NEEEEEEE!!!! Puk is nog geen twee en de NEEEEEE’s vliegen al een paar maanden om onze oren. Alles wat voorheen nog een lach op zijn gezicht toverde krijgt nu een boze blik toegeworpen en iedereen die een praatje wilt maken met dit o zo schattige jongentje snoert hij de mond met een dikke vette NEE! boze peuter
Lees ook: Het verhaal van een Terror Peuter >>
Temperamentvol kind
Wij hebben altijd al een temperament vol kindje gehad. Heel ondernemend en wijs voor zijn leeftijd. Hij kon al heel vroeg duidelijk maken wat hij wilde, en sinds een paar maanden maakt hij maar al te graag duidelijk wat hij vooral NIET wil.
Zo waren we laatst met zijn geliefde loopkar naar de schommel twee straten verderop gelopen. Onderweg kwamen we een mevrouw tegen die hem vertelde dat ze zijn karretje zo mooi vond. Het enige wat hij kon uitbrengen was; NEE!Vervolgens stapte meneer met een boze blik stampvoetend door…..
Uhhh…. oke? Was dit mijn zoon? Hij was altijd zo’n blij ei die tegen iedereen op straat HOOOOOIII riep en als hij de aandacht gevangen had dan rustig een kletspraatje ging staan houden. En probeer hem maar niet te ontwijken, want hij bleef net zo lang de HOOOOOIIII eruit gooien tot hij de aandacht had. En nu zei hij gewoon keihard NEE tegen een mevrouw die zijn mooie kar de hemel in prees….
Boze peuter
Na 15 minuten op de schommel had ik het wel weer gehad dus bereide ik Puk voor op het naar huis gaan.
Ik ben nogal van het praten en uitleggen dus ik melde hem dat ik hem van de schommel ging tillen en dat we weer naar huis gingen. En toen….. toen ging het echt volledig mis; hij sloeg om zich heen en begon te gillen als een speenvarken in nood. Vervolgens “plankte” hij zijn lichaam zodat ik hem met geen mogelijkheid de schommel uit kreeg.
Onderweg naar huis zette hij een heel theaterspektakel op. Nog nooit had ik mijn kleine schattige blonde ventje zo boos gezien.
De meeste van deze driftbuien had hij rond de 18 maanden. Hij wilde van alles maar had nog niet de manier gevonden om ons duidelijk te kunnen maken wat hij precies wilde, ik kan me voorstellen hoe frustrerend dat moet zijn, helemaal als je zo’n sterke eigen wil hebt. In deze periode lag hij om de haverklap gillend op de grond. Dit gedrag heb ik op aanrade van het consultatiebureau genegeerd. Deze periode is ook maar van korte duur geweest want daarna begon hij al redelijk goed te praten met behulp van zijn handen en voeten.
TIP: Hoe omgaan met driftbuien
Ik ben er ook van overtuigd dat je driftbuien kan beperken dmv goede communicatie en door ze met je mee te laten doen zodat ze zich nuttig voelen.
Ik praat heel de dag tegen Puk, neem met hem de dag door en vertel wat we gaan doen, met wie en waar. Maar ook geef ik hem taakjes, hij vind het bijvoorbeeld heel leuk om mij mee te helpen met schoonmaken. Dan loopt hij trots door de kamer met zijn stofdoek. Hij zet de kopjes netjes op het aanrecht en de papiertjes doet hij zelf in de prullenbak ( ja echt! ) Ik beloon hem daar ook mee en dat geeft hem weer een goed gevoel.
Zo af en toe heeft hij nog wel een driftbuitje. Ze zijn lang niet zo erg meer als voorheen, duren maar een paar seconden en meestal zijn ze ook wel te verklaren; als ik zonder aankondiging een pen uit zijn vuistjes trek waarmee hij net zo mooi de keuken mee aan het inkleuren was bijvoorbeeld….. dan huil ik stiekem mee…en schreeuwen we samen nee…