‘Zien jullie niet dat ik jullie zo lief heb. Ik mis jullie nu al, terwijl jullie nog bij me zijn.’ … 
Ruim drie jaar geleden bracht Ali B een emotionele ode aan zijn kinderen in De Wereld Draait Door. Niet alleen hijzelf, maar ook de rest van Nederland hield het niet droog. Ik kan me haast niet voorstellen dat je het fragment nog niet gezien hebt, maar mocht dit toch het geval zijn pak er dan een zakdoek bij en bekijk het fragment even terug via deze link.

De liefde die je voelt voor je kind

De liefde die je voelt voor je kind(eren) laat zich wat mij betreft maar moeilijk omschrijven. Het is een gevoel waar ik zelf tot drie keer toe door werd overmeesterd, toen mijn kinderen geboren werden. Het was alsof ik droomde. Dat riep ik ook steeds. Dat kleine hulpeloze minimensje wat kort daarvoor nog in mijn buik zat, lag nu op mijn borst. Op slag verliefd, bij alle drie.

De pijn van de bevalling maakte al snel plaats voor de pijn die Ali beschrijft. Ik herken dit gevoel. Bij het zien van het fragment komt hij, naast wat tranen, direct opzetten. Een knoop in mijn buik. Liefde is de baas als het pijn doet. Mooi gezegd Ali.

Overweldigend gevoel

Maar gelukkig is het niet alleen maar pijn die ik voel bij het zien van of denken aan mijn kids. Het is ook een overweldigend gevoel van warmte en trots. En van fladderende vlinders in mijn buik zoals bij een verliefdheid. Zouden die vlinders de weg naar Jula’s buik ook al gevonden hebbben? ‘Ik ben op twee jongens uit de klas verliefd mama.’ Het komt tijdens het knutselen vanuit het niets. Althans voor mij. Vijf jaar, begint het nu al? ‘Leuk Juul, ga je later ook met één van hen trouwen?’ ‘Als ik later groot ben ja.’ Als je over héél veel jaren héél groot bent ja, denk ik vervolgens.

Valentijn

Voor nu zijn Jula, Jasmijn en Naud toch echt nog míjn lieve Valentijntjes. En ik mis ze nu al, terwijl ze hier nog bij me zijn…

Welk gevoel voor je kind(eren) overheerst bij jou op deze Valentijnsdag? Leuk als je een reactie achter laat!