Mijn bevallingsverhaal

12 maart 2019

Als je aan mij zou vragen welke dagen ik in mijn leven nog eens over zou willen doen, dan antwoord ik met stip op nr.1 ; zaterdag 25 en zondag 26 februari 2017. Ik heb zo’n perfecte bevalling gehad dat ik die graag nog wel eens zou willen mee maken. Je kunt dit in mijn blog Ik ga moeder worden en bevallen in het ziekenhuis terug lezen. Maar helemaal perfect was het achteraf toch niet…

Baby te vroeg geboren

Ik weet niet meer precies hoe lang Puk op de wereld was toen de artsen merkten dat hij begon af te koelen. Ik had hem borstvoeding gegeven en had mezelf al opgelapt onder de douche, toen ik net aan mijn broodje filet american begon werd hij onder een rode lamp gelegd. “Zo houden we de baby warm” werd er gezegd.

Temperatuur ernstig gedaald

Wij als beginnende ouders wisten niet beter dat het een normale zaak was. Toen ze na een paar minuten terug kwamen ging het allemaal heel snel. Binnen no time was de bevallingskamer gevuld met verschillende artsen, een couveuse, slangetjes en monitors. Puk zijn temperatuur was ernstig gedaald en zijn bloedsuikerspiegel baby te vroeg geboren, bevallingsverhaal, babylabel, bevallingdaalde ook. Dat betekend dat hij hersenbeschadiging kon oplopen. Iets wat wij toen nog niet wisten. Achteraf gezien bleven we vrij kalm, we wisten namelijk totaal niet wat er eigenlijk precies aan de hand was. Ik geloof dat ik zo op mijn blauwe wolk zat dat het allemaal niet echt door drong. Ondertussen werd Puk om het uur geprikt in zijn voetjes. Na 2 dagen waren deze dan ook helemaal blauw en opgezet.

Blijven in het ziekenhuis

Het moment dat ik van mijn blauwe wolk afgleed was toen we hoorde dat we niet naar huis mochten. Dat Puk op de afdeling neonatologie gelegd werd en wij in het bevallingshotel moesten slapen. Wat ik tot de dag van vandaag nog steeds niet begrijp is dat ons hotel zeker 15 minuten verwijderd was van de afdeling waar Puk terecht kwam. Gesloopt van de bevalling, maar vol met adrenaline reden we op en neer naar zijn afdeling. Snachts kon ik niet in slaap komen, er kwam zo veel op ons af. Mijn kind, die ik een aantal uur geleden als een feestje op de wereld had gezet lag nu voor mijn gevoel zo ver bij mij vandaan. We hadden nog maar even met hem kunnen knuffelen, de rest van zijn beginnende leventje werd hij pijn gedaan door al die nare prikjes en telkens eruit schietende infuusjes. Boven zijn hoofd een monitor die maar bleef zoemen en gekke piepjes maakte. Ik gunde hem zo zijn rust.

Kraamvrouw hoort in bed

Ook voor mijzelf was het alsof ik in een circus beland was, dat merkte ik eigenlijk pas toen we na 4 dagen naar huis mochten en de kraamhulp mij er op wees dat ik in bed hoorde en moest rusten….

Oohja… rusten, ineens zag ik het plaatje voor me; moeder net bevallen van kind, lekker in bed met haar kind op de borst. Vader verliefd kijkend ernaast en een kraamhulp die een beschuitje op je nachtkastje plaatst….

Rusten ….

Ineens wist ik weer dat het zo hoorde, maar door dat hele circus in het ziekenhuis hadden wij dat nog helemaal niet kunnen doen, of eigenlijk hadden we er nog niet eens aan gedacht. Sterker nog; het woordje “rusten” is in heel het ziekenhuis niet gevallen. Ik was vanaf dag 1 weer op de been, heen en weer aan het rennen tussen het hotel en neonatologie. Absurd nu ik er zo overna denk.

Uiteindelijk is Puk helemaal opgeknapt en hebben we daarna een hele goede kraamtijd gehad…

Weer koorts

Tot Puk 8 weken was en hij ineens koorts kreeg. Normaal is het voor kinderen niet erg om koorts te krijgen, het is een natuurlijke afweer reactie van het lichaam tegen ziekteverwekkers. Maar als ze onder de 3 maanden zijn horen ze nog geen koorts te krijgen, en zo kwamen we weer met hem in het ziekenhuis terecht. Dit keer mochten we bij hem in de kamer slapen. Weer lag hij in een couveuse, met allerlei slangetjes aan zijn lijfje.

Voor de artsen was het lastig om te achterhalen waardoor hij koorts kreeg. Even dachten ze aan hersenvliesontsteking, ik heb expres niet gegoogled omdat ik wist dat dat foute boel zou zijn…. Uit een beenmergpunctie bleek gelukkig dat hersenvliesontsteking uitgesloten zou zijn.

Na een antibiotica kuur knapte hij snel weer op. In totaal heeft het 3 dagen geduurd voordat hij weer naar huis mocht.

Ik heb verschrikkelijke dingen gezien op de kinderafdeling. Dan mogen wij van geluk spreken dat het allemaal zo goed is afgelopen en dat we redelijk snel ons kind weer gezond terug hadden.

Ik geloof dat Puk hierna ook wel klaar was met al die ziekenhuizen.

Ondanks dat hij 2,5 week te vroeg geboren is, is het een grote sterke kerel geworden, waar wij heel trots op zijn!

Liefs Saskia

baby in ziekenhuis, bevallingsverhaal

Delen op Facebook
Delen op Pinterest

Lees ook

De beste accessoires voor zwangere vrouwen

Zwanger zijn heeft iets magisch over zich, maar brengt ook wat obstakels met zich mee. Gelukkig zijn er vele accessoires...

5 unieke manieren om jouw zwangerschap vast te leggen!

Een bijzondere tijd is aangebroken. Alles staat nu in het teken van jouw zwangerschap en deze periode wil je natuurlijk...

Budget zwangerschapskleding van Zeeman!

Voor mijn eerste zwangerschap keek ik wel eens online. Ik zag altijd zoveel moois aan zwangerschapskleding! Maar toen het eenmaal...