Als je net moeder bent geworden is alles nog nieuw voor je, onzeker en spannend. Ik was net thuis vanuit het ziekenhuis en ineens had ik in de maxi cosi een klein mini mensje in de huiskamer staan. Oké… en nu? Ik belde de kraamzorg en er kwam een lieve kraamverzorgster. Goddank, hulp! In de eerste week wordt je bijgestaan en van alles geleerd over de verzorging van je ukkie. Je krijgt zoveel informatie, mijn hoofd tolde ervan.
Je baby laten huilen
Borstvoeding ging perfect, ze sliep heerlijk en was een tevreden meisje. Liv huilde af en toe en soms wist ik totaal niet waarom. De kraamhulp leert je om te ontdekken waarom. Honger, poep/plasluier, krampjes, nog een boertje dat vast zit etc. Ze zeggen dat je op een gegeven moment aan het huiltje herkend wat er kan zijn. En verdikkeme ik had het ineens door!
Liv sliep binnen een paar weken al door, wat ik super deluxe vond. Ik moest alsnog natuurlijk om de drie uur voeden. Soms stond ik te stuiteren naast mijn wekker die ging om 4 uur in de nacht om haar te voeden, te ruiken, te kussen en te verschonen. Ik zat met vlinders op de bank met haar met een kop als een natte krant.
Vreselijk huilen tot krijsen toe
Liv had vreselijk last van krampjes de eerste 5 maanden. Vreselijk huilen, krijsen soms wel. Het ging door merg en been. Soms was ik radeloos en vaak verdrietig omdat ik haar niet kon kalmeren, wat ik ook probeerde. Masseren, warm badje, wrijven, wiegen alles wat je bedenken kunt.
Maar nooit, maar dan ook nooit heb ik gedacht; ik trek het niet meer, huil maar een eind heen. 1,5 jaar later vind ik dat Liv eigenlijk een makkelijke baby was ondanks dat ze in het begin vreselijk kon huilen, en lang! Ik had heus wel soms het idee dat het nooit zou stoppen.
Huilen is manier van communiceren
Baby’s huilen niet zomaar denk ik. Ze kunnen niet zeggen wat er is. Huilen is een manier van communiceren voor hen. Ik was op dagen gesloopt, verdrietig, radeloos, absoluut! Maar als ze huilde wilde ik niets anders dan haar troosten, wat er ook was. Mijn man had precies hetzelfde.
Het consultatiebureau zegt vaak; laat ze maar huilen hoor, ze moeten leren zichzelf te troosten..
Waaat?! Een baby is net op de wereld. Alles is zo groot, nieuw, eng etc. Ineens liggen ze helemaal alleen in zo’n groot bedje zonder mama. Jij als ouder hoort je kindje te troosten. Ik koos voor Liv, ik hoor haar te troosten, ik laat mijn kind niet helemaal over haar toeren gaan en huilend in slaap vallen! Eerst sluit je natuurlijk van alles uit: honger, pijn, koorts, vieze luier, kramp, reflux, dorst enz. Maar als allemaal niet aan de orde is zou ik in mijn geval ook altijd mijn kindje troosten.
Een vriendinnetje zei laatst toen ik vroeg of zij haar kind liet huilen : Ik vind het persoonlijk onnodig. Mijn visie is dat een kind huilt omdat hij iets nodig heeft. Al is dat bijvoorbeeld om aandacht, ook al huilt hij om het huilen of is hij gewoon chagrijnig. Ik negeer hem nooit. Ik probeer met een positieve aanpak zijn negatieve gedrag te veranderen.
Één van de belangrijkste dingen van mijn opvoeding is dat ik wil dat mijn kind zich gehoord, veilig, geliefd, gesteund en begrepen voelt. In mijn ogen bereik ik dat niet met dat te negeren. Dus Nee ik laat mijn kind niet huilen! Hoe ongelooflijk ik er ook doorheen zit.
Zij heeft mij nodig, zij heeft ons nodig.
Laat jij je baby huilen of juist niet? Laat het ons weten in een reactie hieronder.
LEES OOK:
