Eindelijk wij mogen weer naar Rotterdam voor de 16 weken controle van mijn zwangerschap. Het is alweer 6 weken geleden dat ik/wij de baby voor het laatst hebben gezien. En ik ben nu bijna 17 weken zwanger. In de tussentijd heb ik wel het hartje mogen bewonderen bij de verloskundige. Maar heel eerlijk dat is toch anders dan het zien en tastbare herinnering meekrijgen.
16 weken controle van mijn zwangerschap
Vandaag is de dag dat wij weer naar Rotterdam gaan en de kleine kriel kunnen bewonderen. Dit keer is Vienna er ook bij. Ik vind het zo belangrijk dat ze erbij betrokken wordt. Niet alleen ons leven gaat veranderen maar ook die van haar. En wat is dan mooier om haar zoveel mogelijk overal bij te betrekken en kunnen uitleggen dat ze grote zus wordt van een klein mini mensje. Natuurlijk leggen wij haar al veel uit en benoemen wij ook vaak dat er een baby in mijn buik groeit. Maar toch vroegen wij onszelf wel af of ze het snapte wat er aan de hand was.
De rit naar Rotterdam viel eigenlijk echt mee, normaal vind ik het altijd lang duren en lig ik geregeld ook te slapen. Nu kon ik best goed mijn ogen open houden, Vienna zal vast onze spanningen gevoeld hebben want die heeft alles bij elkaar één klein uurtje geslapen. Het was overigens wel de eerste dag dat wij echt weer eens met ons 3 op pad gingen. Wij konden ons het niet eens heugen en nu is het dus een uitje even naar de stad en een mooi shirtje halen van Feyenoord & naar de controle in het ziekenhuis. Niet het meest leuke uitje wat wij voor ogen hadden, maar hé we zijn even samen weg. En dat doet ons ook goed.
Rondje Rotterdam
Eenmaal in Rotterdam hebben wij eerst een rondje in de stad gedaan, het was echt heel druk en nergens een wc te vinden…ik denk dat ik dat nog wel het ergste vond. Ik moest zo nodig naar de wc en was dus ook jaloers op Vienna die een pamper aan heeft. Dat was ook echt het moment dat ik tegen Jeroen zei: ik ga niet meer naar de stad, pas weer als tante Cootje weer voorbij is. Nog een reden om erg chagrijnig om te worden, maar we hadden ons zelf voorgenomen niks gaat deze dag verpesten. Dus ook die wc niet. Natuurlijk als echte Feyenoord fan kan een shirtje voor zijn dochter niet ontbreken en hebben wij een compleet setje voor Vienna gehaald. Overigens koos ze dit zelf uit, madam zat in de wagen en vertelde dan ook even goed waar ze heen wilde en wees ook naar het setje dat zij op het oog had. Kind blij en papa ook. Wij hebben het shirtje ook laten bedrukken, voor ons was het ook een dubbel moment. Vienna is natuurlijk geboren in Rotterdam en voor Jeroen was dit ook een moment van trots. Dat zijn kleine meisje in een pakje van Feyenoord loopt.
Natuurlijk kregen wij ook lekkere trek en riep Vienna al heel de tijd mama friet? Papa vie friet? Zou ze zin in friet hebben? Uiteindelijk zijn wij geëindigd met friet en hebben wij gelukkig onze blaas kunnen legen. Vienna was helemaal in haar nopjes en blij met haar frietjes. Het kind heeft zitten glunderen en wij hebben ook zitten genieten. Wat de kleine dingen er al niet toe kunnen doen.
Tijd om naar het ziekenhuis te gaan voor de controle
Om 15:00 was het tijd om naar het ziekenhuis te gaan, en te hopen dat wij op tijd weer naar huis konden. Het was echt een vervelende tijd om eigenlijk op controle te gaan want we moesten pas om half 4 daar zijn. Eenmaal in het ziekenhuis moest ik eerst bij de verpleegkundige komen, hier kreeg ik uitleg over de bloeddrukmeter die ik voor thuis krijg. Ik moet dus elke ochtend m’n bloeddruk meten voor 9:00uur en dan kijkt de verloskundige dit na, of alles goed is.
Vienna mocht niet mee kijken???
Daarna moest ik bij de verloskundige komen die mijn bloeddruk ging meten, en eigenlijk hoewel dit allemaal erg vlot verliep begon daarna het lange wachten. De gynaecoloog die de echo maakte, liep 45 minuten uit. Nu is dat niet zo erg want Vienna heeft zich goed kunnen vermaken, maar het moment dat wij aan de beurt waren en dat wij met zijn 3e naar binnen lopen en zij zegt:’ eigenlijk mogen jullie niet met zijn 3e naar binnen komen en moet je man op de gang wachten. Want we kunnen haar natuurlijk niet alleen laten op de gang’. Geloof mij, de toon was gezet. De irritatie begon en kon ook niks anders zeggen dan: ‘ fijn, wij komen hier naartoe en wij hebben haar meegenomen omdat ik geen oppas had’. Waarop zij zei:’ ja, dat begrijp ik. Ik zie het voor deze keer door de vingers omdat ik jullie ook al zo lang heb laten wachten’. Toen zakte mijn humeur alleen maar meer waarop ik zei ‘ dat mag ik aannemen van wel ja, we hebben 45 minuten moeten wachten, want wij liepen pas 16:45 de kamer binnen’.
Corona stress
Ik snap heel goed, dat zij zich aan regels moeten houden. En dat die Corona best veel stress en veel geduld met zich meebrengt. Maar ik vind het dus echt onzin en ontzettend belachelijk dat een kindje niet mee kan. Ik zou juist denken dat ze het toejuichen om een kind mee te nemen elke keren, zodat het voor hun ook leuk is om voor het eerst hun broertje of zusje te zien. Ik vind dit persoonlijk ook echt een aandachtspuntje. Maar goed ik heb het daarna laten gaan en toen ze vroeg hoe het ging en of ik nog vragen had, heb ik ook snel gezegd dat alles goed ging en ik geen vragen had. Ik wilde eigenlijk gewoon de echo en weer naar huis.
Gelukkig draaide de sfeer wel weer om en konden we over tot orde van de dag. De echo werd gemaakt en ze vroeg of wij het wilde weten wat het werd. Natuurlijk zeiden wij hier volmondig ja op! Het was een prachtig moment, Vienna keek vol ongeloof naar het scherm en was even helemaal in trans. Het was erg speciaal om dit te zien. Vienna begon uit enthousiasme helemaal te trillen en wilde de gynaecoloog graag helpen en pakte dus ook het apparaat vast. Het was echt een moment waar wij onwijs om moesten lachen en erg schattig en lief vonden.
Echo
Hoewel het kindje lekker druk was en het veel draaide en bewoog, kon ze ons niet met zekerheid zeggen wat het werd. Maar de kans was wel aanwezig dat het een ……….. werd. Met de echo in onze hand verlieten wij de kamer en gingen wij voldaan naar huis. Wel besloten wij meteen om nog een pretecho te plannen om het zeker te weten. Wordt dus vervolgd……
