In het begin van mijn zwangerschap hebben we natuurlijk gelijk onze dochters bij deze wonderlijke gebeurtenis betrokken. Wat waren ze opgewonden en blij. Vooral de oudste, Fay, had al weleens laten vallen dat ze graag een broertje of zusje erbij wilde en was dan ook door het dolle heen, Jez hoorde volgens mij alleen maar BEEBIE. Maar vanaf dat moment kwam ook meteen de moeilijkste vraag! Wanneer komt de baby dan? Tja en geef daar als vader/moeder maar eens antwoord op, want hoe leg je een kind van vijf en twee jaar uit wat 9 maanden of 40 weken zijn!
Fay vroeg al gelijk hoeveel nachtjes slapen is dat dan? Hmmm geen flauw idee, nog niet uitgerekend en eerlijk, nooit gedaan ook! Er is gewoon geen beginnen aan om hier een aftel kalender voor te maken, iets wat we bij verjaardagen/Sinterklaas/vakantie etc wel altijd doen. Maar hoe kun je nou een kalender maken als je zelf niet eens een datum weet? Als je er nou zeker van zou kunnen zijn dat er maar één week verschil in datum zou zitten dan is dat nog wel te doen, maar dit kan nog zo ver uit elkaar liggen dat ik er maar niet aan begonnen ben.
Grote zus voorbereiden op baby
In het begin zeiden we tegen de meiden als ze ernaar vroegen ‘eerst wordt mama’s buik heel dik’ maar aangezien ze nu niet meer om mijn buik heen kunnen, heeft dat geen effect meer. We proberen telkens een andere mijlpaal te zoeken, zoals ‘eerst is Tante Kelly jarig’ of ‘je krijgt eerst nog herfstvakantie’. Zo proberen we steeds de tijd een beetje te rekken. Nu het einde in zicht komt kunnen we merken dat ze het toch wel heel spannend vinden wanneer het nu echt gaat gebeuren. Ze dromen wat meer en Fay is echt al met haar rol als grote zus bezig. Zo kan ze niet wachten om haar zusje flesjes te mogen geven, in bad te doen en te knuffelen. Ze heeft er zo’n in. Hopelijk mogen ze hun kleine zusje snel kussen en knuffelen.
Hoe legden jullie dit aan jullie andere kids uit?
