Ik ben niet echt geboren voor het geluk. Bij mijn geboorte ging het al mis, ik lag in stuit en moest gehaald worden op het laatste moment met een keizersnede. Bleek ik ook nog een ‘afwijking ‘ te hebben, heupdysplasie. Ik moest in tractie liggen en later kreeg ik een spreidbroek, zo klein als ik was. Ik heb altijd al rare dingetjes gehad, lees ‘aanwasjes’, complicaties, ziektes en symptomen van van alles. Van cystes in mijn oog tot een fystol in mijn lies. Ik ben ervan overtuigd dat ik gewoon verkeerd in elkaar gezet ben!
Helaas is het met de jaren dus niet minder geworden. Toen ik eindelijk zelf zwanger was van Liv had ik HG (Hyperemesis gravidarum). Zwangerschap misselijkheid hoort er bij zeggen ze, maar als je HG hebt ben je echt doodziek van de misselijkheid. Wat een hel! Ik kon sommige dagen niet eens in bed omhoog komen of ik spoog het hele bed onder. Soms ging ik half kruipend naar de douche. Huilend zat ik dan op de koude vloer mijn zwangerschap te ‘ vieren’. Juist ja..
Mensen zeiden maar steeds meid het is voor een goed doel. Uhhh natuurlijk, maar dit is niet te doen dacht ik! Of ze vroegen;” ben je nou echt nog steeds zo misselijk”?! Nee ik was graag voor de lol 2 x per dag mn bed en kleding. Ik moest maar dankbaar zijn. Blij ben je dan stiekem het allerminst. Later kreeg ik zelf bijvoeding, niets bleef binnen en ik ben al niet zo’n zwaargewicht. Ik hoopte maar dat mijn kindje genoeg binnen kreeg.
Na zo’n 24 weken werd het eindelijk langzaam wat beter en heb ik nog een paar weekjes kunnen genieten van mijn zwangerschap, dat was heerlijk. Ik vrat alles wat los en vast zat! Nu kon het! Ik dacht dit meisje moet toch wel echt belachelijk mooi en speciaal zijn, ze is het mij verschuldigd! 😉
De bevalling was ook nogal een evenement ansich. Na 21 uur weeën te hebben gehad, verdwenen ze ook zomaar ineens. Ik dacht huh?! Ik was er klaar voor! 2 dagen later heb ik na 4 dagen zonder slaap bijna 26 uur over de bevalling gedaan. Ik was kapot… Maar ohh wat was ze inderdaad belachelijk prachtig en bijzonder.
Ik had geweldig geperst en had alleen een ‘haarscheur ruptuurtje’ werd gezegd… Het leek alsnog alsof de hele onderkant was weggevaagd!! Terug kijkend naar de foto’s lijk ik zo weggelopen uit ‘ the exorcist ‘ maar ik had het toch even geflikt!
Na mijn bevalling ben ik eigenlijk niet echt veel ziek geweest. Maar de laatste maanden was het weer raak. Longontsteking, oorontsteking en bijholteontsteking, het hele pret pakket. Verstandskiezen moesten tussendoor er ook nog uit… Ach ik ben het wel gewend. Ik ben nog herstellende, maar als mama zijnde MOET je gewoon door! Helaas.
Mama’s verdienen soms echt wel een lintje 😉
