Peuters kunnen koppig zijn, erg koppig. Dat had ik vroeger geleerd in de cursus “de fases van het kind” en had ik ook al wel eens opgevangen van ouders met jonge kids. Maar ondertussen heb ik het zelf aan den lijve mogen ondervinden. Onze dochter Charlotte is vorige maand 2 jaar geworden en is duidelijk haar karakter aan het trainen. En daarbij test ze grenzen af, daagt ze ons uit en maakt ze haar eigen willetje goed duidelijk. Zo wil ze de laatste dagen gewoonweg geen broek (of kousenbroek, of sokken) meer aandoen… . mijn peuter wil geen broek aan
Lees ook: opvoeden van een peuter >>
Mijn peuter wil geen broek aan
Forceren heeft geen zin, dan spant ze haar hele lijfje strak op en begint ze te roepen en te tieren. En zelfs al lukt het om één been in een broekspijp te krijgen, dan trekt ze die als de bliksem toch 
weer uit. Proberen redeneren lijkt ook nog niet aan de orde. Argumenten als “maar mensen kunnen toch niet zomaar zonder broek over straat lopen, zo kan je toch niet mee” lijken duidelijk nog geen effect te hebben.
De deur uit zonder broek aan …
Dus adem ik even diep in en uit, leg de broek opzij, en probeer het later nog eens. En tot hiertoe lijkt dat wel goed te lukken. Zij is blij dat ze haar zin kan krijgen en thuis kan rondlopen zonder broek. Mijn oren blijven gespaard, en zodra we ons klaarmaken om de deur uit te gaan, doet ze zonder morren flink haar broek aan. Hoera!
Maar dan ziet ze haar gewatteerde roze skilaarsjes staan, en wil ze die meteen aan. Zelfs bij heuse hittegolftemperaturen. Achja, pick your battle, niet?
Last van de peuterpuberteit? >>
Bekijk deze leuke meisjes zomerkleding >>
