Hallo mama’s (to be!). Ik heb heel lang getwijfeld hoe ik mijn blog moest beginnen, want ik wil namelijk een keerzijde van de fijne en goedlopende zwangerschap belichten. Ik heb namelijk tijdens mijn zwangerschap bekkeninstabiliteit opgelopen. Wie weet herkent iemand zich in mijn verhaal en kan je op tijd hulp inschakelen.
Laat ik beginnen met het voorstellen van mezelf, zodat jullie een idee hebben van wie jullie een blog lezen. Mijn naam is Carola. Ik ben getrouwd met Marcel en samen hebben wij twee kinderen; Noortje, zij is een heerlijk eigenwijs meisje van 5 jaar oud en zit in groep 3. Ook hebben wij een zoontje Noud, hij is een heerlijke Hollandse krullenbol van 2 jaar oud.
Bekkeninstabiliteit
Toen ik zwanger werd van Noud was ik behoorlijk nerveus. Ik had een miskraam gehad, nadat ik al een kloppend hartje gezien had, en de spanning zat er behoorlijk in toen ik opnieuw zwanger bleek te zijn. Gelukkig verliep dit goed. Vanaf 5 weken zwangerschap kreeg ik elke 1,5 -2 weken een echo om het vruchtje te controleren. Na 14 weken mocht ik naar de verloskundige i.p.v. gynaecoloog. Ik gaf daar aan dat ik veel last had in mijn bil. Bij de echo met 15 weken ging het echter mis. Ik kon niet meer zelf van de bank afkomen. De medewerkster gaf aan dat ik echt aan de bel moest trekken, want zoveel pijn zo vroeg in de zwangerschap kon niet veel goeds betekenen.
Op aanraden van de verloskundigen ben ik naar een bekkenfysio gegaan. Zij behandelde mij, ik kreeg een bekkenband die ik moest dragen tijdens het wandelen. Maar de pijn werd erger en erger. Ook op mijn werk was het niet meer vol te houden, maar ik voelde me schuldig naar mijn collega’s dus ik bleef komen. Zelfs toen er vervanging geregeld was, kwam ik nog een uurtje naar mijn werk. Helaas kon ik uiteindelijk écht niets meer en werd de pijn zo erg dat ik ’s avonds naar boven getild werd. Mijn man moest mij ook omdraaien in bed. Soms deed de deken op mijn voet al gigantisch pijn. Pijn staalde van mijn bil uit naar mijn enkel. Wilde ik naar de wc? Dan moest ik Marcel wakker maken. Hij moest me uit bed halen en naar de wc dragen.
Voor mijn dochter Noortje was dit ook een moeilijke tijd en ik voelde me heel erg rot tegenover haar. Ik vertelde dat alles beter zou gaan als de baby geboren was. Hier ging ik ook echt 100% vanuit. Ik zou na de bevalling rustig gaan wandelen en we zouden een heerlijk gezinnetje vormen en genieten van elkaar.
Ik ging steeds verder achteruit
De rolstoel kwam zelfs thuis te staan. Lopen ging niet meer. Ik werd echt een invalide, zwangere vrouw met bekkeninstabiliteit. Bij de oudste genoot ik van alles. Ik klaagde niet over de zwangerschapskwaaltjes die erbij hoorden, maar dit?! Wat was ik verdrietig… Nooit geweten dat je zóveel pijn kunt hebben tijdens een zwangerschap. Ik kon niets meer zelf. Niet eens eten koken, de hond uitlaten of naar de buurvrouw lopen.
Naar mate we verder in het 3e trimester kwamen, gaf ik bij de verloskundige aan dat ik op was. Ik kon niet meer. Gelukkig zagen zij dit ook. Bij het volgende bezoek werd een datum afgesproken waarop zij mij zouden strippen. Dit is echter nooit gebeurd. Alsof mijn lichaam dacht: ‘gelukkig, je wordt verlost’ en ik kon eindelijk denken ‘nog één week volhouden, nog één week deze helse pijn’. Het was allemaal niet nodig. Die nacht werd onze kleine bink geboren. Ik was blij, trots en opgelucht. Mijn kleine bink was er! Voor jou heb ik deze onmenselijke pijn doorstaan. Je bent het waard, maar dit gun je niemand.
Lieve mama’s, heb je last van het bekken, wees dan alsjeblieft niet zo eigenwijs als ik. Luister naar je lichaam zodat je een groot stuk overbelasting kunt voorkomen! En probeer vooral te genieten van wat wel kan. Voel hoe de kleine beweegt, kijk uit naar de echo’s en geniet van het kopen van de kleertjes. Ook deze dingen waren voor mij niet vanzelfsprekend. Èn zoek een goede therapeut. In de meeste gevallen is bekkeninstabiliteit goed te behandelen en onder controle te houden zodat je wel optimaal kunt genieten van je zwangerschap!
Ben je benieuwd hoe het nu met Carola gaat? Lees dan haar blogs op ‘Mama met een beperking’ op Girlslabel >>