Bij de geboorte van mij als moeder kreeg ik er gratis en voor niets een portie angst bij: de angst dat mijn kind iets overkomt. Om de een of andere reden is mijn grootste angst dat ik hem uit het oog verlies en niet meer kan vinden. Het onlangs eerste seizoen van ‘The Missing’ kijken heeft hier niet bepaald bij geholpen. Omdat ik, wanneer ik mijn angst benoem van andere moeders verhalen hoor over toen zij hun kroost heel even kwijt waren, wist ik dat het mij ook een keer zou gebeuren.
Ben is weg …
Van de week pakte ik onze spullen om Ben naar oma te brengen en daarna naar mijn werk te gaan. Ik opende de voordeur en Ben liep het hof op. Ik bedacht me dat ik mijn werksleutel was vergeten, dus liep naar binnen om die te pakken. Ben is inmiddels twee jaar en snelt bij het naar buiten gaan altijd als eerste naar de grote speelgoedauto die op ons hof staat. 20 seconden later stond ik buiten, langer zal het niet geweest zijn. Ik zie de auto, maar geen Ben. Ik kijk links, rechts, speur het hele hof af. En ik roep hem, maar er komt geen reactie. Ik ren naar de dichtstbijzijnde uitgang van het hof, maar zie hem daar ook niet. Ik ren terug naar binnen. Gelukkig is André nog thuis. “Dré, kom gauw want Ben is weg!” roep ik en ik hoor mijn stem trillen.
Angst
Ik haast me weer naar buiten en ren naar achter het hof, waar het water is. Angst probeert me over te nemen. Me gek te maken. In gedachten zie ik hem al in het water liggen. Of dat ik hem niet terug zal vinden. Ik word duizelig, krijg wiebelbenen, mijn oren slaan dicht en ik hoor niets meer behalve mijn eigen hartslag. “Niet in paniek raken nu Kim”, spreek ik mezelf vermanend toe. Ik sla de hoek om en zie daar halverwege het pad Ben lopen. Achter de poes aan.
Aan de andere kant van het pad verschijnt André en die vangt hem op. Ik huil, heel hard en kan niet meer stoppen. “Niet meer weglopen hoor” probeer ik Ben toe te spreken. Maar hij is vooral onder de indruk van de poes en deze moeder die zo overstuur is.
“Mama was beetje geschrokken”, krijgt oma die dag nog een paar keer van hem te horen.
Dat kun je wel zeggen ja…
Lees ook: ‘mama is bang in een kermisattractie‘ >>
Lees ook: ‘ben ik een overbezorgde moeder?’ >>
