De verwijzing was al snel de deur uit en ik wachten vol spanning wanneer ik de eerste zwangerschapscontrole zou hebben bij het Erasmus in Rotterdam. Ik kon eigenlijk niet wachten en wilde graag weten waar ik aan toe was. Toen wij een positieve zwangerschapstest hadden, het eigenlijk meteen verteld aan onze ouders en broers en zussen. Dit omdat wij toch een heel traject in gaan en het is ook fijn dat wij het met mensen kunnen delen. Natuurlijk waren wij ook ontzettend blij dat wij dit nieuws konden delen ondanks dat ik nog maar 4 weken zwanger was en het nog heel pril was, vond ik ook dat hun het moesten weten.
De eerste zwangerschapscontrole
Ondertussen hadden wij het ook verteld aan Vienna dat zij grote zus gaat worden en er in mama haar buik een klein baby’tje groeit. Soms vraag ik mezelf wel af in hoeverre zij het snapt. Maar als wij vragen wat zit er in mama haar buik dan zegt ze :’baby’ en geeft een kusje op mijn buik of aait met haar handje erover. Zou ze het dan toch weten en snappen? Ach ik weet wel zeker dat zij een goede en lieve grote zus gaat worden.
Controle in het ziekenhuis
Na 2 weken had ik nog geen datum voor de zwangerschapscontrole gekregen en besloot ik zelf maar te gaan bellen want ik werd steeds nerveuzer. Er werd mij toen verteld dat de brief onderweg was, maar dat het goed was dat ik toch even belde. Ook vertelde zij mij dat de afspraak stond gepland op 18 maart om half 11. YES! We hadden een afspraak, nu was het aftellen voor mij begonnen. Ik kon niet wachten en begon de dagen af te tellen. Eenmaal toen de brief op de mat viel, stonden daar nog een aantal afspraken in. Het zou alles bij elkaar 2uur duren. Ik schrok hier eigenlijk wel van want toen ik in verwachting was van Vienna was ik bij de verloskundige en kreeg ik hier enkel een gesprek en een echo. Maar ik denk maar zo het is allemaal voor een goed doel.
De eerste zwangerschapsklachten blijven aanhouden
De dagen gingen langzaam voorbij en was/ben ontzettend misselijk, ik sta misselijk op en ga vaak misselijk naar bed. En vooral het tandenpoetsen en het kokhalzen staat mij totaal niet aan. Ook iets wat ik niet had bij Vienna. Dus ook dat is erg nieuw. Ondanks dat ik het positief kan ombuigen want hoe misselijker ik ben hoe meer ik mezelf zwanger voel…oeps haha!
Rare dromen
Wat ik wel heel erg herken ik het vele dromen en de rare dromen. Soms lijkt het ook echt alsof ik er helemaal in zit en wordt ik dus ook met hartkloppingen wakker. Het zijn dromen die erover gaan dat Jeroen bij mij weg gaat, tot aan het kindje verliezen. Heel raar en naar, maar ook ik heb dit natuurlijk even opgezocht en moet zeggen dat het mij wel geruststelde dat merendeels van de zwangere vrouwen hier last van hebben. Ook mijn vriendinnen die kinderen hebben beamen dit ook allemaal dus dat is wel erg fijn.
Buitenom de dromen zijn de nachten sowieso erg lastig want Vienna heeft heel erg last van nachtangsten en slaapt nu al z’n 2 maanden bijna bij ons in bed. Niet de ideale situatie maar ik ga er maar vanuit dat dit een fase is. Gelukkig kunnen wij haar meestal wel terug leggen en het naar bed gaan gaat ook goed. Maar vaak wordt ze om 03:00 wakker en begint ze te huilen en als wij haar meenemen naar ons bed slaapt ze vrolijk verder.
Maar goed hier ga ik een volgende blog wat meer op in omdat ik nu gewoon heel graag wil vertellen hoe mijn eerste zwangerschapscontrole was.
Eerste afspraak bij Slimmer Zwanger
Eindelijke was het de dag van de zwangerschapscontrole en konden Jeroen en ik samen naar het Erasmus in Rotterdam. Vienna bleef een dagje bij mijn zusje. ik/wij waren onwijs zenuwachtig en gespannen. Eigenlijk hebben wij heel de rit bijna niks tegen elkaar gezegd. Wij zaten eigenlijk in ons eigen wereldje. Jeroen had last van dat er bepaalde beelden terug kwamen en ik was heel erg bang dat ik geen hartje zou zien. En was dus heel erg ermee bezig dat ik een goed beeld zou krijgen. Het is zo gek dat je dan jezelf zo gek kan maken en zo onrustig kan zijn.
Als eerste had ik een afspraak bij ‘Slimmer Zwanger’, dit is een afspraak waar je het over je voeding en beweging gaat hebben. Voor deze afspraak moest ik ook een vragenlijst invullen en deze werd ook helemaal doorgenomen.. zelf vond ik dit best beschamend, want je wordt eigenlijk soort van op je vingers getikt, het kwam erop neer dat ik genoeg beweging had. maar wel meer groente moest eten en dat ik bepaalde vissoorten moest laten staan. Dit laatste vind ik erg lastig omdat ik heel erg van zalm houdt en dit mag je dus niet tijdens de zwangerschap.
