Mama alleen op reis: Ik zit in het vliegtuig en kijk uit het raam, voor mij 3 collega’s en naast mij 3 collega’s. In mijn hoofd heb ik deze reis al 38 keer gemaakt, 38 keer zag ik mijzelf huilend, badend in het zweet en paniekerig in het vliegtuig zitten. Ik was veranderd in een moeder die compleet overstuur in het vliegtuig zat en maar 1 ding wou; weg uit de lucht, terug naar de aarde, naar mijn kind die daar beneden zat.

Mama alleen op reis

Maar al die gedachtes van afgelopen week bleken nu ik werkelijk in het vliegtuig zat gelukkig niet het geval. Natuurlijk heb ik vanochtend bij het afscheid gehuild, ik heb deze week niets anders gedaan dan gehuild, dus ook toen ik mijn kind zijn laatste kusje gaf, maar wonder boven wonder zat ik nu met een rustig gevoel in het vliegtuig… onderweg naar New York, the big city. Mama alleen op reis, zonder kind en zonder vriend……

Het begon twee maanden terug, toen ik een appje kreeg van mijn bazin, of ik een foto van mijn paspoort wilde maken. Ze waren namelijk bezig met een personeelsuitje te organiseren. Eerlijk gezegd dacht ik niet eens aan een reisje, maar meer aan een avondje casino. Toen ik twee dagen later in de tandartsenpraktijk aan kwam werd ik compleet verrast met het nieuws dat we een uitje gingen maken naar the big apple; New York!

Vet! Is wat mijn reactie in eerste instantie was. Ik heb al veel positieve verhalen over deze stad gehoord, maar was er nog nooit geweest. Sterker nog; ik heb nog nooit langer gevlogen dan 4,5 uur. Ik ben gelijk opvang voor Puk gaan regelen omdat mijn vriend ook gewoon moet werken.

Zonder kind….

Lange tijd heb ik dus in een positieve flow gezeten, tot de vertrekdatum wel erg dichtbij kwam en ik spontaan hele dagen angstzweet kreeg. Nog nooit ben ik sinds ik moeder ben langer dan 1 nachtje gescheiden van Puk. Al twee jaar lang ben ik dag EN nacht ( ja, helaas ook nog elke nacht ) met liefde aan het zorgen voor mijn kleine jongen, en nu zou ik ineens 6 dagen tijd voor mezelf hebben. Had ik daar eigenlijk wel zin in?? Om mij heen hoorde ik verschillende verhalen. Moeders die meteen riepen; Hell no! Ik had echt niet gegaan! En moeders (de dikke meerderheid ) die zeiden; Heerlijk meid! Het zal even lastig zijn, maar daarna geniet je vollop van de vrijheid! En over 6 dagen ben je toch gewoon weer terug??

6 dagen…. halleluja, weten jullie wel wat jullie zeggen? 6 dagen zonder mijn leuke zoon…. da’s best lang.

Aansteller

Ik weet dat er voor Puk goed gezorgd gaat worden. Hij is gewoon lekker bij zijn vader, en de opa’s en oma’s passen ook ieder 2 dagen op. Ik weet ook dat mijn vriend mij dit enorm gunt. Hij vind het nog leuker voor mij dan dat ik het voor mijzelf vind. Hij is beter in reizen en alleen op pad gaan dan ik en kijkt daar heel nuchter tegen aan en vind dat ik vooral moet genieten van dit geschenk.

Volgens hem ben ik een paniekzaaier, sinds ik elke dag aan het huilen ben. En nu ik hier zo zit…. kilometers boven de grond had hij eigenlijk wel gelijk; ik heb me deze week vreselijk aangesteld. Het valt tot nu toe allemaal mee, ik ga genieten, de wereld wat meer ontdekken, nachtjes proberen door te slapen, shoppen en lachen met collega’s en mijn baas zeer, zeer dankbaar zijn dat hij ons wilt laten mee genieten van de wereld. Ik hoop dat ik dit gevoel vast kan houden, 6 dagen…. waarvan 1 al bijna verstreken…

Zijn 2e verjaardag zonder mama

In mijn volgende blog vertel ik over hoe het ‘mama alleen op reis’ vergaat in New York. En hoe Puk thuis zijn 2e verjaardag viert zonder zijn moeder. Owow…. als ik dat maar overleef….

Liefs Saskia

Lees ook deze prachtige blog over mamaliefde >>