakker werd lag hij net in zijn middagslaap, en zodra hij uit zijn middagslaap was was ik alweer op pad in the big city, zonder Wifi.
De momenten dat ik met hem heb kunnen bellen was hij bezig met andere dingen. Zo was de eend bij opa en oma in de vijver duizendmaal interessanter dan mama aan de telefoon. Allemaal een goed teken natuurlijk, hij heeft het naar zijn zin gehad bij opa en oma.
Ik was er niet op zijn verjaardag
Op dinsdag was mijn kleine man jarig, en ik was er niet… nu ben ik gelukkig nuchter genoeg om te weten dat hij met zijn 2 jaar helemaal niet door heeft dat hij jarig was, maar ik miste het om in de ochtend voor hem te zingen en om mijn vriend een knuffel te geven en hem te feliciteren met onze 2 jarige jubileum als ouders.
Wat ik wel heel lief vond is dat mijn collega’s de tijd in de gaten hielden, en mij feliciteerde toen de nederlandse klok 12 uur sloeg.
Het weerzien met mijn kind liep ook niet geheel soepel…. mijn peuterpuber leek wel beledigd dat ik hem had achter gelaten en wilde mij niet eens aankijken (oeps).
Pas toen ik met mijn koffer vol kadootjes aankwam (want shoppen kan je daar!) ontdooide hij. Gelukkig heb ik die avond nog heel veel knuffels en kusjes van hem gehad.
Al met al ben ik trots op mijzelf dat ik uit mijn veilige omgeving gestapt ben, maar 6 dagen is voor mij net iets te lang…
En met zijn verjaardag hebben we dit weekend natuurlijk extra uitgepakt!
Liefs Saskia
Bekijk de leukste cadeautjes voor jongen 2 jaar >>
