We mochten een echo laten maken: In een klein hokje, waar ik al duizenden keren eerder had gestaan, stond ik te wriemelen aan mijn broek om toch maar zo snel mogelijk klaar te zijn. Ditmaal was het kleine hokje niet enkel gevuld met mezelf, maar ook ‘papa’ stond even ongeduldig te wachten tot ik al hinkend uit het laatste stukje kleding sprong… klaar voor de eerste echo! We hadden een iets moeilijker en omslachtiger traject achter de rug en konden zelfs niet geloven dat we nu al mama en papa zouden worden. Dat verklaart waarschijnlijk waarom het eind november tropisch warm leek aan te voelen in dat kleine hokje. Een kleine tik op de deur, we waren aan de beurt!
Geslachtsbepaling met een echo >>
Echo laten maken
Zoals gewoonlijk verlopen echo’s hier razend snel (dat kan je een fertiliteitskliniek niet echt kwalijk nemen). Amper een minuut later kregen wij te horen dat er wel degelijk een mensje aan het groeien was in mij. Beelden kreeg ik toen niet te zien, wel een luid geluidsfragment van een stevig bonzend hartje. Mijn hart begaf het toen, net als mijn traanklieren!
Angst
De blijdschap zou snel plaats nemen voor ongerustheid, want er bleek een bloeding geweest te zijn waardoor er een grotere kans was dat deze zwangerschap vroegtijdig zou eindigen. Ik ‘mocht’ hierdoor sneller op controle komen, wat toch een geruststelling bleek te zijn. Alles verliep goed én we kregen nog een extra moment om ons kindje te bewonderen. We konden beginnen aan het normale traject bij mijn gynaecoloog.
Dat nam niet weg dat ik steeds reikhalzend uitkeek naar het moment waarop de echo weer zou plaatsvinden. Voornamelijk omdat ik wou zien hoe groot onze dochter (ja, het werd een meisje!) al geworden was, maar vooral om mijn zorgen weg te nemen. Door het moeilijkere traject om zwanger te raken én door het feit dat ik vroeg in de zwangerschap een bloeding kreeg, bekroop mij steeds de angst dat er toch nog iets zou mislopen. Ik had het geluk een gynaecoloog te hebben die steeds voldoende tijd uittrok om zo gedetailleerd mogelijk ons dochtertje langs alle mogelijke kanten te laten zien.
Met een lange strip foto’s vertrokken we telkens naar huis. Op onze fotomuur werd er meteen de nieuwe, meest herkenbare, echo gehangen. Familie en vrienden konden op deze manier ook de volledige evolutie volgen. De eerste dagen na de echo was ik dan ook vaak de dolgelukkige zwangere vrouw, trots op ons klein wezentje! Maar na een kleine week werd ik weer overladen door twijfels. Gaat alles nog goed? Hoeveel weken moet ik nog wachten voor ik een nieuwe echo krijg? Hierdoor kreeg ik soms het gevoel dat de weken erg traag voorbij kropen. Op zo’n momenten had ik graag zelf eens een kijkje willen nemen in mijn buik…
Thuis een echo maken
Ben je zwanger? Dan kun je nu eenvoudig thuis luisteren naar het hartje van je kindje in je buik met de nieuwe Baby Doppler van Angelsound. Het is een geweldige ervaring om thuis elk moment van de dag te kunnen luisteren naar het kloppende hartje van het kindje in je buik. Je plaatst het apparaatje op je buik en via de meegeleverde oordopjes kun je luisteren naar het hartje van je baby. Het apparaat is ook geschikt om naar je eigen hart te luisteren. Je kunt de Baby Doppler gebruiken vanaf ongeveer 16 weken zwangerschap. Het lijkt mij wel leuk dat je dagelijks of wekelijks een momentje kan uittrekken om gewoon thuis, buiten de medische context, even te luisteren naar je kleintje. Hoe bijzonder!
Zelf zou ik misschien minder geneigd zijn om in mijn eentje echo’s uit te voeren. Voornamelijk omdat ik mij te snel zorgen zou maken over dingen die ik wel maar vooral juist niet zou zien tijdens deze echo’s. Maar eventueel voor mensen die er net wel wat gerustheid zouden kunnen uit putten, hun nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen of gewoon graag wat meer visueel contact hebben met hun baby, lijkt het mij een nuttig hulpmiddel. Die extra tijd met je kindje maakt alles misschien ook weer wat echter. In mijn geval werd alles pas echt na 41 weken. Wat een opluchting dat ik vanaf toen enkel nog over het randje van de wieg moest kijken om mijn dochtertje te kunnen zien, en dit zo lang ik het ook maar wilde.
