Kinderen, tot mijn 28e heb ik nooit het gevoel gehad; “ik wil kinderen”. Jammer vond ik dat, want hoewel al mijn vriendinnen al vanaf hun 16e wisten dat ze ooit mama wilden worden vond ik het altijd best vreemd en verwarrend dat ik dat gevoel nooit had. Altijd hoopte ik dat ik dat gevoel ook zou krijgen, ook al had ik de moed wel al een beetje opgegeven; want waarom wisten hun dit al op z’n jonge leeftijd, terwijl ik tot mijn 28e daar nooit wat voor voelde? Wel had ik voor mezelf al besloten dat er geen kind zou komen als de kriebels bij mij wegbleven. ik ga moeder worden
Ik ga moeder worden…
Wat er precies gebeurde weet ik niet, maar van de één op andere dag was het er; ik wilde moeder worden, liever gister nog dan vandaag! En zo stopte ik met de pil, natuurlijk in goed overleg met vriendlief. Spannend…. maar erg lang hoefde hij niet na te denken, hij wilde vader worden, dat wist hij, net als mijn vriendinnen al een aantal jaar.
Bij mij is het erg snel gegaan, in twee maanden tijd was ik zwanger, ik besef me dat niet iedereen gezegend is met z’n snelle bevruchting, ik zie genoeg getob, ziekenhuisbezoeken en verdriet om mij heen van mensen waarbij het jaren duurt of soms helemaal niet gebeurd.
Mijn zwangerschap verliep, op de gebruikelijke ochtendmisselijkheid met nodige kots ( op werk, in de auto en VOOR de toiletbril ) uitstekend.
De eerste echo, waarbij mijn vriend zo zenuwachtig was dat hij “even moest gaan zitten” bij binnenkomst, de eerste keer kleertjes shoppen, de eerste schopjes en de constante hik van de pompoen in mijn buik, ik kan het me allemaal nog herinneren…
Bevalling 2,5 week te vroeg
En toen kwam de bevalling…. 2,5 week te vroeg. Serieus, lieve lezers; DIT was mijn leukste avond EVER. Mommy’s to be, lees vooral nu verder, vergeet alle negatieve bevallingsverhalen, onthoud dit verhaal, en doe vooral hetzelfde als ik; GENIET.
Zaterdagnacht, krampjes… Ik heb ze niet vaak, ook niet als ik ongesteld moet worden. Mijn vriend moest vandaag werken in Amsterdam, minstens een uur rijden vanaf onze woonplaats. Hij twijfelt of hij wel moet gaan, ik haal hem over want wie weet is het wel “vals alarm”. En inderdaad… ’s middags, onder het poetsen ( want wie weet zit straks het huis wel vol visite ) nemen de krampjes af….jammer, want ik ben het ondertussen wel zat dat ik er bij loop als een opgeblazen zeekoe. Tegen de avond ga ik bij mijn ouders in bad. Wij hadden in ons vorige huis geen bad dus ging ik regelmatig bij mijn ouders 😁. Terwijl ik in bad zit beginnen de krampjes weer, maar nu een stuk heftiger. Ik bel de verloskundige. Ze reageert laconiek; “neem jij maar een paracetamol en ga lekker slapen”. WHAT?! ARE YOU SERIOUS?! Lekker slapen? Haha… hoe dan?
Ik bloed…
Mijn vriend komt me bij mijn ouders halen en samen rijden we naar huis. Oké… nu eerst douchen en scheren, iets waar ik al langere tijd in mn hoofd mee bezig was, want wat als de bevalling doorzet en verloskundige de hele avond tegen mijn warrige haardos aan moest kijken… nee, dat ging mij niet gebeuren. In de douche druppelt er bloed op de grond… Ik geef toe dat mijn scheerkunsten niet altijd zonder bloederige taferelen zijn, maar dit bloed is niet van het scheren. Quint belt de verloskundige. IIsberend door de woonkamer vertelt hij mij dat ze eraan komt.
Gefeliciteerd, je bent aan het bevallen…
Boeken aanraders:
Tijdens zwangerschap: Veilig zwanger
Bevalling: Buskruit met muisjes en Veilig bevallen
Kraamtijd: Veilig door de kraamtijd
Babyboek: Oei ik groei