Tweede afspraak bij de verpleegkundige
Mijn tweede zwangerschapscontrole was bij de verpleegkundige, zij nam mijn bloeddruk op en moest weten hoeveel weken ik zwanger was. Mijn bloeddruk was perfect & Ik was op dat moment 8 weken en een beetje. Last te zeggen want we hadden nog geen echo gehad. Daarna moesten wij wachten op de gang. Daarna zouden wij geroepen worden voor de echo. Eenmaal voor de deur waar het ging gebeuren, hebben wij nog 40 minuten moeten wachten. Het liep dus enorm uit. Maar het wachten was het dubbel en dwars waard. Eerst heeft de behandelend arts zichzelf voorgesteld en uitgelegd wat het doel van de afspraak was. Maar goed eerst het belangrijkste gedeelte, wij mochten eindelijk onze kleine kriel zien. Ik moest op de bank gaan liggen en ze zouden een echo gaan maken.
Heel bijzonder: het hartje horen kloppen
Vol spanning.. en ongeloof zagen wij daar een mooi en prachtig hartje kloppen. Het duurde even voordat ze het kon laten zien. Want het kleine krieltje lag met de rug naar ons toe.( nu al lekker koppig en dwars) Gelukkig zag alles er goed uit en er was een hartslag, het stelde mij meteen zo gerust en kon alleen maar stralen van oor tot oor. Ook dit was de arts niet ontschoten en zei ook ik zie dat je enorm blij bent, je straalt helemaal. Ondertussen kwam de behandeld gynaecoloog binnen lopen om ook nog even mee te kijken. Ik vond dit heel prettig, dat zijn op dat moment even mee keek. Het meten ging nog niet helemaal goed want de kleine lag er nog niet goed voor en moest dus over 2 weken nog een keer komen. Dit vind ik uiteraard ook helemaal niet erg, ik kijk er zelfs onwijs erg naar uit.
Plan van aanpak
Na de echo werd het plan van aanpak besproken. Zo ben ik nu al begonnen met bloedverdunners zodat m’n placenta goed doorbloed blijft en zo proberen ze ook de kans op herhaling te verkleinen. Ook wordt ik elke 4 weken gezien en als er wat is mag ik gelijk contact opnemen met het Erasmus in Rotterdam. De lijntjes blijven kort en uiteindelijk heb ik toch besloten om bij mijn behandeld arts die ik voor mijn controles van het HELLP spreekuur kreeg, onder controle te gaan. Hij kent mij en hij weet ook precies mijn ziektebeeld wat ik toen heb gekregen. Ik vond het wel heel lastig om dit aan te geven, maar uiteindelijk ben ik wel trots op mijzelf omdat ik wel gedaan heb wat ik wilde en waar ik mezelf goed bij voelde.
NIPT TEST
Verder is er uitleg geweest over de 20 weken echo en over de NIPT, ik zelf vind het stukje rondom de NIPT een gevoelig onderwerp. Ik ben namelijk zelf geen voorstander om deze test te doen, omdat ze niet met zekerheid kunnen zeggen of het klopt wat ze zien. Ze kunnen enkel percentages geven en dat zit mij niet lekker. Gelukkig hebben wij nog even de tijd om hier over na te denken of wij dit wel of niet gaan doen.
Verder was het een heel fijn en open gesprek. Ze hebben mij en Jeroen ook gevraagd hoe wij hier nu in staan en ik persoonlijk sta heel sterk en nuchter erin. Maar dat komt waarschijnlijk ook omdat ik zelf de tijd van Rotterdam niet heel goed herinner. Jeroen daarin tegen heeft het wat moeilijker ermee wat ook totaal logisch is. Hij heeft toen met Vienna van de zijlijn mee moeten kijken en was machteloos. Ze waren hier ook heel begripvol in en konden het ook goed snappen. Het was een heel prettig gesprek en ben ook ontzettend blij dat ik daar onder controle sta.
Alle zwangerschapcontroles staan gepland
Het fijne is nu dat ik alle zwangerschapscontroles gepland heb staan en dat ik ook weet waar wij aan toe zijn. Zelf heb ik in overleg met de verloskundige wel afgesproken dat ik daar soms heen mag voor de ‘gewone’ zwangerschapscontrole en hun gaan niks medisch doen. Alle medische zwangerschapscontroles behoud ik in het Erasmus en voor het ‘leuke en onbezorgde’ zwanger zijn mag ik naar de verloskundige. Ik vond dit ook echt enorm fijn dat zij dit voorstelde, zo konden we mijn bloeddruk in de gaten houden en kan ik af en toe naar het hartje luisteren van de kleine kriel.
Ook als er iets mocht zijn tijdens mijn zwangerschap, dan kan ik altijd ook hun bellen en zijn zij zo bij mij. Natuurlijk moet dit wel in overleg met de ziekenhuis maar deze extra stok achter de deur doet mij zoveel goed.
Ondanks dat ik dus medisch ben, krijg ik wel de kans om ook gewoon ‘normaal’ zwanger te zijn.
LEES OOK:
