Mijn partner als vader

16 september 2018

Wanneer je samen zwanger raakt kijk je heel de periode uit naar het ouderschap. Als (aanstaande) moeder zijnde beleef je de zwangerschap vaker intenser dan als (aanstaande) vader zijnde. Jij kunt al een band opbouwen met je kindje voordat het er is, voor je partner is dit natuurlijk veel moeilijker. Tegen het einde van mijn zwangerschap was ik voornamelijk benieuwd hoe mijn partner het dadelijk als vader zal gaan doen. partner als vader

Mijn partner als vader

Over het aanstaande ouderschap praat je natuurlijk regelmatig met vrienden. Over en weer hoor je verhalen over de eerste weken en hoe verschillend ieders ervaring is. Ik heb het met mijn vriendinnen vaak gehad over hun partners als vader zijnde en kreeg ook regelmatig de vraag hoe ik dacht dat mijn partner als vader zou zijn. In hoeverre kun je dit voorspellen en in hoeverre kun je jezelf echt voorbereiden op het ouderschap?

Zwangerschap

In mijn zwangerschap was ik vaak degene die alle voorbereidingen trof en de zaken regelde. Mijn partner was wel deels betrokken, maar ik was de kartrekker in het geheel. Niet alles leefde evenveel bij hem als bij mij, waarschijnlijk ook omdat het kleine mini-mensje in mijn buik groeide en de daarbij horende hormonen ervoor zorgden dat mijn moedergevoel al deels aangewakkerd werd.

Soms vroeg ik me af of dit na de geboorte van ons meisje ook zo zou zijn. Zou ik dan ook de verantwoordelijkheid groot en deels alleen moeten dragen en om dingen moeten vragen in plaats van dat mijn partner het zelf ‘ziet’ of regelt?

Over veel dingen hebben we al wel gepraat en afspraken gemaakt, maar in de praktijk moet dit alles dan toch maar blijken.

Lees ook: je man laten helpen bij de geboorte >>

De geboorte van zijn dochter

En dan wordt ze geboren. Vanaf de eerste minuut na de geboorte veranderde mijn partner compleet. Positief in mijn geval! Hij nam de volledige verantwoordelijkheid voor onze kleine meid. Zo fijn, want ik was op dat moment een wrak en kon niets (lees ook mijn blog over de kraamweek)

Hij heeft ons meisje met behulp van het ziekenhuispersoneel aangekleed en ook het eerste flesje werd zonder pardon gegeven. De trots straalde van zijn gezicht af. Zowel jegens mij als jegens ons meisje. Oprecht een trotse vader!

In de weken die volgden werd hij mijn rots in de branding. Waar hij tijdens de zwangerschap in sommige dingen nauwelijks geïnteresseerd was, des te geïnteresseerd was hij nu! Alles deed hij samen met de kraamhulp en op het moment dat zij er niet was zorgde hij zowel voor mij als voor ons meisje. Er waren zelfs momenten dat hij mij stond uit te leggen hoe ik iets nou precies het beste kon aanpakken. Dat was voor mij wel even een puntje van acceptatie en soms kon ik dan ook lekker geïrriteerd reageren. Hoezo gaat hij mij nou vertellen wat ik moet doen ;)?!

Normaal vergeet mijn partner veel en ben ik onze wandelende agenda en tijdsklok. Vreselijk vond ik dat en kon me daar ook echt boos om maken. Nu is dit met betrekking tot voedingen of alles wat te maken heeft met onze kleine totaal anders. Hij houdt alles netjes bij en houdt er ook bewust rekening mee.

Voetbalwedstrijd

Toen hij in de eerste week mee gevraagd werd naar een voetbalwedstrijd heeft hij meteen nee gezegd. Deze keer niet voor / om mij, maar omdat hij zelf thuis wilde zijn. Thuis bij zijn gezin, zoals hij het nu zo mooi omschrijft.

Hij geniet van het wandelen achter de kinderwagen, we maken zelfs ‘ruzie’ om wie er nou mag duwen. Heerlijk!

Mijn partner als vader