Eerst werd ik cadeaumama, toen werd ik mama en bijna 2,5 jaar geleden werd ik tweelingmama. Ik zal de bewuste echo nooit vergeten. Je kent de reclame vast nog wel, van die echoscopist of gynaecologe die tijdens de echo een tweede hartje ontdekt en er een heel vals lachje uit haar mond ontsnapte. Het leek wel of zij onze echo deed. Het was een heel bizar moment. In de auto naar het ziekenhuis toe, hadden we een beetje zenuwachtig geuit dat we twijfelden of het er wel één was. Onze twijfels werden dus beantwoord met een ietwat vals lachje en de woorden… “Kijk, en daar is nummer twee”.
Een tweelingmama
En dan staar je naar het scherm. Wauw, twee knipperlichtjes in mijn buik! Ivo moest even aan het idee wennen. En ook ik heb me precies één dag zorgen gemaakt over hoe we het allemaal gingen redden. Maar dat deed er uiteindelijk niet toe. Er zaten twee kleine wezentjes in mijn buik en dat is wat telde. Na een zwangerschap van 38,3 weken dienden Tijn en Mees zich zelf aan en zijn ze twee minuten na elkaar geboren middels een keizersnede. Totaly in love was ik bij de eerste aanblik en ik kon maar niet geloven dat ze van ons waren. Klein en puntgaaf!
Geboorte tweeling
Ik moest naar de recovery en Tijn en Mees gingen met Ivo mee. Mijn temperatuur wilde niet stijgen en de pijn kregen ze met morfine niet onder controle. Daar lag ik weer en zonder kindjes. Na de geboorte van Sep heb ik daar ook een hele tijd gelegen en ik had toen heel lang geen idee hoe het met Sep was. Achteraf bleek het ook niet zo goed met hem te gaan. Dit wilde ik niet nog een keer meemaken.
Omdat Mees een laag gewicht had moesten ze hem 24 uur monitoren in verband met suiker. Hij kon dus niet bij me komen. Het duurde me te lang en uiteindelijk heb ik gezegd dat de pijn stukken minder was en of ik niet alsjeblief naar mijn kindjes mocht. Gelukkig, het mocht en ruim anderhalf uur nadat ik ze voor het eerst zag, mocht ik ze vasthouden. Wat waren ze mini. Tijn was 47 cm en 3150 gram. Mees was 43 cm en 2365 gram.
Broederliefde
Nadat we ze van top tot teen hadden bewonderd en volop hadden geknuffeld was het tijd om een rondje te bellen. En als eerste waren dat de grote broers. Het is gek om ze het blije nieuws via de telefoon te vertellen, maar ze waren allebei heel blij reuze nieuwsgierig naar hun nieuwbakken broertjes. Sep kwam een paar uur later, samen met mijn ouders.
En wat was hij in die paar uur dat we hem niet hadden gezien groot geworden! De vuistjes die mijn hand die ochtend nog omklemden leken opeens grote peuterhanden. Sep ging in een stoel zitten en wilde zijn nieuwe broertjes op toerbeurt, vol continu wel vasthouden. Uiteindelijk hebben we Tijn en Mees maar lekker bij Sep neer gelegd en rolden tranen van liefde over mijn wangen. Het ergste vond ik dat Sep er niet de hele tijd bij kon blijven en dat Leron zijn broertjes pas 5 dagen later voor het eerst zou ontmoeten.
Moederliefde
Na 2,5 dagen ziekenhuis reden we naar huis met een onvoorstelbaar grote rijkdom op de achterbank. Sep kwam die middag thuis en het gezin voelde al bijna compleet, maar dat werd het pas toen Leron binnenstapte en vol trots in de reiswiegjes van zijn twee kersverse broertjes keek. Met een glimlach zei hij; “Leuk!” Dit is het moment dat al mijn moederharten overstromen. Van cadeaumama tot tweelingmama.
Lees ook: de verschillen tussen een tweeling >>
Lees ook: Zwanger en nu? >>>
Lees ook: 12 weken zwanger >>>
Lees ook: 20 weken zwanger >>>
Lees ook: 30 weken zwanger >>>
Lees ook: Bevallen doe je zo >>>
