Betrouwbare oppas nodig: wordt dit een gastouder, kinderdagverblijf of vragen we de opa’s en oma’s? Toen ik in verwachting raakte van onze dochter dacht ik direct na over deze vraag. Opa en Oma als oppas van mijn kinderen, wil ik dit?
Opa en Oma als oppas
Ook dacht ik terug aan mijn eigen gevoel bij mijn opa en oma. Ik wilde vroeger altijd heel graag naar opa en oma toe. Ik kreeg er ook altijd iets lekkers, werd altijd extra verwend. Hoe zou dit gaan als ze een dag oppassen? Toch hoor je steeds vaker dat het bijna vanzelfsprekend is dat opa en oma oppassen. Maar eigenlijk is dit niet zo. Toen wij onze ouders vroegen zei één kant volmondig “ja!” De opa en oma aan de andere kant waren terughoudender. Oma zei direct “nee” maar opa wilde het wel doen. Ik werkte twee dagen wat zou betekenen dat onze kleine meid één dag bij opa is en één dag bij de andere oma. Super fijne gedachte.
Betrouwbare oppas, of niet?
Oma was vanaf dag één heel erg betrokken. Opa wat minder. Kwam niet veel op visite, toonde weinig interesse. Maar de datum dat ik moest gaan werken kwam dichterbij. Wij hebben hem toen gevraagd om langs te komen en we bespraken een en ander met elkaar. Hoe werkt het met het flesje, de luier, wat voor ritme ze heeft? We spraken af dat ik ’s morgens ook nog eens alles op zou schrijven en alles zou klaar staan in de keuken. Ook toen ze een fruithapje mocht eten stond dat erbij.
Maar steeds gebeurden er dingen die niet goed voelden
De 1ste keer werden we gebeld: “hoe moet de luier om, dat is al zo lang geleden voor mij”. Een tweede keer: ‘Hoe werkt de magnetron?” De week erna: “Wat kan ik met haar spelen?” Natuurlijk hadden wij aan opa verteld dat, zeker naar mate ze groter werd, hij mocht gaan wandelen met de kinderenwagen. Lekker naar buiten. Maar we merkten steeds vaker dat er niets gebeurde. Er was zelfs een dag waarop ze van 07.00 – 13.00u niets te eten gekregen had! Dit gaf hij zelf aan, als ik vroeg waarom alle potjes nog op het aanrecht stonden. Het stond op het briefje geschreven èn ik had het verteld. En toch krijg ik als antwoord: “ik wist het niet”. Dit zat me echt niet lekker.
Onderling kregen mijn man en ik ook woorden. Ik wilde dat hij het er met hem over zou hebben, maar hij deed het niet. Door onze woordenwisseling is er toch een gesprek geweest. We hebben nogmaals alles verteld, ook dat ik al het eten bij elkaar zet, het opschrijf voor hem, inclusief tijden. Ik gaf mijn schoonvader nog één kans…
Maar helaas
Het was een heerlijke zonnige dag, ik kon wat eerder naar huis…. Ik keek door het raam en zag mijn dochter op de bank zitten, tv te kijken. En opa? Die zat op zijn telefoon te kijken in het zonnetje in de achtertuin! Met zijn rug naar het raam, dus hij kon niet eens mijn dochter in de gaten houden!
Verder was het huis één grote pokkebende, eigenlijk net zoals elke week wanneer ik thuis kwam. Ik was het zat, was echt heel erg boos!
Ik was er helemaal klaar mee. Wij besloten voor onze dochter één dag een betrouwbare oppas in te huren. De andere dag bleef ze bij oma. Ieder mens is uniek en zo ook elke opa en oma. Iedereen doet het op zijn eigen manier, maar dit was voor ons niet de juiste manier.
Lees ook: kinderopvang, snottebellen en geen eigen ritme >>
