Zo, wat gaan we hier eens van zeggen. Iedereen van ons is hier op wat voor manier dan ook door geraakt. COVID-19, de boosdoener van 2020. Ik denk dat ik dit zo wel kan benoemen. Het is een onzekere tijd, ook voor ons. Ik ga jullie meenemen in onze situatie hoe die nu is, met een jong gezin, een eigen zaak in dit geval een restaurant. Hoe houdt je alles draaiend en alle ballen omhoog ? Maar nog belangrijker hoe houdt jeje hoofd cool? Eerlijk? Geen idee hoe wij dat doen. Het is een stress en angst..onzekerheid..je hebt geen houvast. Elke keer als we weer naar die persconferentie zitten te kijken gaan m’n nekharen weer overeind. Maar laten we bij het begin beginnen. De gevolgen van COVID-19 voor een jong gezin
De gevolgen van COVID-19 voor een jong gezin én restaurant
Maart 2020
Hier maakte iedereen van Nederland natuurlijk kennis met COVID-19. Het speelde natuurlijk al wel wat eerder maar op 17 maart moest de horeca dicht. Dit was voor ons en voor vele andere een klap in het gezicht. Hoe gaat dit aflopen? Ik zie ons nog zitten op de bank. Het lachen stond mij en jeroen nader, ik heb gehuild..ik vond het vreselijk. Ondanks dat jeroen vrij nuchter eronder bleef en het positief in zag want ja hij was dan wel weer meer thuis en zag ons meer dan normaal. Wat natuurlijk mega fijn was. Zeker omdat ik toen nog bij de Etos werkte. En ik dus ondanks dat er een piek was gewoon moest blijven werken. Was het heel fijn dat jeroen thuis was, ook toen de kinderopvang dicht moest. Dit is ook echt een puntje waar ik mezelf enorm aan geïrriteerd heb. Ik mocht Vienna niet brengen want m’n vriend zat thuis. Hoe dan?! Ik moest wel gewoon betalen en gewoon werken. Uiteindelijk ging jeroen ook weer aan het werk want er werden thuismenu’s opgezet. Dus waar moest Vienna dan heen..juist naar haar opa’s en oma’s en laat dat nu net de groep zijn die risico vol is. Uiteindelijk heb ik een brief aangevraagd zodat ik deze in kon leveren bij de opvang, zodat ze zouden zien dat ik een vitaal beroep had en dus die opvang nodig had. Gelukkig werd dit goed gekeurd. En dan denk je; “yes” nou die “yes” werd snel weer weg geveegd want natuurlijk werd ze om de haverklap naar huis gestuurd, snotneus? Koorts? Humeurig? Hangerig? Ach ik heb alles voorbij zien komen. Dus eindstand, heb ik er niks aan gehad en heb ik alleen maar hinder ervan gehad. Dit deed niets af aan de leidsters hoor want hun vonden het vreselijk om dit te doen. Ze volgende ook alleen maar het protocol en wat er van hun verwacht werd.
Elke keer als er weer een persconferentie aangekondigd werd kreeg ik weer de griezels omdat ik sommige beweegredenen gewoon niet snap. Maar goed dat geheel terzijde. Het gezin in dit geval ons gezin werd aardig op de proef gesteld. We moesten op de centjes letten aangezien we niet wisten hoe lang het ging duren. Niet dat we het slecht hadden maar toch wordt je bewuster met geld uitgeven. Ik ben sindsdien ook per week boodschappen gaan doen. En ging 1x in de week naar de winkel. Aan hamsteren deden we niet. Dus op zich heeft de lockdown ook wel wat opgeleverd. Maar het was aanpoten, ik die eigenlijk alleen ging werken want ik stond toch 3 dagen in de week met hoestende en snotterende mensen voor m’n neus die echt niet 1,5 meter afstand hielden hoor…en dan boos worden als je vroeg of ze afstand wilde houden. Ook hebben we meegemaakt dat het wel zomer leek..zo druk dat het in de stad was. Ik vond werken in die tijd eng. Zeker omdat ik bang was andere aan te steken en in dit geval Vienna. Ondanks dat ze zeggen dat kindjes niet vatbaar zijn, was ik niet gerust erop. En niet te vergeten jeroen. Mocht het zo zijn dat we open mochten was het niet de bedoeling dat we gelijk weer 2weken konden sluiten. Het was een spannend tijd.
Juni 2020
Daar was het; verlossende woord, we mochten 1 juni weer open. Wat een verademing. We gingen er vol vóór. In de Corona tijd, zijn helaas de wegen van jeroen en zijn compagnon gescheiden. En hebben wij uiteindelijk de beslissing gemaakt om door te gaan en dat ik ging helpen en taken uit jeroen zijn handen ging nemen. Ik ben toen gestopt bij de Etos, en ben ik ingestroomd bij Mezger. Ik doe daar voornamelijk de mails, administratie en het stukje social media. Verder leg ik contacten met de gasten maar ook met leveranciers. Het is een afwisselende baan en heb het ook onwijs naar mijn zin. Het fijn is dat wij elkaar nu ook meer zien. Maar goed, 1 juni daar waren we. Mezger mocht weer open, wat een feest en wat een vliegende start! Het was zo fijn dat de zaak goed ging. En zelfs veel beter als voor de Corona, elke dag zaten we vol en kregen ook lovende reacties van gasten. Het was een cadeautje en even een leven zonder stress, maar denken in oplossingen. Het was bovendien ook heel erg fijn om weer aan het werk te kunnen en het gezinsleven liep ook weer op rolletjes. En als er iets is waar ik van hou, is het ritme. Langzaam kwam het einde van de zomervakantie in zicht en wij hadden zelf verwacht dat het na September rustiger zou worden.
Maar niets was minder waar. Elke dag zaten we nog vol en ook stonden gasten geregeld op de wachtlijst. Wij bleven met z’n alle enorm hard doorwerken en ook voor het personeel was het enorm aanpoten. de vakantie werd verzet naar November. omdat het zo druk bleef was het geen optie om de deuren weer te moeten sluiten. Wij weten ook dat het ontzettend veel van iedereen zijn energie gekost heeft. Maar ik ben zo enorm trots. trots op wat wij als team hebben bereikt in die korte tijd. Helaas liepen de cijfers weer eind September op en er werd ook steeds meer gesproken over dat de horeca opnieuw de deuren kon sluiten. Nou die knoop in m’n maag die ik bij de eerste lockdown had, was er niet minder om. Daar gingen alle zuur verdiende centen weer. Waren wij net weer omhoog gekrabbeld om vervolgens weer enorm naar beneden te vallen. Gelukkig hebben wij een buffer op kunnen bouwen. Maar geloof mij de stress, angst en onzekerheid is er niet minder om. Tuurlijk ondernemen is een risico en dat risico nemen wij dan ook graag.
Oktober 2020
Je voelt hem al aankomen. daar gaan we weer.. weer de deuren sluiten. Weer dicht en voor hoelang? Wanneer houdt dit op? Het is zo lastig, die onduidelijkheid en niet weten waar je aantoe bent. Het is een ellende. Alles liep thuis eindelijk weer op rolletjes, iedereen zat weer lekker in het ritme en geloof mij ik hou ervan! Ik hou van structuur en ritme, zo zit ik het lekkerste in m’n vel en voor Vienna is het ook beter. Maar weer dicht moeten betekend weer thuis zitten en dat betekend weg al het harde werken. Ik snap de politiek niet…pretparken, dierentuinen, sportscholen, musea, theaters en zwembaden allemaal open houden maar de restaurants dicht? Ben ik dan zo stom dat ik niet snap waarom bijvoorbeeld de Efteling open mag blijven? En begrijp mij niet verkeerd, ik loop ook graag in de Efteling en vooral de winter Efteling. Maar gooi dan alles even op slot…en niet voor twee weken zoals er nu is gebeurt. Het maakt mij en vooral ons boos.
Iedereen wordt weer zo hard geraakt. Ben allang blij dat de opvang open blijft dan blijft Vienna nog wel in haar ritme, en dit klinkt heel egoïstisch maar dan hebben wij ook de tijd om ons hoofd even ruimte te geven. Wij hebben uiteindelijk besloten om de vakantie die eigenlijk in november gepland stond en deze te vervroegen naar oktober. Ik moet zeggen de tijd samen was heerlijk even met elkaar zijn deed ons goed. Wij hebben ook leuke dingen gedaan en veel gewandeld. Naar de bossen en het strand heerlijk uitwaaien. Ook hebben wij alvast wat dingen voorbereid voor de verbouwing die gepland staat in april 2021. Vienna is over gegaan naar een peuterkamertje, onwijs spannend en dit was echt een emotioneel moment. Ons kleine meisje, is niet meer zo klein…
En nogmaals wij hebben het geluk dat wij in een soort luxe positie zitten ( en zo zullen mensen dit misschien ook zien ) ook al voelt het niet zo. Eerder vakantie, En het restaurant zit in een hotel en wij kunnen dus soort van draaien. De zomer hebben wij goed gedraaid en hebben een buffertje. Maar mensen moeten niet vergeten dat de kosten gewoon doorgaan en de vaste lasten elke maand terug komen. Dus het valt zwaar…Wij zijn afgelopen week weer begonnen. Het was weer even inkomen, zeker omdat het niet druk is en je de drukte gewent bent van voor de sluiting. En tuurlijk heeft deze tijd ook positieve kanten want op 17 november 2020 hebben Jeroen en ik elkaar het “ja” woord gegeven. Ook had het wel wat, in de coronatijd trouwen. Iedereen met mondkapjes, de belangrijkste personen waren aanwezig. Enige jammere is dat wij het niet aan iedereen hebben verteld. Dit om teleurstelling bij mensen te voorkomen dat ze niet konden komen. Wel hebben wij besloten als het allemaal achter de rug is om het overnieuw te doen! Een mooi feest, een mooie witte prinsessen jurk want laten we even eerlijk zijn dit is toch de grootste droom van elke vrouw?! Ofja die van mij dan…
De berichten rond COVID-19 die nu de ronde doen, beloven niet veel ruimte voor versoepeling in december. Wel blijven wij denken in oplossingen en zijn wij druk bezig met een thuismenu wat besteld kan worden heel de maand december. Ook zitten er gelukkig gasten in het hotel, daar gaan wij ook ons best voor doen. En meer kunnen wij helaas niet doen. Dit is nu een situatie waar je geen controle over heb en het overkomt je.
Maar wij zijn een team en hebben een taak, wij blijven positief en gaan gewoon door. Zoals ik al eerder zei; ondernemen is een risico maar dat risico nemen wij graag. Wij hopen snel weer onze deuren voor iedereen te kunnen openen. Voor nu halen wij het beste uit onszelf met het personeel, onze zaak, ons gezin en gaan wij er 100% voor.
LEES OOK:
De gevolgen van COVID-19 voor een jong gezin
De gevolgen van COVID-19 voor een jong gezin
