Maandag 16 maart 2020. Ik zit aan mijn bureau in een lege klas en ik heb geen idee waar ik moet beginnen. ‘Onderwijs op afstand, digitaal onderwijs, online lesgeven’, termen waarvan ik wist dat ze ooit een rol in ons onderwijssysteem zouden gaan spelen. Dat ooit echter zo snel al om de klassendeur zou komen kijken had ik niet voorzien. Hoe ga ik ervoor zorgen dat mijn klas niks tekort komt terwijl er thuis een baby rondkruipt?
En toen gingen de scholen dicht…
Na de persconferentie van 15 maart waarin besloten werd dat de scholen dicht zouden gaan schoot ik flink in de stress vanwege alle vragen die deze nieuwe situatie met zich mee brengt. Ik ben best een control freak, plan altijd alles netjes uit en deze structuur is even helemaal foetsie. Gelukkig kan Lex maandag thuis blijven bij Morris zodat ik langs mijn werk kan. Daar spreken we met het team af of hoe we nu verder gaan ( op afstand uiteraard ). Geleidelijk aan merk ik dat ik rustig word. Ik herken dezelfde zorgen bij mijn collegae en dat stelt me gerust. Het lukt me om de nieuwe situatie als uitdaging te zien en ik ga na deze korte bijeenkomst direct aan de slag om het onderwijs voor mijn lieve groep 4 zo goed als mogelijk te verzorgen.
Onderwijs op afstand
Lex en ik zijn het er direct over eens dat we zoveel mogelijk binnen zullen blijven, vanuit huis zullen werken en niet onnodig in contact komen met andere mensen. Op maandag past normaal gesproken mijn schoonvader op Morris en op dinsdag mijn moeder. Dit cancelen we, liever geen risico hoe moeilijk het ook is.
Omdat ik graag overzicht wil maken we een rooster: op maandag gaat Lex naar zijn werk en ben ik thuis met Morris, op dinsdag zal ik op school aanwezig zijn en is Lex thuis met Morris en op woensdag werk ik vanuit huis en is Lex ook thuis. Donderdag en vrijdag zijn in principe mijn vrije dagen dus mocht Lex nodig zijn op zijn werk is dat geen probleem.
Struggles
Ondanks de uitgewerkte schema`s is het thuiswerken soms verdomde lastig. Vooral op maandag want dan ben ik alleen met onze kleine man. Morris is acht maanden en vanzelfsprekend houdt hij zich niet aan roosters. Dit verwacht ik ook niet van hem.
Zo vond meneer het een perfecte timing om tijdens het voorlezen aan mijn klas via videobellen een mega spuitluier te produceren. Tijdens mijn extra uitleg over rekenen besloot Morris te onderzoeken hoe hoog de trap is en een poging te wagen deze te beklimmen.
Gedurende de spellingsles leek het hem wel een goed plan om de maisvinger die ik hem ter afleiding gegeven had in zijn haar te smeren. Geloof me, een half doorweekte maisvinger en haren zijn geen beste combi.
Net als ieder ander mis ik het erop uitgaan. Ik mis het uiteten, ik mis het even een knuffel geven aan mijn ouders of een middagje op visite met Morris bij vrienden. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik sta volkomen achter de genomen maatregelen.
Ook vind ik het lastig dat ik al een paar keer te horen heb gekregen dat ik nu nog langer verlof heb. Ik weet dat ik het naast me neer moet leggen maar toch stoort het me dat mensen dit beeld hebben.
Mooie momenten
Naast dat het soms lastig is en ik voor mijn gevoel soms op beide fronten te kort schiet zijn er ook veel mooie momenten die zich aandienen. Naast de geplande momenten dat ik videobel met mijn leerlingen en vragen beantwoord werk ik veel `s avonds als Morris al in bed ligt. Overdag heb ik dus veel meer tijd met hem dan dat ik normaal gesproken zou hebben. Ik zie hem elke dag nieuwe dingen ontdekken en ondernemen en ik ben oprecht blij dat ik dat nu zo kan meemaken.
Ik realiseer me verder dat ik het getroffen heb met mijn werkomgeving. Collega`s helpen elkaar en ik heb ook niks te klagen over de betrokkenheid van ouders uit mijn klas.
Daarnaast zijn we als gezin de kleine dingen meer gaan waarderen nu alles niet meer zo vanzelfsprekend is. Ik zal niet snel vergeten hoe blij mijn opa en oma, dus de grootouders van Morris, waren toen wij even op raamvisite kwamen.
Stay Safe
Zo nu en dan heb ik nog momenten dat dit alles me naar de keel vliegt. Wat nou als een van ons toch ziek wordt? Of een van onze ouders? Ik weet dat wij niet onder de risicogroep vallen maar toch, stel dat een van ons net de uitzondering op de regel is?
De komende tijd houden wij ons in ieder geval aan de richtlijnen van het RIVM. We proberen te genieten van de kleine, simpele dingen en gaan door met cocoonen!
Mandy misschien zijn de handige tips van The Mindful Sisters iets voor je >>
