“Wat fijn dat je start zo anders is dan bij Daniël. Nu lekker genieten thuis”. Deze opmerking heb ik vaak gehoord na de geboorte van Noëlle. Daniël lag in verband met vroeggeboorte de eerste weken in het ziekenhuis. Dus die start was inderdaad anders.
Fijne start gehad
En de start met Noëlle was inderdaad fijn. We hebben een heerlijke kraamweek gehad en ook daarna ging het nog prima.
Ik vertelde iedereen die het vroeg de eerste tijd ook dat het heel goed ging en dat we een redelijk ritme hadden gevonden. Dit leverde vooral bewonderende reacties op.
Laatste tijd steeds meer moeite met genieten
Maar de laatste weken had ik steeds meer moeite met genieten. Ik verlangde naar een babytijd zoals met Daniël. Voor mijn gevoel vele malen relaxter, zoals ik het me nu herinner dan. Of nog erger: ik verlangde naar de tijd dat we alleen Daniël hadden.
Ik hield mezelf voor dat het gewoon pittig was met twee kinderen. Even doorbijten en straks zou het beter gaan. Maar beter ging het niet.
Dieptepunt
Vorige week zondag was het dieptepunt en zat ik er helemaal doorheen. Ik was voor mijn gevoel het hele weekend al met Noëlle in de draagzak aan het lopen. Ze was veel aan het huilen en weinig slapen.
Het enige dat ik dacht was: ik moet door maar ik wil niet meer. Ik wil niet meer troosten en sussen. Ik draai me het liefst om en ga verder slapen. Ik maakte me veel zorgen over hoe ik de komende weken / maanden door moest komen.
Bijna wanhopig
Ik moest concluderen dat ik totaal niet meer aan het genieten was van mijn kinderen. Ik was alleen maar geobsedeerd dat Noëlle moest slapen. En als ze dat niet deed zoals ik dacht dat het moest, werd ik steeds een beetje meer gefrustreerd en bijna wanhopig.
Ik had wel door: zo gaat het niet. Omdat Noëlle zoveel aan het huilen was zijn we naar de huisartsenpost gegaan. Ik ben heel erg dankbaar voor de doortastende arts die ik daar trof.
Ze had duidelijk door dat ik het niet meer trok. Misschien nog wel meer dan ikzelf.
Observatieopname bij onrustige baby’s werd voorgesteld
Observatieopname van vier dagen bij onrustige baby’s werd voorgesteld. Omdat ik niet wist wat ik anders moest heb ik dit met beide handen aangegrepen.
Toch heb ik tot het moment van opname, twee dagen later, nog veel getwijfeld.
Want hoe lang heeft Noëlle nou eigenlijk gehuild?
Was het niet heel makkelijk om haar weg te brengen?
Moest ik het niet gewoon nog proberen? Er zijn toch ouders die het veel zwaarder hebben?
En zou ik geen achterhaalde adviezen krijgen als je kind laten huilen?
Stop alle informatie over hoe het volgens de boekjes moet ergens ver weg
Nu we inmiddels weer thuis zijn ben ik alleen maar blij dat we dit gedaan hebben. Dit begon al met de woorden van de pedagoog: “stop alle informatie over hoe het volgens de boekjes moet ergens ver weg”. We gaan zoeken naar de balans in wat Noëlle nodig heeft en wat haalbaar is voor jullie als gezin.”
Eerst ECHT kijken naar je kind
Het voornaamste dat ik geleerd heb is ECHT naar Noëlle te kijken, en welk ritme zij en wij als gezin het beste bij gebaat zijn. Schema’s zijn heel leuk als basis maar het gaat erom dat Noëlle de rust krijgt die ze nodig heeft op een manier die voor ons werkt.
Het ging echt niet meer
Zoals eerder geschreven is heel veel liefde het allerbelangrijkste dat je je kind kunt geven. Maar het is minstens zo belangrijk dat je ook lief voor jezelf bent. Je kunt het beste voor een ander zorgen als je zelf lekker in je vel zit.
Wil dit alles zeggen dat ik er nu helemaal ben? Nee zeker niet. Er zullen vast nog momenten komen dat ik het even niet zie zitten. En ik zal vooral veel moeite hebben met het vertrouwen in Noëlle en mezelf vast te houden.
Maar ik ben ontzettend blij dat ik kenbaar heb gemaakt dat het niet ging. Praten is zo ontzettend belangrijk. Niet alleen als het niet gaat, maar gewoon altijd. Blijf praten en blijf betrokken bij elkaar. Zowel over moeilijke zaken als over luchtige zaken.
Leef in het moment
En ik ben gezegend met een heel goed vangnet om me heen:
– Mijn lieve man die veel geduld heeft en overal helpt waar mogelijk. En die er gewoon altijd is.
– Mijn lieve familie voor hun steun en bereidheid om bij te springen wanneer nodig
– Professionele hulp die mij bij kan staan in al mijn ouderschap struggles.
En nog een belangrijke les die ik geleerd heb: leef in het moment. Zo blijft het allemaal behapbaar en zie je sneller de mooie dingen.
Want mooie dingen waren er dit weekend absoluut.
De zonnestralen, de heerlijke wandeling in het bos, Noëlle die heerlijk ligt te lachen, Daniël die vol trots met een bos bloemen voor mama thuis komt, lekker knuffelen met elkaar.
Vraag liever iets te vroeg om hulp dan te laat!
Er wordt vaak hulp gevraagd als mensen al veel te lang aan het struggelen zijn. Ik kan alleen maar aanraden om liever iets te vroeg om hulp te vragen. Wat voor hulp dan ook. Dit vergroot de kans om ook snel de weg weer terug te vinden.
Het ouderschap is al moeilijk genoeg en we leggen vaak de lat hoog voor onszelf.
Maar altijd maar doorgaan is niet altijd goed. Soms moet je even stilstaan om weer door te kunnen.
En hoe het verder met ons gaat lopen? Time will tell.
Op dit moment ligt Noëlle in ieder geval al een uur in haar eigen bedje te slapen en hebben we een heerlijk lazy sunday ochtend #goals