Het is laat, maar het is stil in huis. Mijn moment van rust! Ik heb echt even de tijd nodig om tot mezelf te komen met een heel druk gezin. In 4 jaar tijd ben ik moeder geworden van vier kindjes. Mijn oudste is 4,5, mijn tweede is 3 en mijn jongste twee 10 maanden. Dus ik speel een beetje vals met mijn tweelingzwangerschap.
Ik ben voor het eerst moeder geworden op mijn 34e. Ik wist vanaf mijn 16e al dat ik moeder wilde worden. Maar het geluk in de liefde kwam pas later. Ik wilde toch echt wel een fijn gezin en daar hoort gewoon een man bij. Dus toen het manwise allemaal goed was, gingen we ervoor. Ik bleek snel zwanger (binnen 3 maanden) en ik genoot van deze eerste zwangerschap met als prachtig resultaat een dochter. Omdat ik het gevoel had dat ik niet meer de allerjongste was, besloten we na 8 maanden (ik was net met de borstvoeding gestopt) het op zijn beloop te laten.
Een tweede was meer dan welkom. Ik ben niet meer ongesteld geraakt en was meteen weer zwanger na een heerlijke vakantie samen. Dat was echt een cadeau. Na 40 weken kwam er een prachtige zoon die als inspiratie heeft geleid voor mijn webshop en die de naam van mijn kleine mannetje draagt; Little King Arthur. Hij bleek een huilbaby. Tot zijn eerste verjaardag hebben we het vreselijk zwaar gehad. De zogenaamde roze wolk was ver te zoeken. Een huilbaby project is er zelfs aan te pas gekomen, waarna het beter ging met hem en met ons. Ik begreep eindelijk hoe ik met hem om moest gaan.
Twee kindjes was een prachtig cadeau en toch waren we beiden niet klaar. Praktisch gezien is een gezin met twee kindjes perfect. Maar emotioneel was er nog het verlangen naar een derde. Dus na heel lang wikken en wegen zijn we toch voor een ‘derde’ gegaan. Ook dat ging, gelukkig, weer snel. Die mazzel hebben we iedere keer gehad. Na twee maanden was het raak.
Tweelingzwangerschap
Het was een heftig begin. Man o man, wat was ik ziek. Waar ik in het begin nog zin had in allerlei lekkere dingen, had ik na zes weken totaal geen eetlust en was ik te ziek voor woorden. Zo misselijk was ik nog nooit geweest tijdens mijn andere zwangerschappen. Als net zwangere Google je je dan suf en bij extreme misselijkheid kwam ik al snel uit op een tweelingzwangerschap. Oh jee!! Dat zou toch niet?
Omdat ik redelijk veel bloedingen had in het begin was ik vreselijk bang voor een miskraam. Ik had bij mijn eerdere zwangerschappen ook best wat bloedverlies maar nog nooit zo heftig. We leefden in grote vrees dat het mis zou gaan. Met 7 weken hadden we de eerste afspraak met de verloskundige en ik gaf steeds aan me zorgen te maken dat het niet goed was. De verloskundige, die zelf ook echoscopist bij een echocentrum was gaf me, gelukkig, een doorverwijzing om eerder een echo te laten maken. Om maar zeker te zijn. Hoe fijn om serieus genomen te worden!
Dus met 8 weken kregen we een echo. In de wachtkamer kon ik gek genoeg alleen maar nerveus zijn om twee dingen. 1. En het allerbelangrijkste, is alles wel goed? 2. Het zal toch niet een tweeling zijn?! Ik weet nog dat ik in de wachtkamer tegen mijn vriend zei: “het zullen er toch niet twee zijn? Want serieus: hoe zou ons leven dan drastisch veranderen?” Ik was bloednerveus en hield het bijna niet meer. Ik mocht binnenkomen bij de echoscopist. Omdat het een vroege echo was ging deze inwendig. “Eens even kijken”, zei ze. Het eerste beeld zal ik nooit vergeten, ik had, natuurlijk, al twee keer eerder een echo gehad en zag het dus meteen…
Twee zwarte gaten… met twee witte vlekjes. Het eerste wat ik zei was… “Oh nee toch?” En herhaalde dit nog een tweede keer. De echoscopist zei, na even goed kijken: “ja gefeliciteerd… Het zijn er twee en ze hebben allebei een kloppend hartje.”
Oh jee… Twee!
Mijn hart ging ook sneller kloppen en ik moest huilen en lachen tegelijk. Een tweelingzwangerschap! Ook mijn partner wist volgens mij even niet waar hij het zoeken moest. En dan sta je buiten. In totale paniek want hoe moesten we dit gaan doen??! Vier kindjes!!! Terwijl we al twijfelden over een derde. In de auto op weg naar huis hadden we het al over alle praktische zaken. We moeten verhuizen, een andere auto om alle kinderen in te kunnen vervoeren en hoe zullen de reacties in onze omgeving zijn! Thuisgekomen werd ik meteen gebeld door de verloskundige. Zij vroeg “hoe gaat het met jullie?” Een beetje gek en toch ook wel weer gepast. Het was stiekem best een shock.
Een week lang hebben we moeten wennen aan het idee van een tweelingzwangerschap. Onze emoties waren echt een rollercoaster. De keuze voor een derde was al best een stap en er dan achter komen dat het er twee zouden worden. Maar na een aantal weken wenden we aan het idee.
Ik had een prachtige tweelingzwangerschap en na een hele vlotte goede bevalling zijn we vier kindjes rijker. En ja: dat is echt een rijkdom! Een tweeling is zo fantastisch mooi. Het is bikkelen en ook wel zwaar maar ik geniet iedere dag. Het grootste cadeau wat we ons maar mochten wensen, achteraf! Ik had nooit kunnen vermoeden, toen ik nog vrijgezel was en wel eens bang dat ik de boot zou missen, want eerlijk waar dat gevoel heb ik vaak gehad, dat ik jaren later een gezin met vier kindjes zou hebben. Natuurlijk is ons leven nu heel anders dan wanneer we twee kindjes zouden hebben. Met twee kindjes kun je nog wel eens samen een weekendje weg en logistiek is het ook een stuk makkelijker. Maar dat boeit ons niet. Dat komt wel weer. Als we oud en grijs zijn en de kindjes wat zelfstandiger.
Lees ook: de geboorte van een tweeling mama >>