Mijn keuze om borstvoeding te geven aan mijn kindje was snel gemaakt. Het leek mij gewoon heel mooi om hem op deze manier te voeden. Het is een natuurlijk proces wat je lichaam zelf in werking kan stellen en je hebt het altijd bij de hand… euh borst! Kortom, het leek mij heel bijzonder. Daarom deel ik mijn ervaring met borstvoeding.
Mijn ervaring met borstvoeding
Ik wilde het ‘borstvoeding avontuur’ gewoon ervaren en als het bij mij niet zou lukken, dan was het niet anders en zou ik mij daarbij neergelegd hebben. Daarnaast is kunstvoeding niet voor niets ontwikkeld en dat zou dan een geweldig alternatief zijn. Voor de zekerheid had ik ook een pak kunstvoeding in huis, als het niet zou lukken. Ik heb geen borstvoeding cursus gevolgd of een lactatiedeskundige om advies gevraagd, omdat mijn kindje zijn weg naar de melk wel zou vinden.
Hij krijgt op deze manier alle voedingsstoffen binnen die hij nodig heeft. Plus, ik heb niet het ‘gedoe’ met flesjes maken en opwarmen. Tenzij papa of oma een keer een flesje gekolfde melk wil geven. De melk uit mijn borst is altijd precies de juiste temperatuur en mijn kindje bepaald zelf hoeveel hij nodig heeft.
Natuurlijk heb ik me wel ingelezen van tevoren. Op internet is namelijk ook veel informatie en tips te vinden. Ook aan mijn moeder die een week heeft geholpen in mijn kraamtijd had ik veel steun. Bij haar vier kinderen (mijn drie broers en ik) heeft ze ook borstvoeding gegeven en is daarom ook een goede ervaringsdeskundige.
De eerste twee weken borstvoeding
De eerste twee weken borstvoeding geven was voor mij wel een pijnlijke gewaarwording. Ik zat daarbij vaak tenenkrommend in de stoel. “Hoe hielden andere vrouwen dit toch vol?” dacht ik bij mezelf. Gelukkig ondersteunde de kraamhulp me ook erg goed met het aanleggen en kreeg daarbij goede tips. Ik kreeg al vrij snel handigheid in de verschillende aanlegposities. Zo hadden de posities liggend op bed (buik tegen buik) de ‘rugby-‘ en de ‘Madonna’ houding al vrij snel mijn voorkeur.
Hulpmiddeltje
Als de pijn even teveel was, gebruikte ik de eerste weken ook ‘multi-mam’ kompressen. De kompressen deed ik van tevoren in de koelkast. Deze zorgden voor verkoeling en verzorging van de tepels. Ze deden goed hun werk, want vaak kon ik Djurre kort daarna weer pijnloos aanleggen.
Hoe mooi het geven van borstvoeding ook is, het vergt ook heel veel tijd en energie. Ook zijn de krampjes niet te voorkomen. Soms werd ik radeloos van gehuil als hij na het voeden die verschrikkelijke krampjes had (en soms nog wel heeft). Verschillende middeltjes heb ik geprobeerd, maar had niet het idee dat die hielpen. Op een gegeven moment voelde ik wel aan wat je het beste kan doen. Zo wil een pauze nemen tussen het voeden vaak wel helpen. Het heeft ook een positief effect tegen krampjes als ik hem op zijn buik leg, z’n buikje masseer, al wiegend met hem loop of goed de tijd neem een boertje laten doen.
Hoe frustrerend het soms ook kan zijn, baby’s huilen nou eenmaal, ook al denk je alles onder controle te hebben. Huilen is hun enige manier van communiceren is ook al hebben ze een schone luier, zijn ze gevoed en hebben genoeg slaap gehad. Op die momenten werken die extra knuffels van mama ook magisch.
Bij het consultatiebureau laten ze me elk bezoek een grafiek zien met de landelijk gemiddelden qua groei bij baby’s en Djurre stijgt tot nu toe boven de curves uit. Ik ben blij en trots dat mijn kindje het zo goed doet op mijn borstvoeding. Ik hoop het nog een poosje vol te kunnen houden.