Zelfs al vind je zelf – in je hoofd dat je bevalling oké was, dan nog kan je lichaam daar anders op reageren. Hele moeizame, maar ook hele snelle bevallingen kunnen voor een ‘trauma’ zorgen. Het woord trauma vinden de meeste mama’s heftig klinken, ze vonden de bevalling ‘moeilijk, lang of naar’ maar om het nou een trauma of traumatisch te noemen, dat vinden de meeste mama’s een stap te ver, want je hebt er toch een mooie baby voor teruggekregen. Post Traumatische Stress Stoornis
Wat zijn de symptomen van een postnatale depressie? >>
Jij kunt er niets aan doen…
Jij kunt er niets aan doen dat je een trauma hebt opgelopen tijdens je bevalling. Dat is niet iets waar je bewust voor kiest. Je moet je totaal niet schamen voor jouw omgeving. Een traumatische gebeurtenis sla je op in je lichaam, alsof de bliksem is ingeslagen. Jij kunt er dus niet aan doen, maar je kunt jezelf wel helpen om je nare bevallingservaring te verwerken.
Post Traumatische Stress Stoornis
Wanneer je negatieve gevoelens en gedachten over je bevalling langer dan een maand aanhouden, dan kan er sprake zijn van een Post Traumatische Stress Stoornis (PTSS). In Nederland word bij ongeveer 6000 vrouwen per jaar zo’n PTSS ten gevolge van hun bevalling vastgesteld, maar verwacht word dat het werkelijke aantal vele malen hoger ligt, omdat maar een deel van de vrouwen hun klachten bespreekt met de huisarts/verloskundige en/of gynaecoloog.
Veel vrouwen kiezen ervoor om pijnlijke herinneringen weg te stoppen en te proberen om niet meer aan hun bevalling te denken. Dat lukt de meeste van die vrouwen best goed, totdat ze opnieuw zwanger zijn en weer moeten gaan bevallen. Maar het wegdrukken van negatieve emoties, gaat vaak ook samen met het wegdrukken van positieve emoties. De ‘geest; vlakt af, om zichzelf pijnlijke herinneringen te besparen. Gevoelens die veel vrouwen omschrijven als ze aan hun moeilijke, nare bevalling terugdenken zijn: machteloos, hulpeloos, radeloos, schuldgevoel, gefaald hebben als vrouw, paniek, angst om dood te gaan, bang dat de baby dood zou gaan, geen vertrouwen in de hulpverleners, te veel pijn, eenzaamheid en verdriet. Wanneer je twijfelt, ga naar je huisarts en leg hem/haar voor waar je precies last van hebt.
Kenmerken van een PTTS
- Herbeleving – nachtmerries of flashbacks over de bevalling die plotseling optreden en niet tegen te houden zijn, bijvoorbeeld als je iemand anders haar bevallingsverhaal hoort vertellen, of wanneer je voor een ziekenbezoek het ziekenhuis inloopt waar je bevallen bent, maar ook zonder aanwijsbare reden kun je plotseling overvallen worden door herinneringen aan je heftige bevalling
- Vermijding – Je wilt je bevallingsfoto’s niet meer zien, je wilt niet over je bevalling praten, je stopt je gedachten en gevoelens als het waren in een kluis met een stevige deur ervoor. Opgeruimd staat netjes en zolang je niet opnieuw zwanger wordt en weer moet gaan bevallen, werkt dit vermijden ‘prima’.
- Verhoogde staat van paraatheid – Je bent nooit helemaal ontspannen, waardoor je concentratieproblemen kunt krijgen, sneller prikkelbaar bent en uit je slof schiet, je opgejaagd kunt voelen, of emotioneler reageert dan je van jezelf gewend bent.
EMDR
Wanneer het opschrijven en voorlezen van je bevallingsverhaal onvoldoende heeft geholpen, dan kun je overwegen om een EMDR therapeut bij jou in de buurt te zoeken. EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) is wetenschappelijk de meest aangewezen methode om traumatische gebeurtenissen te verwerken. Door EMDR blijft wel je herinnering aan je bevalling bestaan, maar de angst die ervoor jou bij is gaan horen verdwijnt. Terwijl je de herinnering aan het naarste beeld oproept beweegt de therapeut met zijn/haar vingers voor je neus heen en weer. En je hersenen kunnen niet teveel dingen tegelijk doen. Dus krijgt de nieuwe opdracht om de vingers te volgen ‘voorrang’ boven de al bestaande nare herinnering. Die herinnering vervaagt daardoor, de gedachten en emoties verdwijnen naar de achtergrond.
Vrouwen beschrijven vaak ook letterlijk dat de beelden wazig of kleiner worden, of verdwijnen. Er is niks hocus-pocus aan, het heeft niets met hypnose te maken met de gelijktijdige belasting van je hersenen met 2 taken tegelijk, waarbij de ene taak (de opdracht van EMDR-therapeut te volgen) voorrang krijgt.
Blijf er niet mee rondlopen!
Vandaar deze blog om daar verandering in te brengen. Je moet je er niet voor schamen als er plots omstandigheden kunnen ontstaan. Ik hou me altijd erg groot en hou er niet van om hulp te vragen of dingen door andere mensen te laten doen maar heb destijds wel gemerkt dat ik het hele gebeuren aan het wegstoppen was. Ik praat er wel over met mijn vriend, vooral ook omdat het voor hem ook heftig was om alles te moeten zien en gebeuren en niets kunnen doen. Na mijn bevalling heb ik er goed over kunnen praten met mijn verloskundige en heb ik na afloop ook nog een gesprek gehad op het ziekenhuis, dit heeft bij mij zeker geholpen voor mijn verwerking. Maar er zijn duizenden vrouwen die het niet makkelijk kwijt kunnen en dit kunnen verwerken. Volg je gevoel!
Lots of love, Esther
LEES OOK:
Post Traumatische Stress Stoornis
