December is voor de meeste mensen een drukke maand. Als je (kleine) kinderen hebt, dan is het naast druk ook nog eens heel spannend. Een aantal weken vol Sintgekte, meteen door naar de kerstkolder en tot slot oliebollenpret. Tobias van 16 maanden krijgt alles niet zo bewust mee, zijn broer Florian van ruim 3 daarentegen wel. Sint vond hij veel minder interessant dan verwacht. De sinterklaasliedjes werden weliswaar uit volle borst meegezongen, de kadootjes waren welkom maar al bij de intocht vroeg hij of Sinterklaas nu klaar was en of het morgen kerst was. Want die Sint is leuk, maar heeft helemaal geen kerstboom!
DECEMBER MAAND
Laat die kerstboom nu een dingetje zijn… Vorig jaar in december hadden we onze grote kunstkerstboom in de woonkamer staan waar Florian een aantal weken onder heeft gebivakkeerd. Tobias in de wipper eronder en iedereen blij. Dit jaar was Tobias enthousiast aan de wandel en wordt alles getest op ‘omtrekbaarheid’. Na veel wikken en wegen hebben we besloten de boom nog een jaar in zijn doos te laten staan en het huis te versieren met kleine (hoog staande!) kerstboompjes en lichtjes. Ik zag het al helemaal voor me dat hij die boom om zou trekken en over zich heen zou krijgen. Florian begreep het wel, zei hij. ‘Anders krijgt Tobias de piek op zijn hoofd, toch mama?’ Wat fijn, zo’n begripvolle peuter!
De woonkamer en kinderkamers werden uitbundig in kerstsfeer gebracht en alles leek koek en ei. Tot een aantal dagen voor kerst. ‘Gaan we dan nu de grote boom neerzetten? Dan moet Tobias gaan slapen’. Tja. Om die hummel nou dagenlang in bed te houden leek me toch niet zo’n goed idee. Florian had gelukkig nog andere oplossingen: Tobias kon met zijn auto’s gaan spelen, of ik moest hem voor straf in de hoek zetten.
Helaas pindakaas, hij had het met de versieringen die er al stonden te doen. En zo slecht waren die niet, meneer beschikte over een stuk vijf eigen boompjes met ballen, engelen, sterren, belletjes en noem maar op. Het wordt nog een hele uitdaging om die weer opgeruimd te krijgen want er wordt nu al onderhandeld over wat in zijn kamer mag blijven staan. Nu ben ik de moeilijkste niet, want stiekem vind ik het best gezellig met al die olijke kerstmannen en glimmende boompjes in huis.
Ter compensatie van de ontbrekende kerstboom mocht hij mee om mijn kerstpakket van mijn werk op te halen. Samen in de bus, de trein en de metro. Al die kerstbomen in het ziekenhuis waar ik werk waren een waar Walhalla voor hem. Maar de mooiste? Dat was een kleine roze kerstboom zonder versiering (zoals Florian zegt: een blote kerstboom), die op de balie van mijn afdeling staat. Na bijna twee uur lang alle kerstbomen gedag te hebben gekust konden we eindelijk weer naar huis.
Straks nog knus aan de oliebollen en dan is het jaar weer voorbij. Laten we hopen dat het nieuwe jaar eentje wordt van minder virussen, doorslapen en vooral van genieten. Misschien ook iets minder dwarse peuterbuien en een pratende Tobias die in plaats van de hele nacht te brullen gewoon zegt ‘goh mam, ik zou nog wel een rijstwafel lusten’. Maar misschien leg ik de lat nu nét een tikje te hoog.
LEES OOK:
