Er wordt vaak gezegd dat het eerste jaar het zwaarste is. Ondertussen kunnen we dit stilaan gaan beamen (alhoewel we uiteraard nog niet weten wat de volgende jaren gaan brengen!). Toch zeker op vlak van slaaptekort ouders. Charlotte is nu bijna 9 maanden maar slaapt helaas nog niet door. Ze wordt ’s nachts regelmatig wakker en huilt dan om haar speentje, een vuile pamper of een andere onbekende reden. Vaak krijgen we haar vlot weer terug in slaap, maar soms is er een heel circus voor nodig.
Ik hoor van sommige mama’s dat hun baby al doorsliep vanaf twee maanden ofzo. Ik hoop voor jou dat jij je ook bij die groep mag rekenen, maar voor ons blijkt dat helaas toch niet te gelden. En ik vermoed dat wij geen uitzondering zijn?
Slaaptekort ouders
De eerste 8 weken vonden we zelf het pittigst, omdat je zelf dan nooit dutjes van meer dan 2-3u kan doen. Daarna brak voor ons een iets betere periode aan, met slechts een paar keer per nacht opstaan. Maar sinds Charlotte 5 maanden is geworden, is dit weer helemaal gekeerd. Vaak moeten we tot tienmaal toe uit ons bed. En als we zeggen dat we een goede nacht hebben gehad, zijn we maar 4 keer gewekt geweest door een huilend babystemmetje. Slaaptekort ouders
We wisselen de nachten af (een nacht voor mama, een nacht voor papa), maar springen elkaar bij indien het een uitzonderlijk moeilijke nacht is. Ikzelf vind het ook heel moeilijk om haar niet te gauw in ons bed mee te nemen. Om één of andere bizarre reden valt ze in ons bed (en dan liefst ook nog in onze armen) heel vlot in slaap. Maar uiteraard gaat dit ten koste van onze eigen slaap. Want ze krolt zich zo graag dicht tegen ons aan, waardoor we zelf nog maar amper plek hebben in ons eigen bed en met één been over de rand hangen.
Slaaptekort combineren met werk
Het pittigste is de combinatie met onze voltijdse banen (lees ook: fulltime werken als moeder). Want uiteraard gaat die wekker net wanneer iedereen eindelijk in een diepe slaap is geraakt. Dat maakt het vaak best een uitdaging om de hele dag fris en aandachtig te blijven.
De laatste drie nachten is onze lieve meid maar enkele keren wakker geworden ’s nachts en hebben we geprobeerd om haar de tijd te gunnen om zelf weer in slaap te vallen. En soms lukt dat wonderwel. Maar soms ook helemaal niet. We proberen om haar te laten huilen zodat ze kan leren zichzelf te sussen en weer in slaap te vallen, maar helaas resulteert dit meestal in hysterische huilbuien waardoor we (lees; vooral ik) toch weer gauw toegeven.
Maar ach, dan zien we ’s ochtends ons lieve meisje breed naar ons glimlachen en is die zware nacht weer helemaal vergeten 🙂 Toch?
Lees ook: al vier jaar chronisch slaaptekort >>
Lees ook: slapeloze nachten door nachtangsten >>
