Mijn gedachten dwalen af, steeds verder en verder, kijkend naar jou in de box……. mamaliefde
Mamaliefde
Wel 40 weken lang heeft mijn buik jouw veilige haven, jouw huisje mogen zijn. Ik heb het al die tijd zien groeien en voelen groeien. Jouw veilige huisje wat met jou mee groeide naar de grote die jij nodig had, met striae als gevolg, maar wat zijn die paarse strepen mooi. Ik hou van de strepen die jij mij hebt gegeven, de strepen die mij eraan herinneren dat dit jouw veilige huisje is geweest.
En daar lig je dan, als een klein mannetje in een veel te grote box. Ik had je al in een doek gewikkeld, zodat jij je meer geborgen zou voelen, maar je bent nog zo klein. Het duurt dan ook niet lang voordat je begint te huilen. Je voelt de grote ruimte om je heen en voelt je klein en alleen. Klein ben je natuurlijk ook, maar alleen zeker niet! Mama wijkt nog geen moment van je zijde. Niet alleen jij moet nog wennen aan een leven uit de buik, ook mama moet daar nog aan wennen, aan die leegte in haar buik!
Lees meer mooie mamablogs >>
En hoe bijzonder is het, op het moment dat jij begint te protesteren, dat jij mij laat weten dat jij het niet fijn hebt, dat er wat is, en ik jou op pak. Dat magische moment dat jij gelijk stil bent, puur door mijn aanraking, mijn geur, het geluid van mijn hart of door het horen van mijn stem. Het vertrouwen dat jij in mij hebt en de geborgenheid die jij bij mij voelt, doordat ik 40 weken lang jouw huisje ben geweest.
En ook al ben ik jouw huisje niet meer, ik zal ervoor zorgen dat ik wel altijd jouw thuis zal zijn!
MAMALIEFDE
Lees ook: kies je voor borstvoeding? >>