Vlak na de geboorte van onze zoon werd er geconstateerd dat hij een niet ingedaald balletje had. Niks om ons zorgen over te maken, meldde de verpleegkundige en de kinderarts in het ziekenhuis. Bij 3% van de op tijd geboren jongens zijn één of beide balletjes bij de geboorte nog niet goed ingedaald in de balzak (scrotum). De kans was vrij groot, dat zijn balletje alsnog vanzelf zou indalen.

Acht maanden later was dat vanzelf indalen nog niet gebeurd. Bij ons laatste bezoek aan het consultatiebureau kon de arts het balletje ook niet goed voelen. Ze verwees ons via de huisarts door voor een ziekenhuisafspraak.

Voor de ziekenhuisafspraak moest ik een identiteitsbewijs aanvragen bij de gemeente. Wel een gedoe hoor, maar Djurre heeft nu al mooi zijn eigen paspoort! Dus die ging mee naar de eerste afspraak bij de uroloog begin december. Deze gespecialiseerde arts zou dan onderzoeken waar het niet ingedaalde balletje zich precies bevindt. Dat kan in de lies of in de buikholte zijn.

Niet ingedaald balletje

Het is toch spannend zo’n ziekenhuisafspraak. Je bent natuurlijk hartstikke bezorgd om je kind. Ik was benieuwd wat er precies ging gebeuren en wat er uit het onderzoek zou komen. Met genoeg speeltjes en knabbels in m’n tas ging ik met Djurre richting het ziekenhuis. Het voelde heel gek om hier 8 maanden na de bevalling weer te zijn. Eenmaal gemeld bij de balie op de afdeling liep ik met Djurre richting de wachtkamer.

In de wachtkamer zat een jong stel met hun kindje, die lekker in de maxi cosi lag. Ze vroeg hoe oud mijn zoontje was. Ik zei ‘hij is net 8 maand oud!‘ Waarop ze zei, ‘ooh dat is toevallig, ons zoontje ook! Dan is hij lang en groot of niet?!’ Ik wierp wederom een blik naar hun zoontje, die met zijn mooie blauwe ogen vanuit zijn maxi cosi lekker lag te koekeloeren. Hij was beduidend ‘fijner gebouwd’ dan mijn zoontje. Ik moest lachen en zei, ‘dat hoor ik wel vaker!’ Wij (mijn man en ik) zijn allebei ook niet fijn gebouwd, dus dat heeft hij niet van een vreemde. Ondertussen keek ik vol trots naar mijn grote kleine schat.

Na een minuut of tien riep de arts ons mee naar zijn behandelruimte. Ik moest Djurre zo vlak mogelijk op de onderzoektafel neerleggen. ‘Dat wordt nog lastig om hem rustig te houden’, dacht ik van tevoren… Hij is zo bewegelijk! Maar eenmaal daar viel het reuze mee! Djurre gedroeg zich voorbeeldig en liet zich rustig onderzoeken.

Orchidopexie operatie

‘Ik hoop niet dat hij net een verrassing voor u in zijn luier heeft gedaan!’ grapte ik nog tegen de arts voordat ik Djurre’s broek uitdeed. De arts lachte en zei, ‘het leven zit vol verrassingen!’ en onderzocht vervolgens Djurre’s buik en lies. Ik vroeg ondertussen of hij er ook last van zou kunnen hebben, van het feit dat zijn balletje niet op de juiste plek zit. Maar dat is gelukkig niet het geval.

‘Volgens mij voel ik het niet ingedaalde balletje in zijn lies!’, zei de arts na enkele minuten. ‘Dat is goed nieuws!’, riep ik enigszins enthousiast. ‘Bestaat er een kans dat het alsnog indaalt?’, vroeg ik. De arts legde uit dat die kans erg klein was, dat het nog vanzelf zou gaan gebeuren. Er zou hoogstwaarschijnlijk een operatie nodig zou zijn.

De arts kroop weer achter zijn computer en ik kleedde Djurre weer aan. Vervolgens legde de arts mij door middel van een tekeningetje de situatie en de behandeling uit. Hij heet zoals je dat met een ‘duur’ woord noemt: orchidopexie. Rond zijn eerste verjaardag zal hij deze operatie moeten ondergaan. Door het balletje op jonge leeftijd in de balzak te plaatsen, kan deze zich in ieder geval zo goed mogelijk ontwikkelen. Ondanks een operatie op jonge leeftijd kan een normale functie van het oorspronkelijk niet-ingedaalde balletje niet worden gegarandeerd. Er kan later sprake zijn van verminderde vruchtbaarheid.

Anesthesist

De operatie gebeurt altijd onder algehele verdoving (narcose). Via een incisie in de lies wordt het balletje opgezocht. Met een tweede sneetje wordt het balletje in de balzak vastgezet.

Djurre is begin april 1 jaar geworden en de operatie komt steeds dichterbij. Inmiddels zijn we ook al bij de anesthesist geweest. Hij heeft mij duidelijk alle stappen uitgelegd. Ook dat het erg naar kan zijn om te zien dat je kindje onder narcose gaat. Helaas mag er maar één van ons bij hem zijn op dat moment. Ik zie ook wel heel erg tegen dat moment op.

We zullen blij zijn als de operatie straks achter de rug is. Want al met al is het best wel spannend! Gelukkig weet Djurre er straks niks meer van en hopen we op een goed herstel.

–

Lees hier het vervolg: operatie orchidopexie >>

Lees ook: “ik voel een prikje in mijn hart” >>