Een van de eerste en moeilijkste dingen die je moet gaan uitzoeken bij de start van je zwangerschap is jouw verloskundige. Je legt immers een groot deel van jouw baby’s leven in haar handen. Je vertrouwt blindelings op haar adviezen en gaat er vanuit dat dat de juiste zijn. Naast je partner is zij waarschijnlijk de tweede steunpilaar tijdens alles wat je mee gaat maken. Vooral bij een eerste kindje.
Hoe kies je nu de juiste verloskundige?
De mijne heb ik gevonden middels ‘mond-tot-mond reclame’. Aangezien ik in een dorp woon is de keuze hier ook niet echt reuze, en vele komen dan ook bij dezelfde praktijk uit. Dit kan prettig zijn omdat je via via al snel hoort hoe die praktijk werkt en wat je kunt verwachten. De kans bestaat echter wel dat je bij je eerste afspraak met een bekende in de wachtkamer zit. Meteen de keerzijde van een dorp want het balletje rolt binnen no time.
Mijn intake inplannen vond ik al spannend. Wat moest ik zeggen? “Hoi, ik ben Pauline en vanochtend heb ik ontdekt dat ik zwanger ben… en nu?” Yup, ik heb het letterlijk zo gedaan. Ze kon er gelukkig om lachen en het ijs was gebroken. Vanaf het telefoongesprek voelde ik me al op mijn gemak, en persoonlijk denk ik dat die eerste indruk al het belangrijkst is.
Vanaf dat moment moet je samen een band op gaan bouwen, jullie gaan immers samen naar hetzelfde einddoel: de bevalling.
Lange tijd heb ik nergens last van gehad tijdens mijn zwangerschap, en ik ben al niet echt iemand die snel aan de bel trekt. Toch heb ik echt een moment gehad dat ik ongerust was en dan kom je erachter wat je verloskundige daadwerkelijk voor je betekent.
Na een lange nacht vol buikpijn en rugpijn heb ik de volgende ochtend toch maar de verloskundige gebeld op aandringen van mijn vriend, het was weliswaar wat gezakt maar helemaal lekker zat het mij, en vooral hem, niet. En terecht volgens haar, ik kreeg direct instructies om in bad te gaan en twee paracetamol te nemen. Mijn symptomen leken wat weg te hebben van zwangerschapsvergiftiging en dit moest ik uiterst serieus nemen. Daarna moest ik haar terug bellen over hoe ik me voelde, want ze wilde me waarschijnlijk op controle hebben. Een beetje verbouwereerd hing ik op en ging over tot actie.
Op controle bij de verloskundige
Een half uur in een warm bad gelegen met twee paracetamol op, ik voelde me al aardig meer mens en belde vol overtuiging (geen idee wie ik daarmee wilde overtuigen) op dat ik me nu best prima voelde. Ik hield me gewoon groot want ik was toch geen zeur? Nadat ik mijn werk en vriend telefonisch gesproken had en van hen eigenlijk door kreeg dat ik misschien toch maar op controle moest gaan (de verloskundige zei dat toch immers niet voor niets), heb ik de verloskundige toch maar terug gebeld met de vraag of ik toch even langs kon komen. Geen enkel probleem!
Ze is voor mij speciaal naar de praktijk gereden, we hebben een extra echo gemaakt, eiwitwaarden gecontroleerd en bloeddruk gemeten. Gelukkig niets afwijkends en ik verontschuldigde me alweer omdat ze voor ‘niets’ gekomen was. Met doordringende ogen keek ze me aan en zei: ‘Ik heb liever dat je met tien keer teveel belt dan één keer te weinig. Daar ben ik immers voor’.
Ik kreeg voor mijn gevoel net even als een klein kind op mijn kop. En het heeft gewerkt, ik heb er van geleerd. Als ik nu over iets twijfel dan bel ik, want zoals ze zelf zegt; daar is ze immers voor!
LEES OOK:
