‘Woezel en Pip en de sloddervos, een voorstelling van een uur, vanaf 2 jaar’, lees ik op de website.
De aandachtsspanne van onze 2,5 jarige Ben kan dat inmiddels wel aan en Woezel is nog steeds met stip zijn favoriete knuffel. Dus wanneer mijn schoonmoeder voorstelt er naartoe te gaan lijkt me dat een prima plan. Uiteraard moet zijn eigen Woezeltje mee voor morele steun bij deze nieuwe ervaring. Bij binnenkomst worden we begroet door een Woezel en Pip knuffel van anderhalve meter hoog. Ben duikt er bovenop en is meteen verliefd.
Naar kindertheater met je peuter
Dan het grote theater in, wat hij iets minder geslaagd vindt. Schoorvoetend loopt hij na enig protest mee. Het licht wordt gedimd, de muziek gaat aan en het feest kan beginnen. Luidkeels zingt hij mee, klapt en roept enthousiast welke figuren uit de Tovertuin hij allemaal herkent. Op normaal stemvolume, wat regelmatig omdraaiende hoofden en afkeurende blikken oplevert bij de buren een rij voor ons. Hun dochter is een jaar of 4 en begrijpt het concept ‘zachtjes praten’ beter dan Ben. Tsja, wat had je dan verwacht bij een voorstelling voor vanaf 2 jarigen…
Af en toe wordt een hysterisch kind de zaal uit gedragen en regelmatig horen we gehuil om ons heen. Ben deert het allemaal niets, hij vindt het machtig mooi wat er allemaal op het podium gebeurt. En ik moet ook bekennen dat ik het een hele leuke voorstelling vind. Na afloop wordt grote Woezel in de foyer weer helemaal suf geknuffeld door Ben en andere peuters. En mag hij van oma een knuffel uitzoeken bij de uiteraard stevig geprijsde, maar slim geplaatste merchandise stand.
Zijn eerste keer in het theater is goed geslaagd!
