Twee jaar verder, Vienna is 7 februari 2 jaar geworden. Wat is de tijd voorbij gevlogen. Letterlijk… twee keer knipperen en ik zie een gezonde en ondeugende peuter die lekker rond loopt en die alles wilt ontdekken & onwijs haar best doet met praten.
Van baby naar peuter, wat gebeurt er veel!
2 Jaar geleden had ik dit niet kunnen denken en durfde ik niet eens naar de toekomst te kijken. Bang om haar te verliezen en haar niet groot zien worden.
En waarom ik deze angst had? Geen idee. Als prematuur meisje deed ze het super. Maar we hebben gezien dat in die periode alles heel onzeker kan zijn. Zeker omdat leven en dood heel dicht bij elkaar ligt op dit termijn. In mijn vorige blog nam ik jullie mee in de ziekenhuis periode van ons als gezin maar ook in de stappen die Vienna heeft gemaakt op dat moment.
Nu ga ik jullie mee nemen wat de afgelopen twee jaar allemaal is gebeurt qua mijlpalen en afspraken.
Prematuur baby
Vienna mocht op 26 maart 2019 mee naar huis. Dit was heel bijzonder en ik heb dagen afgeteld tot deze dag was aangekomen. Wij hebben haar voor het laatst in bad gedaan in het ziekenhuis. Hebben haar mooie kleertjes aangegeven om naar huis te gaan. Toen de kinderarts voor het laatst voorbij kwam om even alles door te spreken en akkoord te geven dat wij naar huis mochten. Was dit een verademing en er viel een last van m’n schouders. We konden eindelijk genieten van ons als gezin, in onze eigen omgeving.
Het moment dat wij Vienna in de maxicosi deden en de deur uit liepen naar de gang en alle zusters gedag zeiden. Dit geeft mij nog een kippenvel moment. Het was een moment wat mij altijd bij zal blijven. Ik heb samen met Jeroen de zusters bedankt die onze tijd daar tot een fijne tijd hebben gebracht en zijn toen naar huis gegaan. Eenmaal in de auto voelde het alsof ik net bevallen was en dat wij echt als een gezin naar huis konden. Het voelde raar, onwennig maar zo perfect!
Eindelijk samen thuis
Bij thuiskomst stond onze poes Bella ons al op te wachten. Ook zij heeft best wel wat voor haar kiezen gehad. Ze was erg gehecht aan mij en ineens was ik weg thuis en dat vond bella wel heel raar. Maar ik moet zeggen dat ze heel goed op Vienna reageerde. Ging gelijk snuffelen en kopjes geven. Dat is juist een goed teken. Het was fijn om thuis te zijn. Eindelijk konden wij de spullen gebruiken die wij gekocht hadden.
Kraamhulp
De dagen die wij voor de boeg hadden kregen wij hulp van couveuse nazorg, dit is kraamhulp die komen als je net thuis bent en lang in het ziekenhuis bent moeten verblijven. Ik heb ervoor gekozen om dit wel te doen want thuis gaat het natuurlijk veel anders dan in het ziekenhuis waar zuster zitten en die je kunnen helpen.
Zo hadden wij in het ziekenhuis geen Tummie tub gebruikt en deze wilde ik wel gebruiken als wij thuis kwamen. Ik moet zeggen dat ik de eerste keer dit heel spannend vond. Maar Willy de kraamverzorgster heeft mij ontzettend goed daarin geholpen en ondersteunde mij en Jeroen waar nodig was.
Wat ik ook enorm prettig vond: ze gaf ons tips en tricks die heel goed pas kwamen thuis. Zoals een hydrofiele luier in de wasbak leggen en een handdoek zodat je de kleine erin kon leggen en zodat je jezelf ook zelf kon afdrogen. Het is iets waar ik zelf niet aan gedacht zou hebben. Verder heeft ze ons eigenlijk gewoon ons ding laten doen en gewoon gezellig met ons gekletst. Dit vond ik gewoon enorm prettig zeker toen ik alleen maar kon huilen ( de kraamtranen) en af en toe geen raad met mezelf wist was dit een enorm prettig moment dat zij er dan was. Ze was een luisterde oor en zorgde onwijs goed voor ons.
