Heel persoonlijk: de bevalling gaat beginnen …

13 december 2021

Mijn bevalling in het ziekenhuis is nu bijna 2 maanden geleden, het is gek hoe compleet je jezelf kan voelen en je eigenlijk de pijn die je op dat moment had ook niet meer kan herinneren. Ik geloofde het eerst ook nooit dat het echt waar was, maar zo gauw je het lieve kleintje op je borst hebt liggen ben je alles vergeten. En is die 17 uur dat ik bezig ben geweest ineens niet meer zo erg als dat ik het op dat moment vond. Maar we gaan bij het begin van mijn bevalling beginnen.

Meteen naar het ziekenhuis

Vrijdag 8 oktober 2021 deze dag kan ik mezelf nog heel goed herinneren, ik liep al een aantal dagen dat ik mezelf niet helemaal prettig voelde. Ik had last van mijn bovenbuik en het plassen ging ook niet meer zo prettig. Ik heb toen toch naar het ziekenhuis gebeld en gevraagd of ik langs kon komen. Eerst gaf de verloskundige aan dat ik het aan kon kijken. Maar toen ze eenmaal mijn dossier had gelezen, hebben ze meteen afspraak ingepland. Want gezien de vorige keer met Vienna wilde ze geen risco lopen. Ik werd dus om 12:00 verwacht op de afdeling verloskamers voor een ctg en afnamen bloed en urine.

mijn bevallingsverhaal, bevalling, de laatste loodjes, ingeleid worden, ziekenhuisbevalling, bevalling in het ziekenhuis

Ik heb toen heel snel mezelf opgefrist en mijn koffertje gecontroleerd. Ondanks dat ik zeker wist dat alles erin zat wilde ik toch dubbelchecken. En ondanks dat ze niet hadden gezegd dat ik moest blijven, had ik toch een soort onderbuikgevoel. Een gevoel wat mij nooit in de steek laat. Eenmaal in de auto werden Jeroen en ik allebei erg stil, we hoopte op goed nieuws en stiekem ook wel dat het einde in zicht zou zijn. Ondanks dat dit een goede zwangerschap is geweest leef je toch met veel onzekerheid en onrust in je lijf. En hoop je dat er geen herhaling van de vorige zwangerschap zich herhaalt. Gelukkig heb ik hier niet veel over getwijfeld maar je houdt er onbewust toch rekening mee.

Verloskamer

We kwamen bij het ziekenhuis in Goes aan en liepen samen de trap op. Zweet in onze handen en stiekem toch ook zenuwachtig. Bang dat ik voor niks daar zou zitten en dat het weer tussen mijn oren zou zitten. Gelukkig kon ik hier niet lang over nadenken want wij werden vrij snel naar binnen gehaald.

Ik werd in de verloskamer geïnstalleerd, eerst nog even naar de wc zodat ik mijn urine kon opvangen en daarna werd ik aan het CTG gelegd. Daarna kwam er nog een verpleegkundige die bloed kwam afnemen en zo kon het wachten beginnen. En geloof me dan duurt een half uur lang. Gelukkig zag ik aan de ctg dat onze kleine meid het goed maakte dus hier was ik meteen gerustgesteld. Ik had meer spanning voor de bloeduitslag en urine…

Toch zwangerschapsvergiftiging?

Gelukkig duurde dit niet heel lang en kwamen ze al gauw vertellen dat er helaas toch eiwit in mijn urine was gevonden en dat dit dus kon duiden op een zwangerschapsvergiftiging. Dit sloeg in als een bom..ik probeerde mezelf echt groot te houden en trok ook gelijk die enorme muur op.

Ik mocht van mezelf niet in paniek raken. Maar er ging van alles door mijn hoofd. Allerlei vragen waarmee ik de verloskundige bekogelde en waar zij op dat moment ook niet echt antwoord op kon geven want de bloeduitslagen waren nog niet binnen. Hierop moesten we helaas even wachten. En zo verdwijnt ze kamer uit en breek ik..ik kon alleen maar huilen en zag het gezicht van Jeroen die ook verslagen was maar positief voor mij bleef. Maar een besluit waren wij het over eens, ze hoeven niet te rekken ze mogen haar halen!

mijn bevallingsverhaal, bevalling, de laatste loodjes, ingeleid worden, ziekenhuisbevalling, bevalling in het ziekenhuis

Paniek!

Na de lunch kwamen ze terug met de uitslagen van het bloedonderzoek. En deze keer was ze niet alleen maar met nog een verpleegkundige en de gynaecoloog. Mijn gevoel zei meteen dit is niet oké en inderdaad ze konden vaststellen dat ze afwijkende waardes in mijn bloed zagen zitten.

En ze kunnen dus eigenlijk wel met bijna zekerheid vaststellen dat ik een zwangerschapsvergiftiging had met daarbij ook een blaasontsteking, hiervoor kreeg ik gelukkig een kuurtje mee. Blijkbaar kun je dus ook een zwangerschapvergifting ontwikkelen met een lage bloedruk. Want de gehele zwangerschap was mijn bloeddruk erg laag zo 100/60 ongeveer. Iets wat ik zelf totaal niet kende en soms had ik er last van. Maar doordat de bloeddruk laag was maakte ik mezelf niet echt zorgen. Maar nu, ik raakte compleet in paniek en de tranen die namen de overhand.

Gelukkig waren we het er allemaal over eens dat ik ingeleid zou worden, ik was ten slotte bijna 38 weken en risico nemen deden ze niet aan. Ik kreeg uitleg over hoe de inleiding in zijn werk zou gaan. En kregen een blaadje mee met de afspraken voor de komende dagen erop.

Morgen is de inleiding…

Morgen moest ik terug op controle komen en zondag ( 10 oktober ) werd ik ingeleid. En zo verlieten wij het ziekenhuis met een datum dat wij waarschijnlijk onze kleine meid gingen ontmoeten…

Lees hier het vervolg van dit bevallingsverhaal

LEES OOK:

Delen op Facebook
Delen op Pinterest

Lees ook

vroeggeboorte

Behandeling met progesteron geeft beter resultaat bij vroeggeboorte

Zwangere vrouwen die rond 20 weken zwangerschap een korte baarmoedermond hebben, hebben een verhoogde kans om te vroeg te bevallen....
image-2

Je kraamtas klaarmaken: hoe en wanneer begin je met de voorbereidingen?

Aanstaande ouders kijken ongeduldig uit naar de komst van hun baby. Van de vele voorbereidingen voor de grote dag, is...
geboorteplan maken

Geboorteplan: Zet jouw wensen op een rijtje. (Incl gratis pdf)

Fijn voor jou, je partner én je verloskundige of gynaecoloog: een geboorteplan. Jij en je partner zetten op papier wat...