Eén van de grootste veranderingen van het moederschap vind ik toch wel de vermindering aan tijd voor jezelf en tijd voor elkaar. André en ik plannen hierom minimaal eens per jaar een weekendje weg samen. En een tijdje geleden ging ik met een vriendin ertussenuit naar Valencia. Mag ik hardop zeggen dat ik er heel erg naar uit keek om 4 dagen lang even geen moeder te zijn? Naar bed gaan wanneer ik dat wil en nog even in bed blijven liggen na ik wakker geworden ben.
Het was gek om voor het eerst zonder mijn gezin weg te gaan en ik voelde me ook wel schuldig dat ik Andre in z’n eentje achterliet met de zorgen. Maar het was goed en ik heb er ontzettend van genoten. (Bedankt Sandra!)
Hoe fijn ik mijn nieuwe rol als moeder ook vind en hoe verliefder ik iedere dag op Ben word, dat neemt niet weg dat ik ook tijd voor mezelf nodig heb. Met regelmaat.
Ik sprak onlangs een vriendin die het even helemaal had gehad. Haar man is veel weg vanwege werk en sport en ze heeft haar handen vol aan hun kleuter en peuter.
“Zou je niet eens een dagje met een vriendin naar de sauna gaan of je danscursus weer willen oppakken?”, vroeg ik haar.
Ja dat wilde ze, maar voelde zich hier schuldig over. Iets voor zichzelf doen waardoor ze niet bij haar kinderen kon zijn…of wilde zijn….
Schoorvoetend gaf ze toe dat ze af en toe gek van ze wordt en snakt naar tijd voor zichzelf. Was ze nu een slechte moeder, vroeg ze me. Ik gaf haar een dikke knuffel en fluisterde haar toe “Je bent een geweldige moeder, ook als je af en toe doet wat jou gelukkig maakt. Dus trek die dansschoenen nou maar uit de kast”.
