De start van mijn zwangerschapsverlof. Het is nu echt aftellen geblazen totdat we onze dochter in onze armen mogen sluiten. We mogen al ouders zijn van een fantastische stoere bink, en daar komt nog een klein spruitje bij. Wat een rijkdom! Maar er is iets wat toch regelmatig door mijn gedachten schiet. Ik houd al zoveel van ons zoontje, is het dan ook mogelijk om ook zoveel te houden van twee kindjes?
Het voelt haast als een taboe
Zodra ik dat denk, schaam ik me eigenlijk wel een beetje. Ik hou al zoveel van onze zoon, gaat dat dan vanzelf? Ik hoor er eigenlijk niemand over. Betekend dat, dat ik de enige ben? Of dat niet iedereen dit benoemd of wilt delen met dezelfde reden als mij? Het voelt haast als een taboe.
Op het internet ben ik op onderzoek gegaan om wellicht antwoord te krijgen op mijn vraag en gevoel. Ik ben namelijk erg nieuwsgierig of dit een herkenbaar onderwerp is, wat voor een impact het heeft op je gezin en wat je kan verwachten met de overgang van één naar twee kinderen.
Je moederhart is immens groot
Ik ben blij dat ik dit heb gedaan, want er is veel te vinden ben ik achter gekomen! Maar één ding kwam duidelijk naar voren: je moederhart is immens groot, groot genoeg voor het geven van liefde, het houden van meerdere kinderen.
Ik heb het ook onder andere aan mijn moeder en schoonmoeder gevraagd, die dit herkende maar mij ook verzekerde dat, dat echt vanzelf gaat. Ik hoef me geen zorgen te maken want zodra ik onze dochter in mijn armen heb, voel je net zoveel liefde als voor onze zoon.
Kun je evenveel houden van twee kindjes?
Ondanks dat het natuurlijk twee verschillende kinderen zijn, met een ander karakter en andere behoeftes, blijft de liefde die je voelt en geeft gelijk.
En het is niet dat bang ben dat ik geen liefde voel, ik heb namelijk zoveel liefde om te delen en te geven. Ik wil geen onderscheidt maken tussen onze kinderen. Ze zijn beide net zo lief,mooi, bijzonder en ontzettend gewenst!
De andere kant
Mijn man en ik wilde zo graag ouders worden. Wat waren we blij toen we vorig jaar een positief zwangerschapstest hadden! Het was ons weer gelukt!
In totaal ben ik nu vier keer zwanger geweest. We hebben twee keer een miskraam gehad, een Missed Abortion. Ontzettend verdrietig waren we toen we een termijn echo hadden en geen kloppend hartje hoorde. Tot twee keer toe! Dit kwam zo rauw op ons dak!
De eerste keer was in 2018 en de tweede in het voorjaar van 2021. Het lijkt alsof we voor elke goede zwangerschap een miskraam krijgen.
Omdat we meerdere miskramen hebben gehad, konden we bij de gynaecoloog twee vroege echo’s krijgen. Wat een spanning hadden we toen we daar waren! Je duimt op goed nieuws maar bereidt jezelf voor op het ergste… je staat er immers niet meer onbevangen in.
Aftellen
En nu kunnen we gaan aftellen. De tijd is echt voorbij gevlogen! Spannend maar ontzettend leuk! Ondanks dat deze zwangerschap best pittig was, lichamelijk gezien, was het er één volgens het boekje. Zijn we straks met zijn viertjes!
Net als toen we bevielen van onze zoon en toen met zijn drieën waren, is dit net zo’n bijzonder gevoel. Ik zie er naar uit om onze dochter te mogen vasthouden, ruiken, knuffelen en lief te hebben.
Wellicht moet ik er niet teveel over nadenken, dat het geven van liefde aan twee kindjes inderdaad vanzelf gaat, zoals mijn moeder en schoonmoeder al aangaven.
Het is en blijft in ieder geval een wonder. Een wonder dat het ons überhaupt weer is gelukt en dat we instaat zijn om wondertjes op de wereld te zetten.
Dit is de eerste blog van blogger Rosanne op Babylabel. Lees ook haar blog op Boyslabel waar ze blogt over haar ervaring als moeder van een peuter.