Voor het eerst zelf je eigen kind verzorgen
Uiteindelijk ging ze ook weer weg, en kwam het op ons aan. Heerlijk was dat, ik keek er ook ontzettend naar uit. Het was fijn om samen te zijn als gezin, en even geen mensen om je heen. Zo hadden wij ook de tijd voor elkaar en voor Vienna.
Al snel kwam de logopedie en de fysio langs. Ze kwamen kijken hoe Vienna dronk en hoe haar ontwikkeling ging. Ik vond dit best lastig, zeker omdat ik heel erg snel gestresst was en zulke afspraken zaten mij gewoon niet lekker. Ondanks dat ik wist dat het goed was voor Vienna, gaf het veel onrust.
Ik hield sowieso het bezoek een beetje af, Vienna was vaak en snel overprikkeld en dat was echt zwaar. Als we bezoek deden ontvangen was het een iemand per dag. En als ze haar wilde kroelen deden wij dat met een hydrofile doek of omslagdoek. Zodat ze niet te veel aanrakingen of prikkels kreeg. Jeroen was veel werken en weinig thuis. Want de zaak draaide ook gewoon door.
Het was een ritme vinden en zat dus ook vaak met Vienna op de bank en huilde dan ook gewoon mee. Dit omdat ik het soms ook niet meer wist en niks op dat moment hield. En het enige wat dan kon helpen was of bij mij liggen of in de draagdoek en rondjes lopen in huis. De eerste 3 maanden heb ik soms fijn maar soms ook erg zwaar ervaren.
Mijlpaal: haar eerste prik
Zo ook de eerste prik, ik vond dit een mijlpaal maar ook enorm spannend. De eerste prik moest vienna in het ziekenhuis krijgen en moest dus ook een nachtje overblijven. Wij konden ervoor kiezen om ook te blijven of om Vienna bij de zusters achter te laten en zelf een nachtje bij slapen. Wij hebben uiteindelijk ervoor gekozen om zelf een avondje bij te slapen en de volgende ochtend Vienna weer op te halen. Ik vond dit heel lastig en moeilijk maar aan de andere kant was het op dat moment een goed besluit. De volgende dag mochten wij haar ophalen en mocht ze gelukkig ook weer lekker mee naar huis. Ze lag aan de monitor en er waren geen rare dingen te zien. Dus dat was een geruststelling. Ook toen wij hier waren hebben wij nog navraag gedaan over het drinken van Vienna, ze hapte veel lucht mee en dat resulteerde in veel kraampjes..
Last van krampjes
Zoals het drinken bij Vienna ging moeizaam en ze had zoals ik net zei veel last van krampen, dit is ook iets wat elk kindje kan hebben. Maar door het extreme luchthappen en ook staan prematuren erom bekend dat zij het meestal in heftige vormen krijgen omdat de darmen nog niet helemaal gerijpt zijn en dus heel erg aan het drinken moeten wennen.
Ik heb lang borstvoeding kunnen geven maar uiteindelijk door de stress en het slechte eten of ja.. het niet eten. Was de borstvoeding niet voldoende en kreeg Vienna te weinig binnen. Uiteindelijk gingen wij over op kunstvoeding, hier is natuurlijk niks mis mee alleen vond ik het enorm lastig welke voeding ik moest kiezen en geloof mij hier kwamen de eerste scheurtjes in onze roze wolk… de wolk werd al snel grijzig.
Vienna kon niet tegen kunstvoeding
Vienna kon dus niet tegen de kunstvoeding die ik had gehaald en kon ook haar ontlasting niet meer kwijt. Ze raakte verstopt en dat resulteerde in een baby die heel erg onrustig was en veel pijn had bij het poepen. Dit is wel het laatste wat je wilt voor je kind. Ik heb heel vaak met de huisarts en het ziekenhuis aan de telefoon gezeten.
Ze dachten dat Vienna een huilbaby was en hebben zelfs bij een dokter gezeten die hierin gespecialiseerd was…achteraf was dit echt onnodig en vond ik dit vooral erg vervelend. Daarna zijn we ook naar een osteopaat gegaan en dit heeft veel geholpen, Vienna heeft er veel baat bij gehad en kon beter bewegen en overstrekte zich minder. Maar qua krampjes en niet konden poepen bleef.
