Ik hou ervan en dat is altijd zo geweest. Behalve tijdens mijn puberjaren toen mijn moeder me kleding probeerde aan te smeren die ik echt niets vond (zij had gelijk, ik was een opstandige puber zonder smaak: dat krijg je als je gaat winkelen met kinderen). Ik kreeg kleedgeld als ik mijn moeder beloofde dat ze niet meer mee hoefde.
Winkelen met kinderen
Sinds de komst van Ben komt winkelen er bijna niet meer van en shop ik meestal online. Ik stap wel eens de leuke kledingzaak bij mij in de buurt binnen, wat Ben prima vindt want zolang er bewogen wordt is alles goed. Maar zodra ik het pashok in ga wordt er niet meer bewogen, dus komt er protest. Luid protest. Op mijn telefoon zoek ik een Woezel en Pip filmpje en wurm me snel in dat leuke jurkje. Ben klikt het filmpje per ongeluk weg en begint opnieuw met protesteren. De telefoon is nergens neer te zetten dus een filmpje afkijken zonder deze weer weg te klikken lukt helaas niet, tot zowel zijn als mijn frustratie. De verkoopster komt met kledingopties die me ‘echt leuk zullen staan’, maar mijn protesterende kind trekt inmiddels alle aandacht naar zich toe. “Hang ze maar weer terug, ik kom wel een andere keer”, zeg ik.
Mijn moeder, die inmiddels wél weer met me wil shoppen, stelt voor met z’n drietjes een jas voor Ben te gaan kopen. Gezellig. “Misschien kunnen we nog ergens koffie drinken”, zegt mijn moeder. De optimist.
Roltrap
Ben en ik nemen de trein naar de stad en vanuit de buggy kijkt hij zijn ogen uit. Als we na meerdere winkels bezocht te hebben weten waar we moeten zijn, wordt het tijd om te passen. Ben moet dus de buggy uit. Hij ruikt de vrijheid en gaat los. Hij wil overal naartoe rennen. Oke, één rondje lopen door de winkel dan, besluit ik. Mijn moeder zegt: “Ga anders even met hem op de roltrap, vind hij vast leuk.”
“Dat doen we niet hoor, mam. Ik wil niet dat hij dat associeert met iets leuks”. Drie minuten later staan we op de roltrap en Ben giert het uit van plezier. Daar gaan mijn principes… Oke, snel die jassen aan in verschillende maten en dan kiezen.
Ik ben een eeuwige twijfelaar als het om aankopen gaat. Zo ook nu. De groene of de bruine jas? De bontkraag vind ik eigenlijk toch niet zo leuk, kan die er af? En welke maat zat nou ook alweer het beste? Ondertussen gaat mijn moeder met Ben het ene na het andere rondje op de roltrap. “Mama, waar beeeeen je” hoor ik hem blij roepen. Ik maak de definitieve keuze en kijk op naar de kassa. Het lijkt wel alsof ze het gratis weggeven vandaag, zo druk is het.
Mam besluit aan te sluiten, Ben en ik zullen buiten wachten. Nou ja, Ben moet eerst van de roltrap in de buggy. Probleem. En de hele Zara is er al gauw van op de hoogte. Ben schreeuwt, schopt en huilt, maar belandt uiteindelijk met riemen vast terug in de buggy. Het zweet staat me op de rug. Een vrouw kijkt me bij het weggaan aan en zegt: “winkelen met kinderen is een ramp, ik ken het”. Volgende keer toch maar weer online shoppen…
