Zoals jullie medemama’s ongetwijfeld ook al hadden gemerkt; wat vliegt de tijd snel! Zo snel zelfs dat ik deze week plots iets heb beseft… Mijn baby is geen baby meer! Maar wat is ze dan wel? Een dreumes. Uhh, een wat? Een dreumes is een kind van 1 jaar tot 2 jaar. De term houdt echter duidelijk meer in dan enkel de verwijzing naar de leeftijd. Want zelfs al noem ik mijn kleine meid nog wel eens “de baby”, dat is ze overduidelijk niet meer. ontwikkeling dreumes
Leuke webshop Little King Arthur >>
13 maanden sprong
De 13-maanden-sprong heeft daar ongetwijfeld ook iets mee te maken. Charlotte is onder andere mobieler geworden en ontwikkeld klaarblijkelijk ook een eigen willetje. Haar aan- of uitkleden, een pamper verversen of badjestijd; het is niet meer zoals het was. De tijd van braaf stil blijven liggen is voorbij. Nu wordt er gekrijst, tegengestribbeld en gesparteld. Het lijkt wel een heuse foltering. Ook wanneer ze speelt, eet of naar bedje moet, hoort er pertinent een luide gilserenade bij. Verder is haar ritme helemaal zoek. S ’avonds drinkt ze minder dan gewoonlijk, waardoor ze s’ nachts om extra voeding vraagt. En ook slapen gaan is momenteel een uitdagende struggle.
Ontwikkeling dreumes
Daarnaast kan ze nog nét niet zelfstandig wandelen, maar wil ze wel de hele tijd aan onze hand rondwandelen. Want dat wandelwagentje is toch bijlange zo leuk niet, daarmee botst ze twee meter verder tegen de muur en is de pret meteen gedaan. Dus moeten mama / papa / andere vrijwilligers, hun rug in de meest oncomfortabele positie wringen, lichtjes door de benen buigen en als een soort mankende gans het keukeneiland tig keer rondwandelen. Tot er ergens op de grond een kruimeltje wordt gespot. Dan gaat de aandacht even daarnaartoe en moet het voorzichtig met één vingertje rechtstreeks naar haar mondje worden gebracht.
Ontwikkeling dreumes: eten is een heel avontuur
Ook lunchtijd is een heel avontuur geworden. Na een klein worstelpartijtje zit onze dreumes flink in haar stoel en kan de show beginnen. Als het groentehapje niet uit haar mond spettert, wordt het wel uit de lucht gegraaid en brutaal neergemaaid. Op mama’s broek. Of op Charlottes pasgewassen witte shirtje. Ook haar melk wordt met regelmaat vrolijk in het rond gesproeid. Het opvoeden is nu echt begonnen. Grenzen stellen is nu stillaan in de dagelijkse bezigheid geslopen.
Ik vind het heel fijn dat er nu meer interactie is tussen mijn dochter en mezelf. Ze brabbelt, ze lacht en gaat graag op verkenning. We kunnen gezellig samen spelen, dansen, elkaar kietelen en giechelen. Maar soms mis ik ook wel stiekem een beetje dat “rustige” baby’tje dat zo vredig in mijn armen in slaap kon vallen. Want onze baby is nu onherroepelijk een dreumes geworden, en blijft aan een sneltempo verder groeien.
