Na regen komt zonneschijn, dat zeggen ze altijd. Op 31 augustus 2021 is mijn prachtige tweede dochter Lott geboren, en wat ben ik blij dat ze er is. 9 maanden lang ben ik misselijk geweest, ik was zo moe omdat ik geen eten meer binnen hield. Ook had ik last van bekkenstabiliteit waardoor ik vervroegd in verlof ging, wat ik absoluut niet wou. Ik hield me maandenlang vast aan “4 weken voor de tijd stoppen”. Maar tevergeefs ging dat niet lukken, wat ik ontzettend erg vond. Ik moest me er echt aan overgeven, terwijl ik helemaal niet zo van het opgeven ben. Tenminste zo zag ik het.
En toen was het ineens augustus
In de weken voor de bevalling werd ik goed onder controle gehouden omdat ik bij Lauren zwangerschapsvergiftiging had gekregen in mijn 36e week. Gelukkig bleef dit allemaal stabiel. Na de bevalling van Lauren is wel destijds vast gesteld dat ik als er ooit een tweede kwam medisch moest bevallen. Bij de bevalling van Lauren had ik een vastzittende placenta en veel bloedverlies waar ik gelukkig net geen extra bloed hoefde te krijgen. Wel extra ijzer, maar dat spreekt van zich. Deze bevalling was heftig voor mij en mijn partner omdat de nazorg beter had gekund. Dat heeft destijds wel een effect gehad en moesten dit echt een plekje gaan geven.
In het weekend voor de geboorte van Lott heeft de verloskundige enkele controles bij mij gedaan, maar alles was nog rustig. Ze heeft mij toen doorverwezen naar het ziekenhuis. Maandag 30 augustus werd ik ’s ochtends gebeld door het ziekenhuis als ik kon komen voor een afspraak. Natuurlijk konden wij komen. We werden super goed geholpen, al zo anders dan bij Lauren. Er werd het één en ander besproken, ook de vastzittende placenta dat dit wel een punt was, om op het voorblad te zetten. Er is afgesproken als dit weer zou gebeuren dat als de placenta niet komt ik met 15 minuten naar de OK werd gebracht. De verloskundige ging overleggen met de gynaecoloog en er werd besloten dat ik de volgende dag werd ingeleid in verband met mijn gezondheid.
Zonnetje Lott is geboren
31 augustus, de dag dat we onze kleine meisje gingen ontmoeten. Het voelde ineens allemaal weer zo onwerkelijk. Om 7.00 waren we op het ziekenhuis, en werd ons alles even weer uitgelegd. We hadden een heel leuk team die zich over ons ontfermde. Ze zeiden voor de grap “vanmiddag om 15.15 is ze wel geboren, want dan is onze dienst voorbij”. Stiekem moest ik daar heel hard om lachen, want ik hield daar geen rekening mee omdat bij Lauren het toch allemaal wel wat langer duurde. Maar ze hadden gelijk, om 11.57 is onze zonneschijn Lott geboren!
Vastzittende placenta
Lott lag heerlijk bij mij op de borst en toen ineens hoorde ik het: de placenta komt niet, en hoorde de woorden bloedverlies. Op dat moment dacht ik “oké, dit is pure pech, maar er is over gesproken over hoe ze zouden handelen”. Maar ineens over kwam me iets wat ik totaal niet had verwacht. Ik kreeg flashbacks van de bevalling van Lauren, en begon te trillen. Ik was in totale paniek want was zo bang dat ik mijn partner en mijn prachtige dochters alleen moest achterlaten. Toen ik eenmaal uit de OK was, en op de uitslaapkamer wakker werd kwamen de tranen. Dit was de regen na de zonneschijn.
Flashbacks
Wat is me nu overkomen? Hoe kon ik nu flashbacks krijgen van de bevalling van Lauren? Ik dacht echt dat ik het een plekje had gegeven, dat destijds de regen was verdwenen, en er veel zonneschijn voor terug was gekomen. Een tijdje later kwam de verpleegkundige en de kraamhulp bij mij, om mij op te halen. Toen ik eenmaal bij Lott was en mijn partner was er even weer die roze wolk, ik zag ze en wist dat het allemaal wel goed kwam. De verpleegkundige, kraamhulp en de verloskundige kwamen bij me om er over te praten want ik moest hier wel wat mee doen. En daar kwamen de tranen weer, hoe kon dit nu gebeuren?
EMDR Therapie
Een dag later mocht ik naar huis, en eenmaal thuis kwam de kraamhulp. We hadden het echt getroffen met haar en ze was al goed op de hoogte over hoe mijn bevalling was verlopen. Ook met haar er veel over gepraat en ook toen de verloskundige voor een huisbezoek kwam heeft ze mij enkele adressen gegeven waar ze gespecialiseerd zijn met “trauma’s na bevallingen”. Ze raadde me EMDR therapie (Eye Movement Desensitization and Reprocessing).
Voor diegene die het niet kent; EMDR therapie is een therapie die erop gericht is herinneringen aan traumatische gebeurtenissen, die aanleiding geven tot de klachten, te verzwakken. De therapeut gaat je vragen om aan de gebeurtenis terug te denken, inclusief bijbehorende beelden, gedachten en gevoelens. Eerst gebeurt dit om meer informatie over over de traumatische beleving te verzamelen. Daarna wordt het verwerkingsproces opgestart. De therapeut gaat vragen de gebeurtenis opnieuw voor de geest te halen maar nu gebeurt dit in combinatie met een afleidende stimulus in de vorm van tikjes en bewegingen. Dit leidt ertoe dat de herinnering langzamerhand haar kracht en emotionele lading verliest.
Hoe nu verder?
Ik ben erg benieuwd hoe mij dit gaat helpen. De wachttijd is tussen de 10-12 weken, waar ik eerst erg van schrok. Het liefst was ik 6 weken na de bevalling aan de beurt. Maar tevergeefs ga ik het hier maar mee doen. Er komt af en toe wel een traantje maar ik voel dat het er zit en dat het er nog niet uit komt. Ik praat er gemakkelijk over, maar vind het lastig want ik weet dan ook niet meer wat ik moet voelen of mag voelen. Ik geniet zeker van mijn dochters en als ik naar ze kijk ben ik gelukkig. Maar zoals ik al zei: na regen komt zonneschijn’, en het komt allemaal goed, dat weet ik zeker. Maar het heeft tijd nodig, en hoelang? Dat gaan we zien.
Heb jij ook een traumatische bevalling gehad? Ik ben benieuwd hoe jij dit een plekje hebt gegeven in je leven. <3
Liefs, Esther
Lees ook:
