Laat ik beginnen te zeggen dat ik echt ‘spekkoper’ ben geweest met mijn zwangerschap. Goed, de eerste 3 maanden heb ik me knap beroerd gevoeld, met die laatste weken zoveel last van brandend maagzuur dat ik vaak van ellende al om 21:00 richting bed vertrok. Maar na 13/14 weken had ik nergens last van en heb ik me nooit eerder zó goed, gelukkig en op en top vrouw gevoeld. Andere zwangere vrouwen vervloekten me dat ik tot op het einde nog fietste, geen last had van bekkeninstabiliteit en nog zeker 8 uur per nacht sliep. laatste zwangerschapsloodjes
De laatste zwangerschapsloodjes
Het aangebroken zwangerschapsverlof was dus ook geen must, maar vooral relaxed. Maar na ruim 3 weken had ik het er echter wel mee gehad. Alle kleertjes waren gewassen, het huis inclusief de kasten volledig opgeruimd (je moet wat…), diverse boeken gelezen, series gekeken en al meerdere puzzels van elk 1000 stukjes gemaakt. Maar de dagen en weken streken verder en die laatste zwangerschapsloodjes…
Volgende keer ben je bevallen
Iedereen die ik zag zei “Nou, volgende keer zie ik je waarschijnlijk als ik op kraamvisite kom”. Maar nee, ik zag ze nog eens, tweemaal, driemaal… En ik had niets meer te doen. De voorbereiding op de komst van een baby is iets groots. Niet alleen mentaal, maar ook praktisch en financieel. Zo is er project babykamer, project indelen werkdagen/crèche, project kinderwagen, noem het maar op. Maar in die laatste periode is alles geregeld en resten alleen nog project bevalling en het échte project: project baby. Het is alsof je al maanden een groots feest aan het voorbereiden bent. Alles is geregeld, het draaiboek is af. De muziek en hapjes zijn besteld, de gasten kunnen niet wachten en je outfit ligt zelfs al gestreken klaar. En dan moet je wachten… Alleen je weet niet tot wanneer. Ieder moment kan het feest losbarsten; tijdens het ontbijt, als je nèt van huis bent of zelfs wanneer je slaapt. Je hebt geen idee, maar je bent continu klaar voor de start.
Laat die bevalling aub beginnen!
Dat ik niet de enige ben die daar niet heel goed in is bleek wel door de vele telefoontjes van vriendinnen, een gespannen moeder en schoonmoeder en een vriend die inmiddels na zijn nagels maar aan zijn vel was beginnen te knagen. Ik was na al die weken ‘niks doen’ zó volledig uitgerust, dat ik de slaap niet meer kon vatten en uren wakker lag. De opwinding bij elk drukkend of pijnlijk gevoel in mijn buik “Is dit het?”, hielp hierin ook niet bepaald mee. Ik betrapte me erop dat ik riep ” Volgens mij gaat hij nooit meer komen, ís er überhaupt wel een baby?!”, “Laat die bevalling alsjeblieft beginnen, die pijn maakt me ook niet meer uit” en op het laatst zelfs: ” Ik wou dat ik goed moe was, zodat ik weer eens lekker kon slapen”. Allemaal listen en trucs van Moeder Natuur om je klaar te stomen op die laatste twee projecten, zodat je het er allemaal voor over hebt, want ‘alles beter dan dit’.
Kim
Het vervolg van deze blog volgt binnenkort: ‘ de bevalling’ die uiteindelijk toch echt kwam….
Lees ook: bevallen doe je zo >>
Boeken aanraders:
Tijdens zwangerschap: Veilig zwanger
Bevalling: Buskruit met muisjes en Veilig bevallen
Kraamtijd: Veilig door de kraamtijd
Babyboek: Oei ik groei
