Verrassing!

19 september 2018

Een maand alweer vandaag… Bizar hoe hard het toch gaat. We hebben inmiddels al heel wat kraamvisite over de vloer gehad. En de vraag die vrijwel standaard wordt gesteld is hoe de bevalling begon en of alles voorspoedig is verlopen. hoe merk je dat de bevalling begint

Bevallen doe je zo >>

Hoe merk je dat de bevalling begint

De bewuste vrijdagochtend, ik was 37 weken en drie dagen zwanger, waren we gewoon lekker met z’n vieren thuis. Frans heeft altijd vrij op vrijdag en de meiden hadden nog zomervakantie. Wat dat betreft perfecte timing dus, aangezien ik heel wat doemscenario’s in mijn hoofd had waaronder gebroken vliezen op het schoolplein.

Rond een uur of vijf ’s ochtends had ik wat krampen waarvan ik toen nog dacht dat het mijn darmen wel weer zouden zijn. Na een heerlijke douche ben ik om half negen even op bed gaan liggen om tot de conclusie te komen dat ik toch wel heel regelmatig krampen had. ‘Ik weet niet hoor, maar volgens mij is het gewoon al begonnen…’ hoor ik me nog tegen Frans zeggen. Waarop we samen bedachten dat het wel een bizarre timing zou zijn, een dag voordat we de verjaardag van de meiden zouden vieren. De verjaardag die we nota bene bewust een maand eerder zouden vieren omdat ik anders óf hoogzwanger óf net bevallen zou zijn. Dat de bevalling nu begonnen zou kunnen zijn hadden we beiden totaal nog niet aan zien komen. De vorige twee zwangerschappen liep ik over tijd namelijk, maar dat zegt dus blijkbaar echt helemaal niks… hoe merk je dat de bevalling begint

Ontsluiting

De verloskundige was er om even na tienen en haar woorden zal ik niet snel meer vergeten. ‘Ja je hebt drie centimeter ontsluiting, vóór drie uur vanmiddag hebben we een baby…!’ Dat was even een behoorlijke ‘mindfuck’ moet ik bekennen. Van voorbereidingen voor een verjaardagsfeest naar binnen een paar uur tijd een baby kon ik nog maar moeilijk bevatten. Veel tijd om er over na te denken had ik alleen niet want we moesten naar het ziekenhuis. Alsof het zo moest zijn had ik gelukkig de avond ervoor eindelijk mijn ziekenhuisspullen bij elkaar gezocht. Na de meiden uitgelegd te hebben dat hun feestje op een later moment zou volgen, ze overhandigd te hebben aan opa en oma en de bestelde boodschappen en het springkussen afgebeld te hebben, vertrokken we naar het ziekenhuis.

Zonder te veel in detail te treden verliep de bevalling vlot en voorspoedig met een héél pijnlijk laatste stukje. Laat ik zo zeggen dat ik blij was toen ik de schaar in het vizier kreeg… Dat was letterlijk het verlossende moment. Niet veel later werd mijn prachtige zoon Naud op mijn borst gelegd. Net als bij de andere twee bevallingen werd ik direct overdonderd met het ‘ik droom gevoel’. Het blijft zó verschrikkelijk bijzonder dat dat kleine hoopje mens zo’n negen maanden lang in je buik heeft gezeten en vervolgens bij je op de borst wordt gelegd! Dat is een gevoel wat ik onmogelijk goed kan omschrijven.

En nu is Naud dus alweer een maand oud en was hij er afgelopen weekend gewoon bij op de verjaardag van de meiden! Het is enorm genieten. Een heerlijk tevreden mannetje met twee trotse en zorgzame grote zussen. Wat een rijkdom!

Ik ben wel benieuwd eigenlijk hoe jij merkte dat de bevalling begon en waar je toen was. Leuk als je een reactie achter laat!