Ik schrok van de klysma
Uiteindelijke heeft Vienna een klysma gehad. Ik schrok hier heel erg van… Het was een soort slangetje en die ging heel ver naar binnen. Ik vond dit ook echt vreselijk om te zien. Het hielp uiteindelijk wel want ze kon vrijwel daarna gelijk poepen. We hebben toen zakjes mee gekregen die wij in haar fles moesten doen. Zodat ze goed kon blijven poepen ook ben ik toen ook meteen over gestapt op Hero comfor. Dit is een voeding die voor kinderen kan met een moeizame stoelgang en krampen. Dit was echt een uitkomst. De voeding was dikker en ze was eindelijke een rustige en voldane baby.
Valse start
Natuurlijk is het altijd even zoeken wat nu echt helpt. Maar ik moet zeggen dat wij nu veel achter elkaar kregen, de start was al niet wat wij gehoopt hadden. En als je dan thuis komt en het gaat dan ook zo dat is totaal niet handig.
De eerste 3 maanden waren intens
De eerste 3 maanden met Vienna waren erg zoeken en intens. Daarna kwam eigenlijk alles in rustig vaarwater en zag je ook dat het met Vienna beter ging en automatisch gaat het dan ook beter met ons. Ook de fysio was erg tevreden over Vienna en ze volgde netjes haar eigen lijntje.
Het eerste jaar van Vienna stond eigenlijk in het teken van veel afspraken met kinderarts, Logopodist en fysio. Gelukkig was eigenlijk altijd alles goed en het was ook wel fijn dat wij extra controle hadden van Vienna. Ook moesten wij regelmatig naar het consultatiebureau.
Ik weet nog goed dat ik met vienna daar kwam en ze was 6 maanden ( gecorrigeerd 3,5 maand ) ze begonnen daar over hapjes en stukjes brood…zelf vond ik dit heel apart. Zeker omdat ze haar achtergrond wisten?! Maar ze vonden het wel tijd voor hapjes en een boterham. Nou ik heb het een keer geprobeerd en hebben gelijk 2 dagen niet geslapen. Vienna reageerde heel heftig hierop en heb dus ook gewacht tot ze 5,5 maand niet gecorrigeerd was.
Altijd eigen gevoel volgen!
Ik weet nu wel dat ik ten alle tijden m’n eigen gevoel blijf volgen. Ik nam ze vaak ook met een korreltje zout omdat ik vond dat ze geen rekening met Vienna hielden en alleen de regeltjes en lijntjes volgende van een baby zonder gecorrigeerde leeftijd.
Het eerste jaar veel ups en downs…
Overigens heeft dit mij veel geïrriteerd de “gecorrigeerde leeftijd” ik vond dit altijd een naar woord en deed het zo min mogelijk. Omdat Vienna met 30 weken is geboren moet je 10 weken van haar ontwikkeling af halen. Vaak deed ik dit niet, want vond het tellen irritant en vond dat Vienna ondanks dat ze prematuur was het ontzettend goed en knap deed!
Het eerste jaar was een jaar van veel ups en downs. Als we kijken naar het tweede jaar, dit was een jaar vol mijlpalen en stond het in het teken van een inhaalslag te maken. Je leerde lopen, praten en was enorm vinnig.
Het leek wel toen je 1 jaar was geworden je ineens veel meer kon. De fysio kwam steeds minder en de logopedie kwam nog maar 1x in het jaar. Wat was dit prettig zeg. Ook hoefde je nog maar 2x in het jaar naar de kinderarts.
Nu ben je al 2 jaar…
En nu 2 weken geleden ben je 2 jaar geworden. De tijd is zo snel gegaan en wat heb je het knap gedaan. Je heb alles ingehaald en praat nu onwijs goed voor je leeftijd. Weg met de gecorrigeerde leeftijd, tot nooit meer ziens. Je ben een echte lekkerbek en eet van de pot mee als je hier zin in hebt en zegt duidelijk “nee” als je iets niet wilt. Je bent een echte dame met pit, en hebt laten zien dat jij heel goed weet wat je wilt!
LEES OOK:
