Morris was net vijf maanden oud toen wij voor het eerst een echt baby-ongeluk meemaakte. De oorzaak van zijn val, want dat is wat er gebeurde, kwam uiteraard niet bij hem vandaan maar bij zijn moeder. Dagenlang heb ik met een enorm schuldgevoel gelopen en mij de meest slechtste moeder ter wereld gevoeld!
Voorzichtig
Sinds december was Morris in staat om van zijn rug naar zijn buik te rollen. Dit kunstje deed hij 24/7 want hij ligt ( en nu nog steeds ) het liefst op zijn buik. Vanaf dat moment zijn wij nóg voorzichtiger geworden met waar we Morris installeerde en neerlegde. Waar hij eerst lekker op de bank lag en ik hem daar liet liggen als ik even op stond deed ik dit nu pertinent niet meer. Ook op ons grote bed laten liggen en zelf even snel naar de toilet gaan durfde ik niet meer aan. Lag Morris op de commode dan hield ik hoe dan ook een hand op hem zodat hij hier niet af kon rollen. Dat Morris ergens af zou vallen en een mega smak zou maken was een van mijn grootste angsten en bij het idee alleen al kreeg ik buikpijn.
En toen gebeurde het toch
Het moment waarop ik samen met Morris viel weet ik nog als de dag van gister. Lex stond pannenkoeken te bakken en ik had net de luier van Morris verschoond toen ik met hem van de trap liep. Netjes hield ik me aan de leuning vast, ik was niet aan het rennen en had naast Morris niks anders in mijn handen.
Toch ging het mis. Op de een of andere manier gleed mijn voet van de traptrede en kukelden we samen van de trap. Morris gleed over mijn schouder en kwam precies met zijn wang op de rand van de trede terecht. In mijn hoofd klonk deze klap duizend keer erger dan dat het daadwerkelijk geweest moet zijn. Lex hoorde ons vallen en kwam vanuit de keuken meteen aangevlogen. Morris begon gelukkig meteen te huilen en terwijl Lex hem troostte belde ik de ambulance. Snikkend legde ik uit dat ik ons dierbaarste bezit had laten vallen. Zij aarzelde geen moment en stuurde direct een ambulance onze kant op.
Blauwe plek
De ambulancebroeders ( drie man sterk ) waren in no time bij ons. Zij troffen een inmiddels weer blije baby aan die op schoot zat bij een intens verdrietige moeder. Na Morris goed onderzocht te hebben kon geconcludeerd worden dat de ‘schade’ gelukkig beperkt was gebleven na dit baby ongeluk tot een blauwe plek op zijn wang. Hij reageerde op alle testjes goed en het was ook niet nodig om hem mee te nemen naar het ziekenhuis. Ik had gelukkig grotendeels de klap opgevangen.
Schuldgevoel
Mijn verdriet maakte al snel plaats voor een gigantisch schuldgevoel want welke moeder laat haar kind nou vallen? Al snel bleek dat ik absoluut niet de eerste en ook zeker niet de laatste ouder ben die zijn of haar kind laat vallen of een baby ongeluk veroorzaakt. Negen van de tien moeders die ik sprak hebben ooit hun kroost laten vallen. Voor Morris ( of meer om mijn eigen schuldgevoel weg te werken ) kocht ik een buikliglama. Dit werd al snel zijn favoriete speelgoed.
Inmiddels is mijn schuldgevoel verdwenen. Morris zal mede dankzij zijn ondernemende gedrag nog wel vaker een smakker maken en gelukkig kan hij tegen een stootje!
Lees ook: wat kan een baby van 6 maand?
